به گزارش تسنیم، «ترش و شیرین»، «خانه به دوش» و «متهم گریخت» را هر بار که از تلویزیون پخش می‌کنند انگار همین دیروز ساخته شده بود. مردم مخاطب طنز دلچسب و با اصالت هستند؛ فیلمنامه‌های کمدی را می‌پسندند که علاوه بر برخورداری از آرایه‌های روز، منطبق با واقعیت‌های جامعه باشد. به تعبیر مریم امیرجلالی مردم دوست دارند فیلمنامه‌نویس از وضعیت جامعه و خانواده‌های ایرانی فاصله نداشته باشد و مشکلات و معضلات و اتفاقات خودشان را با دستمایه طنز از قاب تلویزیون دنبال کنند. اگر اتفاق خاصی برای طنزهای امروز نمی‌افتد چون انگار فیلمنامه‌نویس در فضایی دیگر از جامعه امروز، سِیر می‌کند.
جوابی ندارم به مردم بدهم چرا طنز ساخته نمی‌شود
او درباره کم‌کار بودن و طنزی که در تلویزیون کمرنگ‌تر شده است به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: کار که نداریم و از آن‌هایی هستیم که از طریق هنر بازنشسته هستیم. البته خبری هم از کار نیست؛ چون فیلمنامه‌هایی پیشنهاد می‌شود که اصلاً کیفیت خوبی ندارند. مردم این روزها از من می‌پرسند چرا طنز ساخته نمی‌شود و شما چرا دوباره آن آثار موفق «ترش و شیرین»، «متهم گریخت» یا «خانه به دوش» را تکرار نمی‌کنید. واقعاً نمی‌دانم چه جوابی به آنها بدهم. خوشبختانه آنقدر بازیگر جدید آمده است که کار به قدیمی‌ها داده نمی‌شود. من دغدغه خودم را ندارم؛ درباره کسانی صحبت می‌کنم که یک عمر تلاش کردند و کاربلدند ولی الان کنج خانه نشسته‌اند، نه حال این‌ها را کسی می‌پرسد و نه کسی به این‌ها کار می‌دهد.
تجملات و زرق‌وبرق‌ها جایش در تلویزیون نیست
امیرجلالی در پاسخ به این سوال که چرا طنازان کاربلد و طنزهای خوب به تلویزیون برنمی‌گردند، تصریح کرد: چون طنزنویسان کاربلد در تلویزیون نیستند که فیلمنامه‌های طنز خوب که از جنس سادگی و حقیقت‌گرایی باشد، نوشته نمی‌شود. تجملات و زرق و برق جایش در مدیوم تلویزیون نیست. اینجا باید حرف‌های ساده و تأثیرگذار زد؛ مردم می‌خواهند هم فرهنگ بیاموزند و هم دلشان خوب باشد. نمی‌دانم انگار نمی‌خواهند ارتباط مردم با شادی برقرار شود. آن روزگار فیلمنامه‌های خوب طنز نوشته می‌شد و طنزهای خوبی داشتیم. بازیگران طناز کاربلد ما هم دیگر در تلویزیون نیستند و متأسفانه آنها را به تدریج کنار گذاشتند. نه اینکه خودشان بروند آنها را کنار گذاشتند. دلیلش را هم نمی‌دانم بایستی مسئولین ذیربط پاسخگوی این چرایی باشند.
بگذارید مردم حداقل از تماشای تلویزیون لذت ببرند
وی خاطرنشان کرد: رمز موفقیت آن روزهای طنز تلویزیون، فیلمنامه‌های خوب و دلچسب بود که در پایان، پیامی هم به مخاطب انتقال می‌داد. به واقع امروز مردم می‌خواهند بخندند و دلشان برای خنده تنگ شده است. واقعاً چقدر باید پای ملودرام، گریه کنند و ضجّه بزنند. مردم ما را می‌شناسند شاید ندانند کدام مدیر در کجا هست و چه اقدامی انجام می‌دهد. به ما می‌گویند ما دوست داریم یک چند لحظه‌ای پای تلویزیون دلمان خوش باشد، حتی اگر سفره‌مان خالی است. سفره که خالی است اما لااقل برای مردم کارهایی ساخته شود که مردم از آنها لذت ببرند. بازیگرانی که طنز بازی می‌کردند کجا هستند؟ غیر از این است که یکسری الان آمده‌اند که نه کسی آنها را می‌شناسد و می‌دانند چکار باید بکنند. این رابطه‌هاست که میان تلویزیون و کاربلدها فاصله انداخته است و این‌ها کل تلویزیون را گرفته‌اند.
