تصمیمات عجیب بازیگران؛ ۱۰ نام آشنایی که بهترین نقش‌های تاریخ سینما را رد کردند

هالیوود مکان به شدت ملون و متغیری است که حرفه ها در آن در کسری از ثانیه ساخته شده یا نابود می شوند و کارهای متعدد و دشواری که انجام می شود تا حتی ساده ترین کارها ساخته شوند نیز بسیار حیرت انگیز است. بدین ترتیب، فیلمی که در نهایت ما تماشا می کنیم هرگز دقیقاً آن چیزی نیست که کارگردان در ذهن داشته و تصور می کرده است: فیلم نهایی نتیجه توافق، شانس و دستکم کمی مهارت فیلمسازی است. انتخاب بازیگران عمدتاً یکی از نکات کلیدی پیش از مرحله تولید فیلم است، به ویژه اگر کارگردان و استودیو سازنده نتوانند روی یک بازیگر توافق کنند یا بازیگری که برای آن نقش در نظر گرفته می شود پیشنهاد را رد می کند.

در این مورد، این ۱۰ فیلم محبوبی که به آن ها اشاره خواهیم کرد، به بازیگران شناخته شده ای پیشنهاد داده شده بودند اما این بازیگران مشهور یا در حال رشد به دلایلی که اصلاً انتظارش را نداریم بازی در این فیلم ها را رد کردند. ورای بهانه های معمول، برای مثال رد کردن های همراه با عذرخواهی به خاطر پر بودن برنامه کاری یا تفاوت در دیدگاه های هنری، این بازیگران دلایل خاص، کنایه آمیز و غیرمعمولی را برای گفتن جمله «ممنونم اما نمی تونم قبول کنم» برای بازی نکردن در این فیلم ها داشته اند. از انتقادات عجیب از فیلمنامه تا نارضایتی خانواده از آن نقش، یا حتی کنار رفتن برای اینکه بازیگر دیگری آن نقش را بازی می کند، این دلایل متفاوت هستند.

۱۰- لارنس فیشبرن فکر می کرد که ترویج مصرف هرویین است (Pulp Fiction)

شخصیت جولز وینفیلد، همکار جدی و آرام مارسلوس والاس رییس خلافکاران که در نهایت ساموئل ال جکسون نقشش را به شکلی نمادین ایفا کرده و نامزد دریافت جایزه اسکار نیز شد در ابتدا به لارنس فیشبرن پیشنهاد شده بود. اولین انتخاب تارانتینو کسی جز او نبود و این شخصیت را به تمامی با داشتن فیشبرن در ذهنش نوشته بود، در حالی که جکسون انتخاب دومش بود. اگر چه تارانتینو در آن زمان گفت که فیشبرن این نقش را به خاطر اینکه نقش مهمی نبوده رد کرده است، فیشبرن خود در مصاحبه ای که اخیراً داشته گفته است که به خاطر نظرات شخصی اش در مورد شیوه نشان دادن مصرف هرویین در Pulp Fiction، بازی در این فیلم را رد کرده است.

در واقع او حس می کرد که سناریو تارانتینو به شکلی واضح و موثر مواد مخدر را ترغیب می کند که برای او ناخوشایند بود. وی در این باره گفته است: «من فقط با شیوه نمایش مصرف هرویین مشکل داشتم…فقط حس می کردم که کمی پرزرق و برق است و کمی ولنگاری بود. حس می کردم که مصرف هرویین را جذاب نشان می دهد… همه چیز مربوط به شیوه نمایش بحث هرویین بود». او تاکید کرده که کوچک بودن نقش هیچ اهمیتی در رد کردن این نقش نداشته و مشکلی با اینکه این نقش به جکسون رسیده ندارد.

