به گزارش بانی فیلم،وی امسال با فیلم «فراری» در جشنواره فیلم فجر حضور داشت و این روزها با سریال «پنچری» بعد از سال ها از شبکه ۳ در قاب جعبه جادویی حاضر شد.
داودنژاد که مدتی قبل به دلیل بیماری اش، از بازیگری فاصله گرفته بود، مدتی است که مجددأ به دنیای تصویر برگشته است و قرار است به زودی در قالب جدیدی به نسبت سریال پنچری و دیگر نقش های کمدی که داشته، با کاراکتر جدی و درامی در یک فیلم سینمایی حاضر شود.
وی در گفت و گویی که با بانی فیلم داشت، از ورودش به حوزه تصویر توسط پدرش و راهی گفت که همچنان در این مسیر در پیش دارد.
او همچنین اعلام کرد که پای همه نقش ها و کارهایی که تا امروز داشته، می ایستد و اگر حتی نقشی بد بوده، حداقل این است که در مقطعی نیاز مالی او را رفع کرده و به خاطره ای خوش مبدل شده است.
در ادامه متن کامل این گفت وگو را می خوانید:
با حضور شما در سریال «پنچری» و شکستن وقفه ای شروع کنیم که چند سالی است، درگیر آن بودید، چه شد که بعد از این سال ها با این سریال به تلویزیون برگشتید؟
– در پایان دوران بیماری ام بود که پروژه «پنچری» به من پیشنهاد شد و بعد از اینکه همه از خودم گرفته تا خانواده ام از سلامتی من مطمئن شدند، تصمیم گرفتم تا این کار را بپذیرم، همچنین در این میان نقش قادر نیز از جمله کاراکترهایی بود که آن را دوست داشتم و همه چیز باعث شد تا در این سریال حاضر شوم.
رفتن جلو دوربین برزو نیک نژاد و همکاری با مهران مهام، چطور بود و این اتفاق چه ویژگی هایی داشت؟
– آقای مهام که از تهیه کنندگان حرفه ای این حوزه هستند و با مدیریتی که در کارشان دارند، همه چیز را اداره می کنند. او جزو افراد باسابقه ای است که سال ها تجربه دارد و وقتی تهیه کننده ای مثل او در کاری حضور دارد، آدم خیالش از خیلی جهات راحت است و نگرانی ندارد. در مورد آقای نیک نژاد هم باید بگویم که من پیش از این سریال با او همکاری کرده بودم و می توانم بگویم که برزو نیک نژاد بعد از پدرم بهترین کارگردانی است که من با او کار کرده ام. همکاری با او بسیار لذتبخش است؛ چرا که وی هم کارگردان خیلی خوبی است هم دستی بر قلم دارد و هم بطور کامل در جریان آنچه که از کار می خواهد است و همه اینها به همراه راهنمایی هایی که وجود داشت به من درباره کاراکتر قادر خیلی کمک کرد.
از جمله مواردی که در مورد برزو نیک نژاد وجود دارد، جنس کمدی است که در کارهای او دیده می شود، شما این فضا را چطور می بینید و چه نظری درباره آن دارید؟
– واقعیت این است که من نوع طنز ایشان را خیلی دوست دارم، در این سریال هم ما تنها قرار نبود که آدمها را بخندانیم و در آن کاراکترهایی وجود دارند که درگیر اتفاقات کاملاً جدی می شوند و شاید به زندگی خیلی از مردمی که کار را می بینند نزدیک هستند، در واقع در کنار حس نزدیکی که مخاطب به کاراکترهای موجود در قصه می کند، نوعی طنز وجود دارد که آن را به یک اثر اجتماعی واقعی نزدیک می کند. روزمرگی های معمولی آدمها، جزو رخدادهایی است که به خوبی در کارهای برزو به آن پرداخته می شود. این سریال هم تا جایی که من در جریان آن بودم، دیده شده است و ما نیز سعی مان بر این بود تا یک سریال خوب را ارائه دهیم و اگر مردم آن را کم دیده اند، می خواهم بگویم که ما صادقانه نه تلاش کردیم تا آنها کار را بپسندند.