چرا باید با رابطه و رابطه‌بازی جلوی خنده مخاطب گرفته شود؟
این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون، اظهار کرد: اصل مطلب این است که ما باید کاری کنیم که مردم راضی باشند نه خودمان؛ من باید برای مردم کار کنم و مردم را شاد کنم. مسئولین ذیربط ما باید بدانند که مردم در کوی و برزن هم از ما طنز می‌خواهند. مردم می‌خواهند بخندند و شاد باشند. چرا باید با رابطه و رابطه‌بازی این خنده و اتفاقات خوب تلویزیون را از مخاطب دریغ کنیم؟ همیشه سعی کرده‌ام با هنر، خودم را نشان دهم و هیچوقت از رابطه برای گرفتن نقش استفاده نکرده‌ام و صادقانه جلوی دوربین بروم و به مردم خدمت کنم. شاید همین تلاش‌ها باعث شده که مردم هنوز هم من و آثارم را دوست دارند.
نمی‌دانم چرا نیستند؟ شاید به دلیل پول‌های کلان سینما باشد
وی در پاسخ به این سوال که چرا دیگر با رضا عطاران کار نکردید، گفت: رضا عطاران را دیگر ندیدم و هیچ ارتباطی هم با ایشان ندارم. چون کار که تمام می‌شود همه با هم خداحافظی می‌کنیم. اینکه به خاطر پول، ایشان و امثال ایشان ترجیح می‌دهند در سینما کار کنند شاید هم یکی از دلایل حضور پررنگ ایشان در سینما باشد. پول‌های کلانی که در سینما می‌گیرند اما تلویزیون این پول‌ها را یا نمی‌دهد و یا برخی از تهیه‌کنندگانش آنقدر بی‌تعهدانه با هنرمندان برخورد می‌کنند که ترجیح می‌دهند به تلویزیون نیایند. چرا که ما اینجا باید دنبال تهیه‌کننده باشیم تا بتوانیم پول‌مان را بگیریم. جالب است که قسط آخر آن هم معمولاً خورده می‌شود.
اصالت بازیگری‌ام را به خاطر گرفتن نقشی زیر سوال نبرده‌ام
امیرجلالی خاطرنشان کرد: ما فیلمنامه‌های درستی داشتیم. اگر به ما فیلمنامه‌ای می‌دادند این نبود که همه‌چیز را کارگردان بگوید، ما کار بازیگری مولف را انجام می‌دادیم و انجام می‌دهیم. من خیلی زحمت کشیدم ولی متأسفانه امروز به ما بها داده نمی‌شود. اما افتخار می‌کنم درگیر تیم‌بازی‌ها و گروه‌بازی‌های برخی نشدم. هیچ‌گاه اصالت بازیگری‌ام را به خاطر گرفتن نقشی زیر سوال نبرده‌ام و افتخارم این است با کسانی کار کرده‌ام و کارهایی انجام داده‌ام که همیشه برای مردم تازگی دارد. همین سریال «بی‌قرار» که تازه به پایان رسیده را مردم خیلی دوست داشتند. چون زندگی واقعی مردم را نشان می‌داد و مردم می‌توانستند به راحتی با آن همزادپنداری کنند.
نمی‌دانم یک شبه، چطور خیاطی، بازیگر می‌شود
وی در خاتمه افزود: توجه زیاد از حد به سلبریتی‌ها و رابطه‌بازی‌ها و پارتی‌بازی‌‌ها به جایی رسیده که یک شبه نمی‌فهمم کسی که خیاط بوده، فردای آن روز بازیگر می‌شود. هنوز بعد از این یبست و سه سال که در حرفه بازیگری فعالیت دارم نمی‌گویم بازیگر هستم. چراکه نه آکادمیک کار کردم و نه کلاس و دوره‌ای دیده‌ام. من خودم را همان مدیر مالی می‌دانم و افتخار می‌کنم شغلم هنوز مدیر مالی است. در کنار آن کسانی که بنده را دعوت به کار می‌کنند نظر آن‌هاست که من را دعوت به کار می‌کنند. من بازیگر نیستم و هیچ وقت هم نام خودم را هنرمند نگذاشتم و نمی‌گذارم؛ چون شغل دیگری دارم.
- 23
- 2
