پنج هنرمند متنفذ جهان

به تازگی مجله تایم فهرستی از ۱۰۰ چهره تاثیرگذار جهان را منتشر کرده است. ادیتورهای این مجله معروف جهان تاکید کرده‌اند که مبنای انتخاب آنها ذی‌نفوذ بودن افرادی است که توانسته‌اند در جوامع انسانی تاثیرگذار باشند. تایم میان دو مفهوم «تاثیر» و «قدرت» تمایز قائل شده و تاکید کرده است که اگرچه این دو مفهوم متضاد نیستند، اما در این انتخاب «ظرافت» موجود در «اثرگذاری» بیشتر از قدرت برای آنان اهمیت داشته است.

این شانزدهمین سالی است که مجله تایم چهره‌های اثرگذار سال را معرفی می‌کند. زمینه شغل یا حرفه‌ای افراد انتخاب شده محدود به رسته خاصی نیست و در میان افرادی که نامشان در فهرست قرار گرفته است، ازچهره‌های سیاسی تا ورزشی حضور دارند و هر کدام به دلایلی شایسته حضور در این فهرست ارزیابی شده‌اند. در این گزارش پنج نفر از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین این چهره‌ها را که البته در حوزه‌های فرهنگی و هنری فعال هستند، بازخوانی می‌کنیم.

حسن منهاج

تا پیش از این منهاج را احتمالا فقط همسایه‌هایش آن هم به سبب حضور در تبلیغ یک پیتزا فروشی زنجیره‌ای می‌شناختند. بعد از آمدن دونالد ترامپ و اجرا شدن سیاست‌های مهاجر ستیزانه او، دادن فرصت یک شوی شبانه به منهاج، به‌عنوان یک هندی‌الاصل مسلمان، نه تنها واضح بلکه لازم بود. اتفاقی که در اکتبر ۲۰۱۸ افتاد. نت‌فلیکس یک برنامه تلویزیونی با مجری‌گری او منتشر کرد. برنامه‌ای با نام «عمل وطن‌پرستانه با حسن منهاج».

این کمدین و مجری مسلمان و هندی‌الاصل در قسمت دوم این برنامه با عنوان «عربستان سعودی» به انتقاد صریح از سیاست‌های محمد بن سلمان در جنگ با یمن پرداخت. چیزی که باعث اعتراض گسترده کمیسیون ارتباطات و فناوری اطلاعات عربستان شد. سعودی‌ها از نت‌فلیکس خواستند که این اپیزود از روی وب‌سایت حذف شود اما محبوبیت منهاج این اجازه را نمی‌داد. در سالی که گذشت تاثیر حسن منهاج روی مخاطبانش طیف گسترده‌ای از واکنش‌ها را به دنبال داشته است. برخی از ته دل خندیدند برخی به فکر فرو رفتند و برخی هم مانند عربستانی‌ها حسابی عصبانی شدند. هر چه هست باید قبول کرد او یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های سال بوده است.

دوین جانسون

۲۰۱۸ برای راک سال پر کاری بود. بعد از سیل هاوایی، دوین جانسون (راک) وظیفه سلبریتی بودن خودش را انجام داد و همراه با یک NGO بومی به اسم مالاما کائوایی در بازسازی مناطق سیل‌زده کمک کرد. همین طور سال گذشته به خاطر بازی در «جومانجی: بهجنگل خوش آمدید» توانست دو جایزه بهترین بازیگر مرد انتخاب کودکان و انتخاب نوجوانان را از آن خودش کند. دوین جانسون در دو فیلم سینمایی «رمپیج» و «آسمان خراش» ایفای نقش کرد که به ترتیب ۴۲۸ و ۹/ ۳۰۴ میلیون دلار فروختند.

سریال «فوتبالیست‌ها»ی شبکه HBO دیگر فعالیت راک در سال گذشته را پوشش می‌دهد. اثری که فصل چهارم آن روی آنتن رفت و برای فصل پنجم هم تایید شده است. از همه اینها مهم تر اما سال گذشته با وجود دو فیلم و یک سریال و فعالیت‌های خیریه برای سیل زدگان، راک توانست درآمد خودش را به نسبت سال ۲۰۱۷ چیزی حدود دو برابر افزایش دهد و در یک جامعه لیبرال این خود یک افتخار است. جانسون در سالی که گذشت چیزی حدود ۱۱۹میلیون دلار درآمد داشت که او را فقط پایین‌تر از جورج کلونی به‌عنوان دومین بازیگر مرد پردرآمد دنیا قرار می‌دهد. جالب است بدانید اسکارلت جوهانسون پردرآمدترین بازیگر زن حال حاضر دنیا فقط ۵/ ۴۰ میلیون دلار درآمد داشته است. راک بخش قابل توجهی از درآمد خودش را مدیون تبلیغات برای شرکت ورزشی «آندر آرمر» است.

