ایدۀ شتاب دهنده را اولین بار پائول گراهام، کارآفرین آمریکایی اجرا کرد شتاب دهنده کسب و کار
شتاب دهنده، به مرکزی اطلاق میشود که شرکتهای استارت آپی با استفاده از آن می توانند رشد سریع و صحیحی داشته باشند. ذهن بسیاری از افراد مبتدی، سرشار از ایده های بدیع است ولی برای عملی کردن این ایده ها از هیچ سرمایه یا رزومه ی قوی برخوردار نیستند. شرکتهای شتاب دهنده در چنین شرایطی، سرمایه و افرادی را برای کار در اختیارشان می گذارند تا آن ها بتوانند ایده ی خود را در زمان مشخصی اجرا کنند. بنابراین شتاب دهنده ها یا مراکز حمایت از استارتاپ ها کمک های بسیاری در این زمینه می کنند اما جالب است بدانید که افراد با تجربه بر کار استارتاپ ها نظارت دارند و از تجربه های خود، دریغ نخواهند کرد ولی بخشی از سود استارتاپ ها بر طبق قرارداد، سهم شرکت شتاب دهنده محسوب میشوند.
تاریخچۀ تشکیل شتابدهنده
در سال ۲۰۰۵ یک کارآفرین آمریکایی به نام پائول گراهام برای نخستین بار ، ایدۀ شتاب دهنده را مطرح و اجرا کرد. تصمیم او سرمایه گذاری بر روی چند کارآفرین در زمینۀ فناوری بود. او سرمایۀ خیلی کمی داشت؛ اما در اصل میخواست این ایده را برای نخستین بار و نشان دادنِ راه به دیگران نشان دهد. گراهام، تصمیم گرفت ایدۀ خلاقانۀ خود را با الهام از فرشتگان کسب وکار برای سرمایه گذاری جمعی در چند کسب وکار به صورت همزمان به دیگران نشان دهد.« فرشتگان کسب وکار» به صاحبان سرمایه ای میگوید که پس از مذاکره با شرکت، اگر متقاعد شدند در آن شرکت، سرمایه گذاری کنند.
این حرکت، پس از شروع نمادین از آمریکا به اروپا رسید و در سرتاسر جهان گسترش پیدا کرد و حتی مطالعه روی شتابدهنده ها به مباحث آکادمیک مدیریت و کارآفرینی و کسب وکار راه یافت. در حال حاضر ، این پدیدۀ نوظهور و اثرگذار در بسیاری از مقاله ها و پایان نامه ها وجود دارد. البته اطلاعات جامع و مستندی دربارۀ نتایج کار آنها ( این که اثرگذاری و اثربخشی کافی را دارند یا خیر) به دلیل عمر کمِ شتابدهنده ها( حداکثر ۱۵ سال) وجود ندارد.
روش کار شتاب دهنده کسب و کارها
به شرکت هایی که اقدام به سرمایه گذاری برای رشد ایده های جدید می کنند؛ شتاب دهنده ها میگویند. آن ها کمک می کنند تا صاحبان ایده ها و استارتاپ ها قادر به ارائه ی تعریفی صحیح و نمونه اولیه مناسبی از کالا و یا خدماتی که میخواهند آنرا در صنعت نوآوری کنند؛ باشند. آن ها همچنین به صاحبان ایده ها در تعيين هویت مشتری های هدف و تامین منابع نظیر سرمایه و نیروی کار، کمک میکنند.
برنامه های ارائه شده توسط شتاب دهنده ها از لحاظ زمانی محدودیت دارند و این بازه زمانی در اکثر مواقع، حدود ۳ ماه میباشد که در این بازه زمانی در تلاشند تا اندکی سرمایه و محل کار و امکانات را برای صاحبان ایده ها فراهم کنند. شتاب دهنده های استارتاپ، اقدام به برگزاری کلاس های اموزشی برای صاحبان ایده ها و اعضای تیم میکنند.
