احسان کرمی بازیگر تئاتر، مجری رادیو و تلویزیون، خواننده و در این اواخر بازیگر تلویزیون، یکی از فعالترین هنرمندان در چند سال اخیر است. وی با تِستی که مجری باسابقه رادیو یعنی پریچهر بهروان از او گرفت وارد رادیو شد و به سرعت استعداد خود را در این زمینه نشان داد. از جمله شبکه‌های رادیویی که وی با آنها همکاری داشته‌است می‌توان به رادیو ایران، صدای آشنا، رادیو تهران و رادیو پیام اشاره کرد و حتی در گروه جمعه ایرانی وارد شد. کرمی در اولین مجموعه تلویزیونی‌اش، مشغول بازی در سریال «هیئت مدیره» در نقش اول است. وی در این سریال نقش جوانی را دارد که در ساختمانی در حاشیه غرب تهران ساکن شده است و قصد دارد تا آنجا را به یک سامانی برساند. کرمی همچنین کلاه قرمزی ۹۶ را نیز به عنوان صدا پیشه در صف پخش دارد. تسنیم با این بازیگر و مجری در مورد تلویزیون، رادیو و تئاتر به گپ و گفت پرداخته که در ادامه می خوانید.
شما با رادیو وارد رسانه ملی شدید، ولی اکنون در این مدیوم حضور ندارید. آیا دیگر دوست ندارید در این حوزه کار کنید؟
به نظر من رادیو اساس کار رسانه‌های غیر مکتوب است چرا که رادیو رسانه مادر است و خیلی روی تربیت هنرمند اثر دارد. با این حال خیلی کم به آن پرداخته شده است و اغلب نسبت به رادیو بی مهر هستند.
به نظر شما رادیو در سال‌های اخیر توانسته است که هنرمندان را با کار در آن ترغیب کند؟
وقتی آقای محمد صوفی از رادیو رفتند، من تصور می‌کردم با آمدن خانم آبروانی به عنوان معاونت جدید اتفاقات خوبی برای رادیو بیفتد. چرا که با وی در رادیو تهران کار کرده بودم و تجربه های خوبی داشتم. ولی متاسفانه زمانی که خانم آبروانی معاونت صدا شدند، رادیو آنچنان ترمز کرد که همه بچه‌های رادیو با سر توی دیوار رفتند! متاسفانه رادیو دیگر کیفیت شش سال پیش خود را ندارد.
فکر می‌کنید دلیل این موضوع چه چیزی است؟
دلیلش پیمانکاری شدن مدیریت‌هاست. متاسفانه شاهد این هستیم که برنامه‌های باسابقه‌ای مانند «جمعه ایرانی» که شناسنامه رادیو محسوب می‌شوند، به دلایلی که هرگز من نمی‌فهمم مدتی تعطیل و هنرمندانش پراکنده می‌شوند. این نشان می‌دهد رادیو خیلی راحت در این سال‌ها استعدادهایش را از دست
داده است.
آیا شما به رادیو برمی‌گردید؟
هرگز برنمی گردم. زمانی که می‌خواستم به تلویزیون بیایم و روی بازیگری تمرکز کنم، به رادیو تهران رفتم و به آقای سعید معدن کن گفتم حاضرم به خاطر رادیو، بازیگری در تئاتر و تلویزیون را کنار بگذارم. وی از این پیشنهاد من استقبال کرد و از من در مورد ساخت برنامه‌ای با همکاری خانم بنفشه رافعی پرسید. من نیز در جواب گفتم خانم رافعی و من می توانیم یک برنامه عصرگاهی بسازیم که بعد از سه ماه همه آن را گوش کنند. معدن کن نیز در این مورد قول مساعد داد و به من گفت تا زمان ساخت برنامه هفته‌ای یک بار اجرای «تهران در شب» را بر عهده بگیرم. من نیز سه ماه این برنامه را اجرا می‌کردم. ولی در حقیقت در آن برنامه محدود به پاسخ به پیامک مخاطبان و یا خواندن چند متن ادبی یا شعر شده بودم. این یعنی اینکه من را نمی‌خواستند. بنابراین از رادیو خداحافظی کردم. پس از این ماجراها وقتی که مجری مسابقه برنامه رامبد جوان بودم، آقای معدن کن به من پیامک زد و در آن اظهار داشت که از اجرای پرهیجان برنامه لذت برده است. ولی من از این پیامک ناراحت شدم چرا که دوست داشتم این انرژی در رادیو صرف شود.
