به گزارش بانی فیلم، اخیراً یازدهمین حراج تهران با حراج ۸۰ اثر هنری کلاسیک معاصر در هتل پارسیان آزادی برگزار شد. حراجی که در مجموع به فروش ۷۴ اثر با قیمت ۴۲ میلیارد و نه میلیون تومان انجامید. فروش حراج تهران بر اساس اعلام سایت آن به ارز دولتی ۱۰ میلیون دلار و به ارز نیمایی در قیمت بالای ده هزار تومان ، بیش از ۳ میلیون دلار برآورد شده است. پرونده این دوره از حراج تهران در حالی بسته شد که رشد ۳۵ درصدی را نسبت به دوره مشابه سال قبل (نهمین حراج تهران) نشان می داد.
این در حالی است که قیمت برخی از آثار به فروش رفته در این مراسم بسیار بیش از آنچه کارشناسان در نظر گرفته اند و بالاتر از ارزش هنری واقعی آنها بوده که همین مسئله حساسیت هایی را نسبت به این حراجی افزایش داده است. ارقامی که در این حراجی رد و بدل می شود گاه چنان خیره کننده و عجیب هستند که خارج از چهارچوب تعاریف هنری قرار می گیرند و صرفاً ابعاد مادی و ابهام آمیزی از خود در ذهن مخاطب ایجاد می کنند.
ضمن اینکه به بهانه معذوریتهای برگزرای چنین حراجی هایی، دقیقاً روشن نیست این مبالغ کلان از کدام منابع تأمین و در نهایت صرف چه اموری می شوند. به این معنی که آیا خود هنرمندان از این حراج سهمی می برند و آیا درآمد حاصل شده دوباره صرف هنر می شود یا قرار است از این بستر برای فعالیتهای تجاری سودجویانه و مشکوک بهره برده شود.
هر چند متولیان مراسم مذکور معتقدند:«حراج تهران از همان دوره های نخست توانست خود را به عنوان منبع و مرجعی برای ارائه آمار حراج های خاورمیانه و بین المللی تثبیت و توجه جهانیان را در اقتصاد جهانی هنر به این رویداد ایرانی جلب کند. این میزان از توجه، اعتبار و تاثیرگذاری این رویداد ملی را با تکیه بر هنر و هنرمندان سرزمین ایران یادآوری می کند».
از سویی ابهاماتی نسبت به حضور پررنگ برخی از مسئولان در چنین حراجی هایی وجود دارد که هرگز پاسخ روشنی از آنان در این باره در اختیار رسانه ها قرار نمی گیرد.
از جمله حضور علیرضا سمیعی‌آذر مدیر پیشین موزه هنرهای معاصر در ادوار مختلف حراج تهران که خود از موسسان آن نیز هست.
در همین باره کیهان اخیراً با انتشار مطلبی با عنوان «مدیر سینمایی دهه ۶۰ در حراجی تهران چه می‌کند؟» نوشت: «دور اخیر حراجی تهران در حالی با حواشی بسیاری برگزار شد که یکی از افراد موثر در این مراسم شبه‌هنری، یکی از مدیران اسبق بنیاد سینمایی فارابی در دهه ۶۰ است. این دوره از حراجی تهران ، باز هم با جابه‌جا شدن مبالغ نجومی به کار خود پایان داد.
اما علاوه بر پول‌هایی که معلوم نیست از کجا می‌آیند و به کجا می‌روند، یکی از ویژگی‌های این حراجی که ظاهرا برای خرید و فروش تابلوهای نقاشی و مجسمه برگزار می‌شود، حضور برخی از چهره‌ها در پشت صحنه آن است. «محمد،ب» از مدیران سینمایی دهه ۶۰ که طی سال‌های اخیر بیش از سینما در حوزه معماری و میراث فرهنگی فعالیت می‌کند، ازجمله چهره‌های بانفوذ و صحنه‌گردان حراجی تهران است.
امسال حراجی تهران با حضور پررنگ‌تر هنرمندان بازمانده از دوره طاغوت برگزار شد. همچنین پولهای مشکوک با مبالغ هنگفت در آن جابه‌جا شد که تاکنون مشخص نشده این مبالغ توسط چه کسانی و از چه منابعی وارد این گعده شبه‌هنری می‌شود؟!».
به نظر می رسد با توجه به معضل ورود پولهای بادآورده و مشکوک که اخیراً دامن سینما را نیز گرفته، بد نیست مسئولان نسبت به روشنگری درباره مبالغ خرج شده در این حراج بررسی های لازم را انجام دهند تا این حوزه از هنر نیز بدل به بستری برای پولشویی و دیگر اقدامات مشکوک نشود.
- 18
- 4
