در این سال‌ها افراد بی‌شماری در حوزه طنز آثاری را نوشته، کارگردانی یا بازی کرده باشند، اما از میان همان تعداد کم بودند افرادی که هم کارگردانی و هم نویسندگی سریال طنزی را به‌عهده داشته باشند که اتفاقا هم با اقبال خوبی از سوی مخاطب مواجه شود. سروش صحت از معدود افرادی است که در این سال‌ها کارهای کمی ساخته که در همه آنها نبض مخاطب را در دست خود داشته و کاراکترهایی که خلق کرده به‌خوبی میان مردم جا افتاده‌اند. این روزها صحت علاوه بر اینکه فصل دو سریال «لیسانسه‌ها» را روی آنتن دارد، اجرای برنامه «کتاب باز» را هم به‌عهده دارد. فارس با او درباره علاقه‌اش به کتابخوانی و کارگردانی و نویسندگی که آن‌هم جزء علاقه‌مندی‌هایش است، به گفتگو نشسته که در ادامه می‌خوانید.
عموما مردم شما را به‌عنوان کارگردان و پیشتر بازیگر می‌شناسند. اما مدتی است که علاوه بر این دو شغل، به حیطه اجرا هم وارد شدید و اتفاقا برای اولین بار است که این حیطه را تجربه می‌کنید.
خیلی واهمه دارم، می‌ترسم و نگرانم. به هر حال انجام دادن هر کاری آن‌هم برای بار اول دلهره بسیاری دارد و اگر برخی افراد می‌گویند که در اجرا مسلط هستم، بی‌تردید از لطف آنهاست. به‌خصوص اینکه سری اول این برنامه با اجرای خیلی خیلی خوب امیرحسین صدیق پخش شد و همین موضوع ترس من را بیشتر هم کرده، اما امیدوارم افرادی که این برنامه را می‌بینند بدشان نیاید.
شما از قبل با آقای صدیق رفاقتی داشتید؟
بله، قبل از اینکه اجرای این برنامه را قبول کنم با او تماس و اجازه گرفتم و اگر اجازه نمی‌داد مطمئنا نمی‌آمدم.
برای اولین اجرا، برایتان مهم بود که چه برنامه‌ای را اجرا کنید؟
در وهله اول اینکه من مجری نیستم و بلد هم نیستم، اما به این دلیل که به کتاب و کتابخوانی بسیار علاقه دارم، اجرای این برنامه برایم جالب بود. این برنامه برای مخاطب عام تهیه می‌شود و اگر برای مخاطب خاص بود به خاطر اینکه تا به حال مجری نبودم، نمی‌توانستم اجرایش را به‌عهده بگیرم.
گروه تولید برای انتخاب مجری مستقیم به سمت شما آمدند؟
بله، از همان ابتدا قرار بر این بود که فردی اجرای این برنامه را عهده‌دار شود که خود به کتاب علاقه‌مند است و از آنجایی که من واقعا کتاب خواندن را دوست دارم و از خواندنش لذت می‌برم به همین دلیل این پیشنهاد برایم وسوسه‌انگیز بود.
چه نوع کتاب‌هایی را بیشتر می‌خوانید؟
رمان و ادبیات، کمی جامعه‌شناسی، کمی فلسفه و روانشناسی. اما بیشتر ادبیات و رمان. اما هر از گاهی به سایر حوزه‌ها سرکی می‌کشم.
عادت دارید کتابی که در دست دارید را تا پایان بخوانید یا اینکه همزمان با هم چند کتاب را بخوانید؟
در گذشته هر کتاب را تمام می‌کردم و بعد به سمت کتاب دیگری می‌رفتم، اما الان که زمانم کمتر از گذشته است و حرص این را دارم که همه کتاب‌ها را بخوانم، از این روش استفاده می‌کنم. البته کار بدی است و بهتر است کتاب را تمام کنی و بعد به سمت کتاب دیگر بروی. ذهنم مشغول نمی‌شود، اما فقط به این فکر می‌کنم که چند کتاب نخوانده شده و باز دارم.
اینطور نیستید که اواسط خواندن کتاب، پایان آن را زودتر بخوانید؟
نه، اصلا اینطور نیستم. حتی تا چند سال پیش خلاصه کتاب‌ها را هم نمی‌خواندم. اما الان که دیگر سن و سالی از من گذشته می‌خوانم، چراکه متوجه شوم درباره چه صحبت کرده و اگر با سلیقه‌ام یکی نیست، نخرم.
شما به نویسندگی هم مشغول هستید. علاقه‌تان بیشتر به سمت سریال‌های طنز است یا ملودرام؟ زیرا آنچه از شما در ذهن ما مانده است، کارگردانی آثار طنز است.
مدت بسیاری است که طرح سریالی در ژانر ملودرام را همراه با ایمان صفایی در دست دارم، اما هنوز فرصت مناسب برای تولیدش پیش نیامده است. دوست دارم این سریال را بسازم، اما آنقدر پیشنهاد طنز مطرح می‌شود، من را ناخواسته به سمت طنز می‌برد، اما در هر حال امیدوارم شرایط برای تولیدش فراهم شود.