شما غیر از رادیو در تلویزیون نیز به عنوان یک مجری فعالیت داشته‌اید و توانستید نگاه مخاطبان را به خود جذب کنید. نظرتان در مورد مسیری که تلویزیون برای پرورش مجری در پیش گرفته چیست؟ شما با تهیه کننده بودن مجری‌ها موافق هستید؟
به نظر من بهترین برنامه‌های تلویزیونی مانند مردم ایران سلام و یا ماه عسل آنهایی بوده‌اند که مجری در آنها تهیه کننده نیز بوده است. من فکر می‌کنم تلویزیون اجرا را سرسری گرفته است و این حرفه را جدی نمی‌گیرد. این عدم کارآمدی در مدیریت مجری‌ها نیز کاملاً به چشم می‌خورد و خیلی هم به تلویزیون لطمه زده است. در حقیقت سیاستی در زمان آقای لاریجانی بنا گذاشته شد که طبق آن از ستاره شدن مجری‌ها جلوگیری می‌شود.
نحوه تعامل تلویزیون با مجری‌ها در حال حاضر چگونه است؟
متاسفانه تلویزیون با امر و نهی با این موضوع برخورد می‌کند. مثلاً به مجری‌ها می‌گوید به برخی اجراها نروند ولی نمی‌گویند در قبال چه چیزی نباید این کار را بکنند. من به لحاظ مالی احتیاجی به تلویزیون و شغلی مثل بازیگری ندارم ولی کسانی که درآمدشان از اجراست، وقتی می‌بینند تلویزیون برای یک برنامه ۲۰۰هزار تا یک میلیون می‌دهد در حالی که می‌توانند ۵/۲ میلیون از یک برنامه ۴۵ دقیقه ای خارج از سازمان درآمد داشته باشند، چرا نباید این کار را انجام دهند؟ این‌ها موضوعاتی است که باید مدیریت شود.
شما صدا سازی یکی از کاراکترهای محبوب کلاه قرمزی به نام «عزیزم ببخشید» را بر عهده دارید و در حقیقت برای او شخصیت سازی کرده‌اید. چگونه به این کاراکتر رسیدید؟
من فعالیتم را در مورد «عزیزم ببخشید» صدا سازی نمی‌دانم چرا که به اعتقاد من همه این‌ها زیر مجموعه بازیگری هستند. آقای طهماسب
معتقدند صدای کاراکترهای کلاه قرمزی باید نزدیک ترین صدا به صدای گویندگان‌شان باشد. گاهی کارهایی مانند صدا گذاری روی انیمشن‌های ما را با کاری که در هالیوود می‌شود مقایسه می‌کنند. این مقایسه از اساس اشتباه است. امکاناتی که در آنجا وجود دارد، نه تنها در بخش سخت افزار که در ساختار به گونه‌ای است که هرگز به آنها نمی‌رسیم. دلیل این امر هم
عدم توانایی ما نیست، بلکه مسیر حرکت‌مان نسبت به هالیوود متفاوت است.
در چند ماه اخیر برخی نمایش‌ها به خاطر بازیگران‌شان با قیمت‌های نا متعارف بلیت های خود را به فروش می‌رسانند. آیا شما با این موضوع موافقید؟
من فکر می‌کنم هر کاری که سبب شود مردم به تئاتر بیایند خوب است، هر چند که باعث شود بلیت آن گران شود. حق تئاتر است که درآمد زیادی داشته باشد و البته حق اهالی تئاتر است که مخاطب خود را چه با ۲۰۰ هزار تومان و یا ۵۰۰ هزار تومان تعریف کند.
پس شما موافق هستید که مخاطبان برای دیدن ستاره ها پول بیشتری بپردازند؟
بله من کاملا موافقم، به نظر من هیچ اشکالی ندارد شما به تئاتر بروید تا سوپر استارهای این کشور را ببینید. تئاتر یا دولتی است یا خصوصی. اگر دولت خیلی دلش می‌خواهد که مردم با یک رقم خیلی معقول به تئاتر بروند، مثل
همه جای دنیا یک یارانه بزرگ به تئاتر بدهد.موضوع این است که یک ستاره در قبال یک ماه تئاتر کار کردن چه درآمدی را باید از دست بدهد؟ در ضمن درخشش هر ستاره دوره‌ای دارد و همیشگی نیست.
- 15
- 2