صحبتی که کم و بیش درباره این دست سریال ها مطرح است، پیرامون سبک آن و شیوه ای است که برخی منتقدان معتقدند که قدیمی شده است و شاید کمتر بشود با این دست تولیدات مخاطب را جذب و نظر آنها را جلب کرد. شما در این باره چه نظری دارید؟
– تا جایی که من در شهرستانها رفتم و دیدم می توانم بگویم که سریال به نسبت خودش بینندگان زیادی داشت. اما درست است، از نگاه منتقدان، افراد حرفه ای و حتی خود من می دانم که هر کاری چند بخش خوب و چند بخش منفی دارد، ولی همان طور که گفتم، درباره این سریال از سوی عامه مردم، در شهرستانها استقبال خوبی صورت گرفته. با وجود این تعداد شبکه ماهواره ای و مجازی نشاندن مردم پای تلویزیون کار خیلی سختی است و من پیش از این هم گفته بودم که مردم دیگر حتی با قلقلک هم نمی خندند و این اتفاقی است که مدتهاست رخ داده اما در مورد «پنچری» تا جایی که دیده ام مخاطب آن را دوست داشته است و تکه کلام ها و اصطلاح های موجود در آن را دیده اند و تکرار می کنند.
به سراغ بازیگرانی که با آنها همکاری داشتید برویم و از مریم سعادت شروع کنیم. این اولین تجربه مشترک شما و ایشان بود، درست است؟
– بله. من قبلاً با خانم سعادت کار نکرده بودم، ولی در این سریال و همکاری ایشان واقعاً هم برای من و هم برای قادر مادری کردند و این اتفاق جزو تجربه های خیلی خوبی بود که رخ داد.
و بقیه گروه از حمید لولایی گرفته تا جوان ترها مثل یوسف تیموری چطور؟
– آقای لولایی واقعاً از جمله انسان هایی است که هر کسی از کنار او بودن لذت می برد و بقیه دوستان مثل مهران و یوسف نیز از جمله کسانی اند که سالهای سال است با آنها رفیق هستم، البته با مهران غفوریان تا به حال جلوی دوربین کار نکردم اما نزدیک به ۲۰ سال است که با هم دوست هستیم و این تجربه مشترک هم جزو اتفاقات خوب و جذاب بود. علاوه بر اینها خانم فکور صبور که نقش افسانه را بازی می کند، نیز جزو کاراکترهایی بود که برای اولین بار مقابل هم بازی داشتیم و ایشان هم از جمله بازیگران پرانرژی و کاربلدی بودند که بازی با ایشان جزو افتخارات من محسوب می شود، همچنین بقیه دوستان نیز همین طور از خانم غنی گرفته تا خانم تسلیمی و… . به طور کلی این گروه جزو گروههای قوی و خوبی بودند که انتخاب آنها نیز به تهیه کننده برمی گردد، ما ۶ ماه کار سخت داشتیم اما فضای دوستانه و لذتبخش موجود باعث شده بود تا همه از حضور در کل ۴۰ قسمت بود و ما از قسمت ۶-۷ توانستیم بیننده را جذب کنیم و این اتفاق علاوه بر داستان و فضای کار به دلیل همان همدلی موجود بین اعضا رخ داد.
جدا از «پنچری»، کمی هم درباره بازی خودتان صحبت کنیم. شما در حوزه تصویر کم و بیش تجربه کار کمدی داشتید و در سینما فضای جدی را هم تجربه کرده اید، می خواهم بدانم خودتان برای ادامه فعالیت تان کدام را بیشتر دوست دارید و کدام یک دشوارتر است؟
– بله، در اینباره باید بگویم که طنز بازی کردن خیلی سخت است و جدی بازی کردن هم آسان نیست و من این فضا را می پسندم، همان طور که همه می دانند من فیلم «مرهم» را بیشتر از کارهای دیگرم دوست دارم و مدتی است که فکر می کنم تا بعد از این سریال یک کار جدی انجام دهم و این اتفاق در سینما در حال وقوع است اما خبر آن چند وقت دیگر منتشر می شود. این روزها خیلی آماده این اتفاق هستم و دوست دارم تا در تلویزیون هم این فضا را امتحان کنم، اما به هر حال کارهایی که در تلویزیون به من پیشنهاد می شود، اغلب در فضای کمدی بوده است.