۹- لیام نیسن می گوید اگر در این فیلم بازی می کرد همسرش با او ازدواج نمی کرد (GoldenEye)

نقشی که در این مورد رد شد نقش نمادین ابرجاسوس تاریخ سینما و ادبیات، مامور ۰۰۷ یا همان جیمز باند است. بعد از اینکه قرار بود بعد از راجر مور در سال ۱۹۸۶ نقش باند را بازی کند، پیرس برازنان در نهایت یک دهه بعد این نقش را بدست آورد و اولین بازی خود در نقش جیمز باند را در فیلم فوق العاده GoldenEye در سال ۱۹۹۵ انجام داد. پیش از توافق بر سر برازنان اما، این نقش به بازیگران مختلفی پیشنهاد شد که به دلایل مختلفی رد شد، بازیگرانی مانند مل گیبسون، هیو گرانت و لیام نیسن. در حالی که گیبسون و گرانت به وضوح انتخاب های خوبی برای این نقش نبودند، دلیل نیسن برای رد نقش جیمز باند بسیار غیرمنتظره بود.

علیرغم اینکه از لحاظ سنی و ظاهری گزینه بی نقصی برای جیمز باند بود، و به گفته خودش به ایفای این نقش افتخار می کرد، نیسن به این خاطر به نقش جیمز باند نه گفت که نامزدش در آن دوران، ناتاشا ریچاردسون پیشنهاد ازدواجش را قبول نمی کرد. وی در این باره گفته است: «همسر آینده ام گفت: اگر نقش جیمز باند را بازی کنی ازدواج نخواهیم کرد و من باید این را در نظر می گرفتم زیرا واقعاً می خواستم با او ازدواج کنم». وی در مصاحبه تازه ای با لحنی طنز گفته است: «زنان. کشورهای خارجی. هالی بری. قابل درک است!». بدون شک این موضوع دلیل بسیار غیرمعمولی از جانب یک بازیگر برای رد کردن یکی از لوکس ترین و شناخته شده ترین نقش های تاریخ سینماست اما نشان می دهد که نیسن چقدر مشتاق ازدواج با همسر فقیدش بود.

۸- جیسون موموآ نمی خواست یک بار دیگر نقش یک مرد عریان و بی صدا را بازی کند (Guardians Of The Galaxy)

این نقش دراکس ویرانگر و انتقام جو در فیلم Guardians Of The Galaxy بود که به شکلی ماندگار توسط دیو باتیستا در دو فیلم اصلی و دو فیلم آخر فرانچایز انتقام جویان بازی شد. اما چندین بازیگر دیگر برای نقش دراکس در نظر گرفته شده بودند و همان ابتدا بازی در این نقش به جیسون موموآ پیشنهاد شده بود. همه چیز برای بازی او در این نقش آماده بوده و سازندگان چنان از حضور او در این نقش اطمینان داشتند که پوستر هنری رسمی موموآ در نقش دراکس نیز سفارش داده شده بود و البته منتشر نیز شد.

موموآ دیگر از بازی در نقش مردان کم حرف، نیمه عریان و خشن خسته شده بود، بعد از اینکه این نقش را در چندین فیلم و سریال مانند Stargate: Atlantis, Game of Thrones, و Conan the Barbaria بازی کرده بود و به همین خاطر خود را از این رقابت بیرون کشید. با توجه به اینکه موموآ هنوز هم خارج از نقش آکوامن با ساختاری مشابه، از این فضا خارج نشده است، عجیب به نظر می رسد که چرا نقش دراکس را نپذیرفت. اما در مورد بازی دیو باتیستا در مورد نقش دراکس گفته است: «فکر می کنم انتخاب بازیگر درستی بود… دیو برای این نقش بی نقص است، برای دراکس».

۷- شارلیز ترون حس می کرد پیشنهاد بازی در نقش مادر زن شگفت انگیز به او توهین است (Wonder Woman)

این نقش که می خواهیم از آن صحبت کنیم، نقش هیپولیتا ملکه ثمیسیرا و مادر دیانا/ زن شگفت انگیز (گل گدوت) است، ستون باشکوه و بادانشی که دایانا را به ابرقهرمانی تبدیل می کند که دنیا به آن نیاز دارد. این نقش در ابتدا به شارلیز ترون پیشنهاد شد و بعد از اینکه او این نقش را رد کرد، زک اسنایدر، تهیه کننده فیلم، از قدرت خود برای دادن نقش به کانی نیلسن استفاده کرد. نیلسن در هر دو نسخه Justice League و Wonder Woman 1984 نیز این نقش را ایفا کرد. در واکنش به شایعات در مورد دلیل رد کردن این نقش، و اینکه او می خواسته نقش خود زن شگفت انگیز را بازی کند، ترون تایید کرده که نقش دیانا پرینس به او پیشنهاد نشده است.

