«شهرک» شباهتی با سریال «بازی مرکب» ندارد/ بعد از ساخت «۲۸۸۸» دیگر آدم‌های قبل نیستیم

به گزارش مهر، عصر امروز سه شنبه ۱۹ بهمن ماه نشست خبری فیلم سینمایی «شهرک» به کارگردانی علی حضرتی، با حضور این کارگردان و علی سرتیپی تهیه کننده، رویا جاوید نیا، ساعد سهیلی، همایون ارشادی، شاهرخ فروتنیان، کاظم سیاحی، مرتضی ضرابی، بازیگران، عباس عباسی طراح گریم، علیرضا برازنده مدیر فیلمبرداری، نعیم مسچیان طراح صدا، شورا کریمی آهنگساز برگزار شد.

در ابتدای این نشست، ساعد سهیلی درباره تجربه خود برای تست بازیگری گفت: من خیلی جاها تست دادم و اولین جایی که قبول شدم فیلمی از بهروز شعیبی بود با نام میان ماندن و رفتن بود، مسیول انتخاب بازیگران آن فیلم با جواد عزتی بود.

وی درباره شباهت تست بازیگری در دنیای واقعی با آنچه در فیلم به تصویر درآمده است گفت: البته امیدوارم کسی چنین تست بازیگری را در فیلم شهرک نداشته باشد چرا که بسیار سخت بود.

جاویدنیا نیز تاکید کرد: بازی برای من بسیار چالش برانگیز بود و امیدوارم از دیدن این فیلم لذت برده باشید.

ارشادی ادامه داد: ساعد سهیلی در این فیلم بسیار خوب بود و البته همه بار روی دوش این بازیگر بود. او حتی در یک سکانس هم اگزجره نبود و کاملاً بازی زیرپوستی را ایفا کرد.

علی سرتیپی درباره افزایش فعالیت خود در حوزه بین الملل توضیح داد: بعد از کرونا سینمای ما باید یک پوست اندازی کند و باید فیلم‌های خاص تولید شود و نمی‌توانیم فیلمی بسازیم که نتواند با دنیا ارتباط برقرار کنیم و اگر به فکر تولید فیلم‌های با استاندارد بالا و نمایش آن در خارج از ایران نباشیم سینمای ما تا چند سال آینده از بین می‌رود و فکر می‌کنم شهرک می‌تواند موفقیت‌های فرامرزی داشته باشد و همین مساله باعث حمایت من از این فیلم شد.

حضرتی درباره اینکه چرا کار پدر خود را دنبال نمی‌کند، گفت: کار سینما را از پشت صحنه تئاتر شروع کردم و فکر نمی‌کنم بخواهم کار پدر خود را ادامه دهم.

کریمی درباره موسیقی فیلم بیان کرد: اندازه موسیقی در فیلم مناسب است ما هم در صحنه و هم در متن به موسیقی نیاز داشتیم که چنین امری رخ داده است.

حضرتی درباره اینکه تا چه اندازه شهرک یک "بازی مرکب" وطنی است: زمانی که در دوره پست پروداکشن بودیم که بازی مرکب پخش شد و این دو هیچ ربطی به هم ندارد و هیچ مشابهتی بین آنها نیست.

سهیلی برای بازی در این فیلم بیان کرد: حضرتی به من گفت که ممکن است پایان این فیلم نشست امروز باشد. بازی در این فیلم برای من عجیب بود چرا که فکر می‌کردم این فیلم قرار است چگونه با مخاطب ارتباط برقرار کند، علی حضرتی به فیلمنامه کاملاً اشراف داشت و به سوالات من پاسخ می‌داد.

حضرتی در بخش دیگری از صحبت‌های خود بیان کرد: روایت فیلم در بستر آماده شدن قهرمان داستان در نقش خود است و هرچقدر نقش قهرمان جایگزین هویت خود می‌شود حس خیال و رویا را ایجاد می‌کند. خط اولیه قصه درباره یک بازیگر و حضور او در فیلم بود، اما در نهایت به یک حس عمیق می‌رسد که یادآور زندگی واقعی است.