بله، این فضا که به یک بازیگر مدام نقشی که در آن موفق بوده پیشنهاد می شود، وجود دارد، این برای شما اذیت کننده نیست؟
– درست است که این نگاه هست اما من بعد از این چند سال که نبودم در تلاش هستم تا در سینما به گونه دیگری حاضر شوم، به همین دلیل در این فضا بیشتر درگیر کارهای جدی خواهم شد.
موضوع دیگر در این میان، بحث ایجاد تفاوت بین نقشها و کاراکترهایی است که آنها را می پذیرید، این تفاوت چقدر دغدغه شماست؟
– به هر حال من تلاشم را کرده ام و در این بین می توانم بگویم که من هر کاری که تا الان کرده ام را دوست دارم، یعنی پای همه کارها و نقش هایم می ایستم و آنها را دوست دارم، حتی اگر در مقطعی به خاطر بحث مالی کاری را پذیرفتم، آن اتفاق به خاطره شیرینی مبدل شده که در مقطعی توانستم دغدغه مالی ام را رفع کنم، یعنی اگر هم کار خوب نبوده به جای آن اتفاق خوبی در زندگیم رخ داده.
در این میان با وجود نقش هایی که تاکنون بازی کردید، هنوز کاراکتر و نقشی هست که دلتان بخواهد آن را بازی کنید و هنوز اتفاق نیفتاده است؟
– نه، نقش خاصی که از آن نام ببرم نبوده و فکر می کنم آن اتفاقاتی که باید می افتد و عجله چندانی ندارم.
اصلاً فکر می کنید به اصطلاح تا چه اندازه حقتان را از دنیای تصویر گرفتید و چقدر با نقطه ای که در ذهن دارید، فاصله دارید؟
– واقعیت این است که من تمام تلاشم را می کنم تا به آن حدی که در ذهن دارم برسم، اما باید توجه داشت که این کار انتها ندارد و تا الان از این موقعیتی که دارم راضی هستم، به هر حال من به اسم پدرم وارد این حرفه شدم و همین که توانستم در کنار پدرم برای خودم کاراکتر جدایی را درست کنم و در این مسیر پیش بروم، اتفاق خوبی است و از این به بعد هم تلاشم در این راه ادامه دارد.
به پدرتان و ورود به دنیای تصویر توسط ایشان اشاره کردید، در این فضا چقدر از نظرات و نگاه وی کمک می گیرید.
– قطعاً خیلی زیاد، چرا که او هم پدرم است، هم رفیق و هم استادی که در این مسیر خودش را ثابت کرده است. علاوه بر اینها او پارتی من هم هست.
و از این ماجرا و بردن نام پدرتان به عنوان عاملی ورود شما به این فضا هیچ ابایی ندارید؟
– نه اصلاً. من همیشه گفته ام، به واسطه پدرم وارد شدم و به این اتفاق هم افتخار می کنم.
جدا از اینها، به غیر از سینمایی که به آن اشاره کردید، پیشنهاد دیگری که مشغول بررسی آن باشید را دارید؟
– بله. همیشه مواردی هستند، اما در هر حال فعلاً تصمیم گرفتم تا همان کاری که از آن گفتم را انجام دهم. یک سینمایی که در آن فضایی متفاوت از کارهای تلویزیونی ام وجود دارد، البته در کل پیشنهاد عجیب و غریبی که قابل گفتن باشد و آدم را وسوسه کند، وجود نداشته است.
- 15
- 3