وی در این باره گفته است: «این مثال فوق العاده ای از این است که چطور وقتی سن تان بالا می رود، هالیوود به شما سیلی می زند… خب یک نفر به من گفت، کار روی این پروژه شروع شده است، زن شگفت انگیز. فقط می خواهیم که تو هم از این ماجرا خبر داشته باشی. و من گفتم که با آن آشنایی ندارم… منظورم این است که زن شگفت انگیز چکار می کند؟ و این فرد گفت: نه، برای نقش مادر زن شگفت انگیز گفتم». در حالی که ترون ۱۰ سال جوان تر از نیلسن است و شوربختانه هالیوود به شکل بدی با زنان بالای ۳۵ سال رفتار می کند، باید گفت که همه جا مردم به یک شکل پیر نمی شوند. بدین ترتیب انتخاب ترون برای نقش مادر دیانا کمتر توهین آمیز بود اگر گفته می شد که او جذبه و قدرت بازی در نقش یک فرمانده را دارد، هر چند بازی او در نقش دیانا بسیار بهتر و قابل قبول تر می بود.

۶- جت لی نمی خواست که حرکات رزمی اش دیجیتالی شوند (دنباله های The Matrix)

در این مورد، نقش مورد نظرمان سراف، برنامه هوش مصنوعی است که به عنوان بادیگارد اوراکل در The Matrix Reloaded و The Matrix Revolutions ایفای نقش کرده است. این نقش در نهایت به کالین چو بازیگر رزمی کار مشهور تایوانی رسید، اگر چه پیش از او، انتخاب اول کارگردان میشل یئو بود که این نقش را نپذیرفت. بعد از آن، جنسیت سراف تغییر کرده و به جت لی افسانه ای پیشنهاد شد. اگر چه به خوبی می دانیم که جت لی می توانست این نقش را به زیبایی بازی کند اما او دستمزد قابل توجه ایفای این نقش را به دلیلی غیرمعمول رد کرد زیرا نگران این بود که مهارت های رزمی او دستکاری شود.

وی در این باره گفته است: «یک مشکل تجاری بود برای من… فهمیدم که آمریکایی ها مرا برای سه ماه فیلمبرداری می خواهند اما باید به مدت ۹ ماه با بازیگران بودم. و برای شش ماه، می خواستند تمام حرکات مرا ضبط و برای یک کتابخانه دیجیتالی کپی کنند. با پایان ضبط، حقوق این فیلم ها به آن ها می رسید… با خودم گفتم: من تمام عمرم تمرین کرده ام. و ما رزمی کاران هم پیر می شویم… اما آن ها ممکن است برای همیشه و به عنوان حقوق فکری مالک حرکات من باشند. پس گفتم که نمی توانم این کار را بکنم». به نظر می رسد که جت لی بسیار جلوتر از زمان خود بود.

۵- استیو مک کویین نمی توانست به راحتی گریه کند (Close Encounters Of The Third Kind)

نقش روی نیری، شخصیت اصلی درام علمی تخیلی ماندگار استیون اسپیلبرگ که یک کارگر شیک پوش بود و بعد از روبرو شدن با یک سفینه فضایی، شیفته آن ها شد، در نهایت به ریچارد دریفوس رسید که آن را بسیار بی نقص بازی کرد. اما اسپیلبرگ چندین بازیگر دیگر را پیش از دریفوس برای این نقش در نظر گرفته بود، از جمله داستین هافمن، آل پاچینو، جین هکمن و جک نیکلسون. در واقع، اولین انتخاب اسپیلبرگ برای این نقش کسی نبود جز استیو مک کویین، کسی که بازی در این نقش را رد کرد. مک کویین به اسپیلبرگ گفت که اگر چه از سناریو خوشش آمده اما حس می کند که انتخاب مناسبی برای این نقش نیست زیرا او نمی تواند با درخواست کارگردان گریه کند که بر حس و حال احساسی شخصیت و کلیت فیلم تاثیر منفی می گذاشت.