وی ادامه داد: اگر این فیلم تاثیر خود را می‌گذارد و مخاطب را درگیر می‌کند، چرا نباید ساخته می‌شد.

سهیلی بیان کرد: سعی کردم در فیلم لحظات و صحنه‌ها را باور کنم. اگر درست این مسیر را نمی‌رفتم کارگردان تذکر لازم را به من می‌داد. البته ما درباره فیلمنامه خیلی صحبت کردیم تا به یک درک مشترک برسیم.

حضرتی ادامه داد: یادمان نرود که گروه بازیگران در شهرک برای بازی در یک فیلم تمرین می‌کنند و همه کپشن ها از قبل نوشته شده به همین دلیل منطق این فیلم با فیلم‌های کلاسیک متفاوت است.

سهیلی درباره بی مهری داوران دوره‌های قبل توضیح داد: خوشحالم این نقش مورد توجه قرار گرفته است. امسال بازی‌های درخشانی وجود دارد اما چه با سیمرغ و چه بدون آن، هدفی دارم که دنبال می‌کنم و جشنواره را حتی بدون سیمرغ دوست دارم.

حضرتی گفت: طیف وسیعی از مخاطب می‌تواند با فیلم ارتباط گیرد چرا که فیلم لایه‌های مختلفی دارد. سعی می‌کنیم سال آینده در زمان مناسب فیلم را اکران کنیم.

سرتیپی بیان کرد: من همیشه طرفدار سینمای بدنه هستم و سینمای بدون مردم را دوست ندارم اما معتقدم این فیلم متفاوت بتواند با مخاطب ارتباط برقرار کند.

سهیلی گفت: از آنچه امروز دیدم راضی هستم و امروز مانند کسی که دور از فیلم است آن را تماشا کنم و با آن ارتباط برقرار کنم.

وی درباره دوئل برادران سهیلی در این جشنواره توضیح داد: فکر می‌کنم سینا هم مانند من سیمرغ برایش مهم نیست. بازی سینا را دیدم و شگفت زده شدم و می‌توانم بگویم اصلاً شبیه خودش نبود.

حضرتی در بخش دیگری بیان کرد: ما درباره سینما و قهرمانمان که آرزوی بازیگری دارد فیلم ساختیم اما همه داستان درباره سینما نیست و به تغییر هویت و حس‌های جدید و شکل گیری دنیای دیگری است. تفاوت قهرمان داستان با دیگر شخصیت‌ها این است که خیلی سخت زندگی گذشته خود را فراموش کند.

سیاحی درباره شباهت نقشش با نقش وی در سریال کرگدن گفت: فکر می‌کنم این نقش من با نقش سریال کرگدن متفاوت است.

حضرتی درباره ریختن خاک روی جنازه توضیح داد: حسی که خاک ریختن روی جنازه کفن پوش شده به دلیل حسی بود که باید روی قهرمان بگذارد از طرف دیگر نمی‌خواستم در فیلم به یک آیین خاص اشاره کنم.

***

بعد از ساخت «۲۸۸۸» دیگر آدم‌های قبل نیستیم

نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «۲۸۸۸» به کارگردانی علی‌اکبر حیدری و کیوان علی‌محمدی ۱۹ بهمن‌ماه در برج میلاد برگزار شد.

در ابتدای این فیلم علی اوجی و علی اکبر حیدری از شهدای نیروی هوایی یاد کردند.

کیوان علیمحمدی هم بیان کرد: دو سال پیش سینما شهر قصه را ساختیم و در جلسه پرسش و پاسخ جوان رعنایی بلند شد و چند سوال کرد و بیرون جلسه گفت فیلم را خیلی دوست داشتم. از آنجا با هم رفیق شدیم انقد به او اعتماد کرده بودم که گفتنی نیست. او زنده‌یاد اشکان منصوری بود که عاشق سینما بود. امیدوارم او فیلم ما را دوست داشته باشد.