مدتی سریال «لیسانسه‌ها» را در حال پخش داشتید، اما این سریال درست در زمان اوج محبوبیت از آنتن رسانه ملی گرفته شد. دلیلش چه بود؟
نه از آنتن گرفته نشد، بلکه ما در حال تولید فصل دوم این سریال بودیم و بعد از آن هم فصل دوم روی آنتن رفت.
اگر این دو فصل به‌صورت پشت سر هم پخش می‌شد، بهتر بود یا نه؟
طبیعتا اگر به‌طور پیوسته پخش می‌شد، حدس می‌زنم که بهتر بود، اما در فصل دوم تمام تلاشمان را به کار بستیم که این فاصله زیاد به چشم نیاید و مخاطبان و افرادی که با این سریال ارتباط برقرار کرده بودند را منفک و جدا نکند. البته نمی‌توان گفت همیشه تمام تلاش‌ها به بار می‌نشیند و جواب مثبتی می‌دهد، اما امیدوارم حداقل این بار نتیجه مثبتی داشته باشد.
دلیل اصلی این فاصله چه بود؟
از همان ابتدا قراردادمان را برای ۶۰ قسمت بسته بودیم، اما زمانی‌که به ما اعلام کردند قرار است سریال پخش شود، ۲۷ قسمت آماده داشتیم و به ما گفتند همین تعداد را پخش کنید و بعد ادامه آن را بسازید و ما هم موافقت کردیم.
در سری دوم «لیسانسه‌ها» مخاطب شاهد اتفاق جدیدی خواهد بود؟
نباید خیلی انتظار اتفاقات جدیدی داشته باشید به این دلیل که طراحی کلی این سریال همان ابتدا در ۶۰ قسمت نوشته شده بود و در اصل ادامه سری اول آن است. اگر خاطرتان باشد در فصل اول این سریال هیچ اتفاقی برای کاراکترها نیفتاده بود که سریال تمام شد. در حال حاضر هم ادامه همان را تولید کردیم، اما تلاش کردیم تا از نظر ساختاری قصه و شخصیت‌های جذابی به آن اضافه کنیم و امیدوارم جذاب‌تر شده باشد.
شما تجربه همکاری با برادران قاسمخانی را هم در کارنامه‌تان دارید. دوست دارید همچنان با آنها کار کنید؟
پیمان و محراب دوستان نزدیک و صمیمی من هستند و بی‌شک از بهترین نویسنده‌های طنز کشورند و همیشه دوست داشتم با آنها کار کنم.
دوست داشتید برای لیسانسه‌ها با آنها کار کنید؟
بله، اما هر دو درگیر کارند و از طرفی هم من و ایمان در این مدت با هم خیلی هماهنگ شدیم، اما هر زمان که شرایط مهیا باشد من از خدام است.
همکاری با نویسنده‌های ثابت چقدر می‌تواند به موفقیت کارهای یک کارگردان کمک کند؟
ماجرای من و ایمان صفایی دیگر همکاری نیست و در این مدت آنقدر با هم کار کردیم که دیگر یکی شدیم تا جایی که اگر الان به من پیشنهاد نگارش فیلمنامه‌ای را بدهند، نمی‌توانم تنها بنویسم و بدون ایمان کار کنم.
بعد از تولید «لیسانسه‌ها» کار جدیدی دارید؟
قرار است فیلم سینمایی بسازم که نگارش متن‌ها به عهده خودم و ایمان صفایی است و محمد شایسته آن را تهیه می‌کند. این اثر هم طنز است.
انگار که خودتان هم به طنر گرایش عجیبی دارید؟
فکر می‌کنم اگر روزی بخواهم اثر ملودرام یا درام پر از اندوه هم بسازم باز هم رگه‌هایی از طنز در آن دیده می‌شود نه اینکه بخواهند مرا به آن سمت ببرند، بلکه در زندگی آنقدر غم و شادی به هم آمیخته است که نمی‌توان گفت رگه طنز در جایی وجود ندارد همانطور که رگه غم را نمی‌توان از زندگی حذف کرد.
اغلب اوقات سریال‌هایی که شما در ژانر طنز می‌سازید، مخاطبان خود را دارند. فکر می‌کنید به دلیل این است که نبض مخاطب را در دست دارید؟
لطف دارید، اما همیشه دلم می‌خواهد این اتفاق بیفتد و سعی‌ام را می‌کنم. شاید به این دلیل است که مردم می‌توانند کمی خودشان را در این کارها پیدا کنند.
درگذشته بازی هم می‌کردید، اما مدتی است بازی نمی‌کنید، کارگردانی این اجازه را به شما نمی‌دهد؟
الان یک‌سال و خرده‌ای مشغول کارگردانی هستم و طبیعتا در چنین شرایطی نمی‌توانم بازی کنم و اگر فرصتش پیش بیاید حتما بازی هم می‌کنم. کما اینکه بین شمعدونی و لیسانسه‌ها چند فیلم سینمایی بازی کردم.
در کارهای خودتان چطور؟
کمی برایم سخت است، چون تمرکزم روی کارگردانی است دیگر نمی‌توانم مقابل دوربین هم قرار بگیرم. معتقدم بازیگر حتما باید توسط کارگردان هدایت شود.
- 19
- 1