در واقع ارتباط و اتصال صاحبان ایده ها با شبکه ای از متخصصین، کارآفرینان، فارغ التحصیلان رشته های مدیریت کسب و کار، سرمایه گذاران و مدیران شرکتهای دیگر، از بزرگ ترين فرصت هاییست که نصیب صاحبان ایده ها می شود. معمولاً صاحبان ایده ها بعد از پایان این دوره زمانی، بهمراه تیم خود به معرفی و نمایش طرح هایشان در یک مجلس مجلل و باشکوه در حضور تعداد زیادی از سرمایه گذاران می پردازند.
شتاب دهنده ها شرکت هایی هستند که برای رشد ایده های جدید سرمایه گذاری می کننداز برجسته ترین مشکلات کسب وکارهای نوپا می توان به چالش های رفتاری، مالی، فکری، بازارشناسی و شناسایی درست هدف اشاره کرد. این چالش ها را می توان برطرف کرد ولی در بیشتر موارد، استارتاپ ها شکست می خورند. عدم تجربه ی کافی و نبود حمایت کننده از دلایل چالش های موجود در شکست سریع استارتاپ ها به شمار میرود.
اهداف اصلی شتاب دهنده های کسب و کار
در ادامه با اهداف شتاب دهنده ها اشنا شوید:
>> شتاب دهنده ها روندهای راه اندازی و توسعه یک کسب وکار نوپا را کوتاه میکنند.
>> شتاب دهنده ها در افزایش کیفیت محصولات یا خدمات و ثبات مالی کسب وکار نوپا نقش بسزایی دارند.
>> یکی از اهداف شتاب دهنده ها اینست که استارت آپ های پذیرش شده را به صورت موازی و گروهی اموزش دهند.
>> شتاب دهنده ها برای یک مدت محدود در فرآیند فشرده توسعه کسب وکار نوپا شرکت می کنند.
>> شتاب دهنده ها از یک سیلابس اموزشی کسب وکار محور، برخوردارند.
>> شتاب دهنده ها خدمات مربی گری( منتورینگ) را ارائه میدهند و از طریق کارآفرینان پیشکسوت و باتجربه به کارآفرینان مشاوره می دهند.
ویژگی های مورد نیاز یک استارتاپ
ویژگی هایی که یک استارتاپ برای عضو شدن در شرکت شتاب دهنده نیاز دارد؛ عبارتست از:
- مدرک و سابقه ی کار افراد برای عضو شدن در شرکت شتاب دهنده اهمیت به سزایی دارد.
- ایده های استارتاپ برای عضویت در شرکت شتاب دهنده نباید غیرممکن باشد.
- استارتاپ نباید نمونه ی اولیه برای عضویت در شرکت شتاب دهنده ارائه دهد.
- میزان نیاز به محصول و ایده ی استارتاپ، اهمیت بسیاری دارد.
انواع شتاب دهنده های کسب و کار
شتاب دهنده ها با توجه به شرایط خود متشکل از انواع مختلفی می باشند. لذا انواع شتاب دهنده ها به شرح زیر می باشند:
* شتابدهنده های عمومی یا جامع:
بر خلاف شتاب دهنده های تخصصی، تأکید شتاب دهنده عمومی بر حوزه های خاصی نیست و برای پذیرش، محدودیت ندارند. این شتاب دهنده ها در پی کسب وکارهای نوپایی با شرایط موردنیاز خود هستند تا آن ها را جذب کنند. درواقع یکی از فواید شتاب دهنده های عمومی، جذب استارتاپ های بیشتر می باشد. اندازه سرمایه گذاری در این شتاب دهنده ها بسته به عوامل گوناگونی( مثلا حوزه کاری، مدل بیزینس، کشور و …) تعيين میشود. مدت زمان برنامه ریزی برای این استارتاپ ها، ۱۲ تا ۲۴ هفته می باشد.
* شتاب دهنده تخصصی:
شتابدهنده های خصوصی که از آن بعنوان شتابدهنده های vertical یاد میشود، رویکرد متمرکزتری را برخلاف شتابدهنده های عمومی با انتخاب یک حوزه خاص در پیش می گیرند و به فعالیت در یک زمینه مشخص می پردازند.