شیرین اسماعیلی بازیگر فیلم تاکید کرد: افتخار می‌کنم که در این فیلم بازی کردم.

سیاوش مفیدی دیگر بازیگر فیلم هم گفت: امیدوارم فیلم را دوست داشته باشید. من به‌عنوان بازیگر می‌گویم این فیلم متعلق به من بازیگر نیست. برای من افتخار بزرگی است که در فیلمی بازی کردم که به قهرمانانی پرداخته که تاکنون کمتر به آنها پرداخته بودیم. برای من حضور در این فیلم یک افتخار بزرگ بود. خودم لذت می‌برم که در این فیلم حضور داشتم.

کامران خلج طراح گریم فیلم گفت: خوشحالم توانستیم بخشی از زحمات قهرمانان نیروی هوایی را در این فیلم به تصویر بکشیم.

عادله گرشاسبی دیگر بازیگر فیلم با تشکر از کارگردان فیلم گفت: جا دارد بگویم اگر امروز اینجا هستم مدیون استادم مرتضی اسماعیل کاشی هستم که جای‌ش اینجا خالی است. اگر جنگ مملکتی را ویران کند، هنر با یک تلنگر می‌تواند آن‌را بازبسازد.

سیاوش پورخلیلی تدوینگر فیلم هم گفت: خوشحالم در این فیلم که درباره قهرمانان ملی ماست، حضور داشتم و از کیوان علیمحمدی بابت اعتمادی که به من داشت تشکر می‌کنم.

کیوان علیمحمدی در این بخش در واکنش به تشکرهای عوامل فیلمش گفت: این دوستانی که اینجا هستند تا به امروز یک ریال از من نگرفته‌اند و من هستم که باید از این تیم تشکر کنم.

کامبیز دیرباز در ادامه گفت: این را بگویم حتی اگر همین صداپیشگی را روی دیالوگ‌های کاپیتان محمود اسکندری انجام نمی‌دادم باز هم به احترام این عقاب‌های تیزپرواز حتماً در این نشست حضور می‌داشتم.

نرگس محمدی بازیگر فیلم نیز در ادامه یادآور شد: فکر می‌کنم دو یا سه روز سر کار بودم اما برای دیدن این فیلم لحظه شماری می‌کردم و از تماشای آن خیلی لذت بردم. ممنونم که به من اعتماد کردند و این نقش را به من دادند چون برایم خیلی مهم بود.

سامان احتشامی آهنگساز نیز گفت: این فیلم ادای دینی است به قهرمانانی که از مرزهای ما دفاع کردند و وظیفه ماست که در عالم سینما و هنر ادای دینی به آنها داشته باشیم. از احمد غلامی مدیر هنری فیلم که مرا به کیوان علیمحمدی و اعضای محترم فیلم معرفی کرد سپاسگزارم. موسیقی مینی مال ساختم و در این ژانر تا حالا کار نکرده بودم.

نعیم مسچیان صداگذار فیلم نیز گفت: شاید این یکی از بهترین تجربه‌های من بوده باشد و ممنونم. رویای هر صداگذاری است در چنین کاری حضور داشته باشد و خوشحالم در آن بودم.

مهدی اصلانی فیلمبردار صحنه‌های پرواز نیز در سخنانی عنوان کرد: من سهم کوچکی در این کار داشتم. من ۲۲ سال است از دستیاری تا فیلمبرداری کار می‌کنم. سر صحنه هستیم و برای تمام پلان‌ها فکر شده است.

وی اضافه کرد: قبل از شروع فیلمبرداری و برای اولین پلان‌هایی که به اصفهان رفتیم، بعد از اینکه با خلبانان آشنا شدم نگاهم به زندگی عوض شد. در حالت عادی ۸۰ کیلو تی ان تی در کابین این خلبانان وجود دارد و در خوش بینانه ترین حالت ۵۰ درصد امکان دارد سالم بازگردند. باید دست اینها را بوسید. من این هواپیماها را دیدم که مثل بمب است. هیچ‌یک از این پلان‌ها آرشیوی نیست و کارگردان از هیچیک از آنها نگذشت.