ظاهراً اسپیلبرگ آنقدر مشتاق استخدام مک کویین برای این نقش بود که پذیرفت سناریویی که خودش نوشته را تغییر دهد اما مک کویین اصرار داشت که به سناریو دست نزند و در نهایت دریفوس برای این نقش انتخاب شد. این یکی از چند فیلم بسیار موفق دهه ۱۹۷۰ بود که استیو مک کویین در یک دوره نیمچه بازنشستگی بازی در آن ها را رد کرد، نقش هایی در فیلم های Dirty Harry, The French Connection, و Apocalypse Now.

۴- کریستین بیل از ایوان مک گرگور خواست که این نقش را رد کند تا خودش بازی کند (American Psycho)

پاتریک بیتمن، شخصیت اصلی قاتل سریالی رمان برت ایستون الیس که فیلم American Psycho بر اساس آن ساخته شده در نهایت توسط کریستن بیل بازی شد و بازی او در این نقش چنان بی نقص و قابل باور بود که باعث شهرتش شد. اما پیش از اینکه بیل برای بازی در این نقش انتخاب شود، استودیو لاینزگیت این نقش را به ایوان مک گرگور پیشنهاد کرده بود که وی این پیشنهاد را نادیده گرفت. دلیل رد کردن این نقش در هالیوود بسیار نادر است. در واقع بیل خبردار شده بود که به طور رسمی این نقش به مک گرگور پیشنهاد شده است و به همین خاطر با او تماس گرفته و خواسته بود که این نقش را نپذیرد.

بیل سال ها بود که این نقش را پیش از شروع فیلمبرداری تمرین کرده بود و بعد از اینکه نزدیک بود این نقش را به لئوناردو دی کاپریو ببازد- کسی که این نقش را رد کرد تا در فیلم The Beach بازی کند- بیل مصمم بود که این نقش را به بازیگر دیگری واگذار نکند. وی در این باره گفته است: «با چند نفر تماس گرفتم و آن ها را در جریان تعهدم گذاشتم. بگذارید به شما بگویم که به همه آن ها زنگ زدم و گفتم که این نقش من است. به آن دست نزنید. دور بمانید. یا اگر نمی خواهید کنار بکشید، بدانید که با چه چیزی مواجه می شوید». از آنجایی که بیل و مک گرگور مدت کوتاهی قبل تر در Velvet Goldmine بازی کرده بودند، گفتگوی بین آن ها آنطور که به نظر می رسد تهدیدآمیز نبوده است اما این مورد نادری است که در آن بازیگری از یک نقش خوب کنار می رود تا همکارش آن را بازی کند.

۳- جک نیکلسون نمی خواست بازی های تیم بسکتبال لس آنجلس لیکرز را از دست بدهد (The Mosquito Coast)

الی فاکس مخترع در فیلم The Mosquito Coast کسی است که تصمیم می گیرد خانواده اش را به جنگل های آمریکای مرکزی ببرد، جایی که امید دارد تمدن جدیدی بسازد. نقش الی را در نهایت هریسون فورد بازی کرد و مورد تحسین قرار گرفت اما پیتر ویر، کارگردان فیلم، در ابتدا یک بازیگر که انتخاب بهتری بود را برای بازی در نقش این مرد شبه دیوانه در نظر گرفته بود: جک نیکلسون. اگر خبر ندارید، جک نیکلسون به شدت طرفدار تیم بسکتبال لس آنجلس لیکرز است و برای دهه ها، پروژه های سینمایی اش را طوری برنامه ریزی کرده است که بازی های این تیم را از دست ندهد، حتی در قراردادهایش ذکر می کند که باید فرصت خروج از لوکیشن برای تماشا کردن بازی های این تیم به او داده شود.