* شتاب دهنده سازمانی:
شتاب دهنده های سازمانی مستقل نیستند و به دلیل وابستگی به شرکت ها و سازمان های بزرگ، چنین نامی برای آن ها انتخاب شده است. آنها موظفند که به پیشرفت و رشد استارتاپ هایی کمک کنند که زیر مجموعه ی آن سازمان های بزرگ هستند. معمولاً این نوع شتاب دهنده ها پیگیر یک هدف بزرگ هستند.
از هدف مندترین نوع شتابدهنده ها می توان به شتابدهنده های سازمانی اشاره کرد که وظیفه ی آن ها اجرای برنامه های شتاب دهی و مدیریت نوآوری، توانمندسازی و بالابردن نرخ موفقیت استارتاپ های زیرمجموعه یا متعلق به آن سازمان می باشد.
برنامه هایی که شتاب دهنده ها ارائه می دهند معمولا از لحاظ زمانی محدود هستند * شتاب دهنده مجازی( آنلاین):
شتاب دهنده مجازی به شتاب دهنده ای میگویند که صرفاً به صورت مجازی و آنلاین، برنامه هایش را برنامه ریزی و اجرا می کند. از این رو برگزاری تمام کلاس ها به صورت مجازیست و کاربران در تعامل با منتورها بوده و پس از مطرح کردن سوالات، مشکلات را رفع می کنند. البته این نوع شتاب دهنده نیز مخالفان بسیار زیادی دارد و آن ها بر این باورند که شتاب دهنده مجازی، اثربخشی و کارایی شتاب دهنده های حضوری را ندارد ولی در عین حال، مهم ترین مزیت آن موقعیت مکانی شتاب دهنده مجازی است که امکان فعالیت در سطح بین المللی را فراهم خواهد کرد.
* شتاب دهنده غیرسازمانی:
از انواع دیگر شتاب دهنده ها می توان به شتاب دهنده غیرسازمانی اشاره کرد که استارتاپ ها در ازای سهام می توانند به سرمایه اولیه، پشتیبانی، ارتباطات و فرصت های شبکه سازی دسترسی پیدا کنند. با توجه به فشرده بودن برنامه های این نوع شتاب دهنده، استارتاپ ها می توانند از سرمایه اولیه برخوردار شوند.
* شتاب دهنده دولتی:
شتاب دهنده دولتی، آخرین نوع شتاب دهنده ها تلقی میشد که یک دولت و یا سازمان های انتفاعی، آن ها را تامین میکرد. این نوع شتاب دهنده ها بر توانمندسازی و حمایت از بنیانگذاران طرح، متمرکز هستند.
مزایای شتاب دهنده ها برای استارت آپ ها
مهم ترین مزایای شتاب دهنده ها برای استارت آپ ها عبارتند از:
> شتاب دهنده ها امکان بهره گیری از شبکه ارتباطی وسیع را فراهم می کنند.
> از مزایای شتاب دهنده ها میتوان به افزایش خلاقیت ها و تکمیل ایده ها اشاره کرد.
> شتاب دهنده ها از قدرت تحلیل بازار و برنامه ریزی بهره می گیرند.
> تمرین در مذاکره با خریداران و سرمایه گذاران از دیگر مزایای شتاب دهنده ها به شمار می رود.
دلایل شکست استارتاپ ها
در ادامه با دلایل شکست استارتاپ ها اشنا شوید:
* یکی از دلایل شکست استارتاپ ها اینست که نمیتوانند ایده را اجرا کنند.
* استارتاپ ها به دلیل این که اطلاعات کافی در حوزه مربوطه ندارند؛ شکست میخورند.
* عدم داشتن سرمایه گذار، از دیگر دلایل شکست استارتاپ ها به شمار می رود.
* یکی از دیگر دلایل شکست استارتاپ ها اینست که بازار و مشتری هدف را نمیشناسند.
* به دلیل این که استارتاپ ها تجربه کافی ندارند با شکست مواجه میشوند.
شتاب دهنده کسب و کار افراد تازه‌کار هستند و ذهنشان سرشار از ایده‌های بدیع استگردآوری: بخش کار و کارگر سرپوش
- 17
- 1