شیرین اسماعیلی بازیگر فیلم در ادامه در پاسخ به اینکه چقدر به سیمرغ فکر می‌کند یادآور شد: من فقط توانستم در آن فضا و اتمسفر قرار بگیرم. خوشحال می‌شوم سیمرغ بگیرم با این حال بقیه فیلم‌ها را ندیدم و نمی‌دانم.

علی اوجی تهیه‌کننده و از دیگر بازیگران گفت: فیلم دو سال پژوهش دارد و سازندگان با کمترین امکانات بیشترین کار را کردند. ساعت‌ها فیلم مستند درباره این حوزه وجود دارد و سازندگان و هیچیک از ما بعد از این فیلم دیگر آدم قبل نیستیم چون رو به رو شدن با این قهرمانان باعث شد تا ما اینجا بنشینیم و راحت حرف بزنیم و این شما را تغییر می‌دهد.

علی اکبر حیدری کارگردان اثر درباره موضوع گفت: درباره وجهی از فیلم حرف زدیم که تا به حال درباره آن حرفی زده نشده است. اتاقی که در آن یک نفر در تاریکی نشسته است و آسمان را رصد می‌کند، برای ما جذاب بود. شغلی که حتی در گوگل هم اطلاعاتی درباره آن وجود ندارد. ما بعد از آن به تحقیقات پرداختیم و فکر کردیم این بهترین نقطه‌ای است که می‌توان به جنگ تحمیلی پرداخت.

حیدری در ادامه درباره رادیویی بودن این اثر گفت: به نظرم هر کارگردانی آرزو دارد فیلمی بسازد که درباره صدا باشد. ما تصمیم گرفتیم فیلمی بسازیم که روی تخیل تماشاگر کار کنیم. تماشاگر از طریق صدا ارتباط می‌گیرد و این صداست که می‌تواند تخیل را به پرواز دهد. ما این فیلم را راحت نساختیم و سه سال زحمت کشیدیم. شما فکر می‌کنید فرش قرمزی پهن بوده و انتهایش هم سیمرغ‌ها بوده‌اند. اما اینگونه نبوده است و بسیاری از دوستان تا الان هیچیک از دوستان یک ریال هم نگرفته‌اند.

او همچنین پرسید هیچیک از شما حاضرید که یک ماه پولی نگیرید و کار کنید که با پاسخ‌های مثبت خبرنگاران حاضر همراه شد.

وی درباره سواستفاده از نام بازیگرانی که دیده نشدند و اسمشان در خبرها آمده است، بیان کرد: دوستانی که دیده نشدند نامشان «با یاری» در تیتراژ آمد و بازیگران اصلی هم اسمشان آمده است و ما سواستفاده نکردیم.

اوجی نیز گفت: قطعاً باید بازیگران توانایی صدای خلبانان مشهور ما را می‌گفت. ما حتی کلیپی داشتیم و در آن نمایش داده شد که این افراد نشسته‌اند و صداپیشگی می‌کنند و سواستفاده ای صورت نگرفته است.

اوجی در ادامه اظهار کرد: این فیلم تهیه کنندگی مشترک من و سازندگان این و من عضو کوچکی از این گروه هستم. روایت این فیلم از جنگ متفاوت است. من تا پایان فیلم دیدم شاید نهایت ۱۰ نفر بیرون رفتند. شما در فجر فیلم می‌بینید و ممکن است فیلمی شما را خسته کند ولی این روایت به مدل فیلمسازی سازندگان برمی‌گردد و من این را می‌پسندم و افتخار می‌کنم در کنارشان هستم.

در پایان این نشست دو تن از پیشکسوتان نیروی هوایی به نمایندگی از نیرو هوایی ارتش از سازندگان فیلم تقدیر و تشکر کردند که بعد از ۴۲ سال آنها را دیده‌اند.