اما از آنجایی که فیلم The Mosquito Coast قرار بود در لوکیشنی در بلیز و به مدت چند ماه در جریان بازی های بسکتبال ان بی ای فیلمبرداری شود، نیکلسون بازی در این نقش را رد کرد. نیکلسون از دهه ۱۹۷۰ تمام بلیط های گرانقیمت بازی های فصل تیم لیکرز را خریداری می کند و به همین خاطر دلیل او برای رد کردن این نقش چندان هم خنده دار نیست.

۲- تام کروز نمی توانست درک کند که ادوارد دست قیچی چطور به دستشویی می رود (Edward Scissorhands)

این فیلم فانتزی در واقع شاهکار تیم برتون در مورد یک ربات انسان نمای با دست های تیغه ای است که به شکلی بی نقش توسط جانی دپ بازی شد و او را به شهرت رساند. جستجو برای پیدا کردن بازیگر این نقش بسیار گسترده بود و تام هنکس و گری اولدمن آن را رد کرده بودند، در حالی که انتخاب مورد نظر استودیو، تام کروز بود. کروز با برتون دیدار کرد تا در مورد این نقش صحبت کنند و اگر چه برتون بعد از این گفتگو احساس می کرد که کروز نقش ادوارد را می پذیرد، اما کروز رویکردی منطقی به این شخصیت داشت و به همین خاطر حس کرد گزینه مناسبی برای این نقش نیست.

کارولین تامپسون نویسنده سناریو فیلم در مصاحبه ای در این باره گفته است: «کروز می خواست بداند که ادوارد چگونه به دستشویی می رود… او داشت سوالاتی در مورد این شخصیت می پرسید که نمی توانید در مورد این شخصیت بپرسید! بخشی از ظرافت داستان این است که به سوالاتی مانند اینکه چطور به دستشویی می رود؟ چطور بدون این که این همه سال غذا بخورد زنده مانده است؟ پاسخ ندهد. تام کروز قطعاً نمی خواست در فیلمی باشد که به این سوالات پاسخ نمی دهد». بدین ترتیب بود که کروز میدان را خالی کرد و نقش به دپ رسید که انتخاب اول تیم برتون بود. به جای این فیلم، کروز در فیلم موفق Days of Thunder بازی کرد و بدین ترتیب این انتخاب او به نفع هر دو بازیگر تمام شد.

۱- گیل سوندرگارد میکاپ یک جادوگر زشت را دوست نداشت (The Wizard Of Oz)

در اینجا در مورد جادوگر شرور غرب، شرور فراموش نشدنی با صورت سبز فیلم The Wizard Of Oz صحبت می کنیم که ۸۰ سال پس از انتشار فیلم هنوز هم بخشی از فرهنگ عامه مردم آمریکاست. گیل سوندرگارد، بازیگر برنده اسکار نه تنها پیشنهاد بازی در این نقش را دریافت کرد بلکه در ابتدا آن را پذیرفت، پیش از اینکه از این نقش کناره گیری کرده و مارگارت هملیتون جایگزینش شود. وقتی سوندرگارد برای بازی در نقش جادوگر فیلم قرارداد امضا کرد، می خواست نقشی شبیه ملکه شرور در سفید برفی و هفت کوتوله را بازی کند، با ظاهری که جذاب باشد.

سوندرگارد اما تست های میکاپ را هم در نقش جادوگری زیبا و هم جادوگری زشت انجام داد و وقتی سازندگان تصمیم گرفتند که گزینه جادوگر زشت را می خواهند، سوندرگارد از این نقش کناره گیری کرد و همیلتون تنها سه روز پیش از شروع فیلمبرداری ها جایگزین او شد. علیرغم موفقیت نهایی فیلم، سوندرگارد هیچ پشیمانی نسبت به بازی نکردن در این فیلم نداشت و اصرار داشت: «آن روزها خیال نداشتم خودم را زشت کنم».