به گزارش ایران آرت، وودی آلن بی‌آنکه جزئیاتی از پروژه جدیدش فاش کند می‌گوید از اواخر تابستان یا اوایل پاییز، یک فیلم دیگر در پاریس فیلمبرداری خواهد کرد. آخرین فیلم آلن تحت عنوان «فستیوال ریفکین» (Rifkin's Festival) تنها ۲.۳ میلیون دلار فروخت. استودیوی آمازون قرار بود این فیلم را پخش کند اما با مطرح شدن اتهامات جنسی امتیاز آن به ام‌پی‌آی مدیا فروخته شد.
آلن می‌گوید حتی پیش از کووید سالن‌های سینما با چالش مواجه شده بودند: «وقتی [فیلمسازی را] شروع کردم، فیلم می‌ساختی و فیلم‌ات به سالن‌های سینمای سراسر کشور می‌رفت، و مردم در گروه‌های پرجمعیت می‌آمدند تا آن را روی پرده‌های بزرگ ببینند. امروز، فیلم می‌سازی و یکی دو هفته یا شاید شش یا چهار هفته یا هرچه، در یک سالن سینمایی اکران می‌شود. و بعد مستقیم به پلتفرم‌های استریم یا پی‌پی‌وی می‌رود و مردم با صفحات نمایش بزرگ خود دوست دارند در خانه بنشینند و فیلم را روی تلویزیون‌هایشان ببینند. برای من چندان لذت‌بخش نیست.»
بالدوین که خود پس از فیلم وسترن «راست» (Rust) و حادثه تراژیک آن با چالش بازگشت به هالیوود مواجه است، آخرین بار در سال ۲۰۲۰ با آلن مصاحبه کرده بود.
«وودی آلن» از دهه ۱۹۶۰ تا دهه ۲۰۱۰ به صورت میانگین یک فیلم در سال ساخته است. این فیلمساز در مورد روال جدید زندگی روزانه‌اش می‌گوید: «لازم نیست زمستان در سرما و تابستان در گرما باشم یا صبح‌ها ساعت ۵ بیدار شوم، و در تمام طول روز تصمیم‌گیری کنم. در خانه‌ام و جز ورزش، تمرین کلارینت و نوشتن کار دیگری ندارم. وقت زیادی را در خانه به نوشتن گذراندم. نمایشنامه‌های زیادی را نوشتم... با خود فکر کردم: «اگر فیلم نمی‌ساختم چه می‌شد؟ این‌گونه زندگی کردن خوشایند است.» اما بعد گفتم: «خوب، شاید یک یا دو فیلم دیگر بسازم.»»
در این گفت‌وگوی نیم-ساعته مستقیماً به اتهامات آزار جنسی علیه آلن که با مستند «آلن علیه فارو» (Allen v. Farrow) دوباره بحث‌برانگیز شد، یا تراژدی «راست» پرداخته نشد.
کارگردانی «آنی هال» (Annie Hall 1977) و «منهتن» (Manhattan 1979) می‌گوید حاضر نیست فیلمنامه‌ای برای کارگردانان دیگر بنویسد، اتفاقی که تنها چند بار روی داده است. در عوض، ترجیح می‌دهد که رمان بنویسد. آلن در حین پاندمی دو نمایشنامه به نگارش درآورده اما چیزی در مورد تلاش برای روی صحنه بردنشان در برادوی نمی‌گوید.
آلن در ادامه از وضعیت برادوی انتقاد می‌کند: «وقتی جوان‌تر بودم، به تئاتر می‌رفتی و نور تابانده می‌شد و نمایش جذابی پشت نمایش جذاب دیگری می‌دیدی، و همین که به آنجا می‌رفتی لذت‌بخش بود. تنوع زیادی وجود داشت.» این فیلمساز اضافه می‌کند که برادوی امروز به «یک مال وحشتناک» تبدیل شده است.
بالدوین می‌گوید تئاتر هم وضعیتی شبیه به سینما پیدا کرده و تنها بر روی پروژه‌های پرخرج و بازیگران معروف تمرکز شده است.
- 11
- 4