ریچارد مدن

سال گذشته ریچارد مدن در سریال شش قسمتی «بادیگارد» برای شبکه بی بی سی حاضر شد. اثری که در نهایت برایش جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد سریال درام را از مراسم گلدن گلوب به ارمغان آورد. این سریال در انگلستان طرفداران بسیار زیادی داشت به‌طوری که تعداد مخاطبان آن را می‌توان با اوج سریال «بازی تاج و تخت» در آمریکا مقایسه کرد. «بادیگارد» در هر قسمت حداقل بیش از ۱۴ میلیون مخاطب در بریتانیا داشته که چیزی حدود ۲۱ درصد از جمعیت ۶۶ میلیون نفری جزیره را در بر می‌گیرد. قسمت آخر «بادیگارد» بیشتر از ۱۷ میلیون بیننده فقط در بریتانیا داشته که ۲۵ درصد کل جمعیت آن است.

همه اینها باعث می‌شود بتوانیم نقش اول این سریال را به معنای واقعی کلمه یکی از افراد تاثیرگذار جهان بنامیم. او پیش‌تر در سریال «بازی تاج و تخت» نقش راب استارک را داشت. او همین طور دوبار در نقش رومئو در اقتباس از شاهکار شکسپیر روی صحنه رفته که بار دوم را در سال ۲۰۱۶ با کارگردانی یک شکسپیرین شناخته شده، سر کنت برانا تجربه کرده است. مدن قرار است یکی از بازیگران اصلی فیلم سینمایی جدید سم مندس هم باشد. اثری که در فضای جنگ جهانی ساخته می‌شود.

امیلیا کلارک

۸/ ۲۰ میلیون مخاطب فقط در اینستاگرام به علاوه چیزی حدود یک‌میلیون نفر در توییتر، امیلیا کلارک را تبدیل به یک رسانه سیار کرده است. تعداد دنبال‌کنندگان او در اینستاگرام چیزی نزدیک به دو برابر مخاطبان سریالی است که به خاطر بازی در آن مشهور شده است تا «امیلیا کلارک بودن» ارزش به مراتب بیشتری نسبت به «مادر اژدها بودن» داشته باشد. کلارک سال گذشته در فیلم «سولو: داستانی از جنگ ستارگان» ایفای نقش کرد اما بر خلاف پیش‌بینی‌ها این اثر با وجود بودجه حدودا ۳۰۰ میلیون دلاری فقط ۹/ ۳۹۲  میلیون دلار در بازارهای جهانی فروخت تا فقط کمی بالاتر از مرز ورشکستگی باشد.

کلارک در تلویزیون هم سال آرامی را سپری کرد و در حالی که مقدمات ساخت فصل آخر «بازی تاج و تخت» فراهم می‌شد، او فقط به‌عنوان صداگذار مهمان در مجموعه‌های «تاندربولت» شبکه iTV و «حیوانات» انیمیشن سریالی HBO حاضر شد. البته تایم برای انتخاب کلارک روی فصل جدید «بازی تاج و تخت» حساب ویژه‌ای باز کرده است. طوری که زمان انتشار رسمی شماره ۱۰۰ چهره تایم، ۳قسمت از فصل آخر این سریال روی آنتن رفته و مخاطبان احتمالا «نبرد وینترفل» را هم در قسمت سوم دیده و حسابی جوگیر شده‌اند. اپیزودهای اول و دوم فصل هشتم در آمریکا به ترتیب ۱۱.۷۶ و ۱۰.۲۹ میلیون مخاطب داشته است. همه اینها برای تاثیرگذاری یک نفر کافی است. او سال گذشته به‌عنوان سفیر دانشکده پرستاری سلطنتی انتخاب شد و در همین چند ماهی که از سال ۲۰۱۹ گذشته خیریه خودش را هم راه انداخته است.

اسپایک لی

کارگردان سیاهپوست برنده اسکار، از سال ۱۹۷۷ در حال ساخت فیلم است. او تمام کارنامه ۴۲ ساله‌اش را صرف بازگو کردن مشکلات جامعه سیاه‌پوستان کرده است؛ گاهی مثل «مالکوم ایکس» چهره یک اسطوره را بازنشر داده و گاهی هم سراغ کمدی درام‌هایی چون «کار درست را بکن» رفته. چیزی که عوض نشده دغدغه‌های او در جامعه آمریکا و مبارزاتش علیه تبعیض‌نژادی است. لی سال‌ها به خاطر همین رویکرد انتقادی نسبت به جامعه آمریکا در جرگه فیلمسازان جریان اصلی جایی نداشت؛ نامزد اسکار می‌شد اما دست خالی می‌ماند تا اینکه بالاخره بختش باز شد. ریاست جمهوری ترامپ برای هر کس بد بود، برای اسپایک لی آمد داشت.

به‌طوری که انتقادات او حالا نه به جامعه آمریکا که به سیاست‌های نژادپرستانه رئیس‌جمهور منفور و جمهوری‌خواه آمریکا تسری داده می‌شد. بنابراین ساخته جدیدش «بلک‌کلنزمن» توانست اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی را بگیرد و نامزد بهترین فیلم سال و کارگردانی هم شود. اسپایک لی نه به سبب فروش بالای فیلم‌هایش و نه به سبب جایزه‌های گرفته و نگرفته‌اش که به خاطر دغدغه اجتماعی و دهه‌ها کار و فعالیت روی آن و تاثیری که بر جامعه سیاه‌پوستان آمریکا دارد شایسته حضور در لیست امسال مجله تایم است.