به گزارش ایلنا، داوود آزاد (آهنگساز، نوازنده و خواننده موسیقی ایرانی) در آستانه کنسرت خود در تبریز با بیان این مطلب اظهار داشت: استانداردی ایجاد شده که اگر تنها شبیه یک خواننده خاص باشید درست است؛ باید شبیه این باشید تا به عنوان یک خواننده بدرخشید.
آزاد با تاکید بر اینکه «خود بودن» امروز در آواز خوان‌های ما از بین رفته است، افزود: اگر شبیه این استاندارد نباشید فضایی برای فعالیت‌تان وجود ندارد. همین باعث شده همه شبیه یکدیگر باشند و خب هیچکس هم که نمی‌تواند استاد شجریان باشد، این باعث شده تنوع آوازی از بین برود که موضوع خوبی نیست.
وی با بیان اینکه آواز من اصلا شبیه استاد شجریان نیست، عنوان کرد: من تحت تاثیر موسیقی قدما هستم. به دلیل اینکه از ابتدای آموزش موسیقی، به طور غیرمستقیم شاگرد اقبال آذر، طاهرزاده و... بودم و شب و روز با این اساتید آواز زندگی کردم. حتی الان هم اصلا آثار جدید را گوش نمی‌کنم تا تاثیری از آثار جدید نگیرم.
داوود آزاد در بخش دیگری از سخنانش گفت: تحت تاثیر یک خواننده بودن اتفاقا خیلی خوب نیست برای اینکه تنوع آوازی را از بین می‌برد. این اتفاق الان در موسیقی ما افتاده است. شما آوازهای قدما را گوش می‌کنید، حتی ظلی که ادعای شاگردی اقبال آذر را دارد، وقتی می‌خواند با اینکه شباهتی با اقبال آذر دارد ولی خودش است.
این موزیسین بخش دیگری از این اتفاق را تحت تاثیر رسانه‌ها دانسته و گفت: رسانه‌ها هم در بزرگ کردن یک شخص و آواز خاص نقش عمده‌ای دارند در حالی که من دوست دارم آدمی اثر انگشت خود را داشته باشد. آوازخوان‌های قدیم ضمن اینکه خودشان همه با هم متفاوت بودند، هنرجوهای یک نفر هم همه با هم متفاوت بودند. مثلا یکی از هنرجویان آقای هوشنگ ظریف علیزاده است که مدل متفاوتی است.
وی ادامه داد: در پنج شش دهه اخیر سیستم آموزشی به گونه‌ای بوده که اساتید، هنر خود را به شاگرد انتقال داده در صورتی که استاد خوب استادی است که اجازه دهد آن شخص خود را پیدا کند و منحصربفرد باشد. من در تبریز شاگردان زیادی مثل هادی آذرپیرا، قادر رودکیان، ارژنگ صیفی‌زاده، محمود نامدار دارم که هیچ کدام نه شبیه من هستند و نه شبیه یکدیگر.
این آهنگساز، نوازنده و خواننده موسیقی ایرانی با بیان اینکه این تنها در اصفهان است که هنوز اصفهانی‌ها اسیر آن استاندارد نشده‌اند، گفت: در همین تبریز اساتیدی مثل استاد قیطانچی، استاد هریسچی داشتیم که استاد شجریان برای یادگیری آواز پیش آن‌ها می‌رفت. متاسفانه حتی یک نفر در تبریز آواز آن‌ها را پیگیری نکرده است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به موسیقی تلفیقی، اظهار داشت: در ایران فکر می‌کنند اگر سه تار کنار گیتار قرار بگیرد یعنی تلفیق. البته من مخالف این نوع موسیقی نیستم اما در این تلفیق‌ها حفظ هویت بسیار مهم است یعنی وقتی موسیقی ما با موسیقی‌های دیگر تلفیق می‌شود باید هویت ایرانی و اصالت موسیقی‌اش حفظ شود که متأسفانه این‌گونه نیست.
این خواننده موسیقی ایرانی یادآور شد: بسیاری از نوآوری‌هاى حوزه موسیقى که نام تلفیقی روی آن قرار گرفته برای من قابل پذیرش نیست چون تلفیق زمانی رخ می‌دهد که دو نوع موسیقی مختلف با حفظ هویت خود در دل هم تنیده می‌شوند یعنی موسیقی‌های دیگر، موسیقی‌های مختلف را همراهی می‌کنند اتفاقی که در موسیقی‌های تلفیقی فعلی کمتر رخ می‌دهد.
آزاد همچنین با اشاره به موسیقی رپ و تاثیر خشونت بار آن در جامعه، گفت: رپ موسیقی اعتراضی است، موسیقی رپی که امروز در ایران است من شخصا این موسیقی را نمی‌پسندم. اعتقاد دارم موسیقی یا هر هنر دیگری باید جامعه را به آرامش و شادی دعوت کند. نه به غم و افسردگی. حتی شعرهایی که امروز در موسیقی سنتی ما مطرح می‌شود را هم من نمی‌پسندم. چراکه پر از غم است و برای ما اندوه می‌آورد و ذهن شنونده را به گذشته می‌برد و برای جامعه حالت رخوت می‌آورد.
وی تصریح کرد: هر نوع موسیقی می‌تواند در جامعه وجود داشته باشد و من مخالفتی ندارم. موسیقی رپ در غرب برای خود تاریخچه و فرهنگی دارد و با یک پشتوانه فرهنگی و سیاسی خاصی شکل گرفته و تبدیل به موسیقی رپ فعلی شده است ولی این با آن موسیقی‌ای که ما از آن به عنوان موسیقی درمانگر حرف می‌زنیم متفاوت است.
آزاد با بیان اینکه هنر یکی از قدرت‌های درمانگری است و معجزه هنر این است که شما را در لحظه نگه دارد، گفت: تمام کلاس‌های روان‌شناسی و عرفان‌شناسی در تمام دنیا تلاش می‌کنند که بشر امروزی بتواند این لحظه و حال را تجربه کند. کسی که بتواند این حال را تجربه کند هیچ مشکلی ندارد چراکه تمام بدبختی ما از گذشته و آینده است که ذهن ما مدام در آن سیر می‌کند. موسیقی یا هر هنر دیگری اینجا می‌تواند نقش عمده‌ای را بازی کند. مسلما موسیقی رپ اینجا نمی‌تواند نقشی بازی کند چون مدام جامعه را به اعتراض ترغیب می‌کند. در کشور ما معلوم نیست ریشه موسیقی پاپ و رپ از کجاست. وقتی مرغ سحر را می‌شنویم این موسیقی اعتراضی است ولی کاملا ریشه در سنت دارد. تمام آن اصالت‌ها را به کمک گرفته تا اعتراض خود را برساند.
آهنگساز، نوازنده و خواننده موسیقی ایرانی تاکید کرد: موسیقی درمانگری که ما از آن صحبت می‌کنیم، موسیقی‌ای جدی با اصالت هزاران ساله است. ریشه در اصالت و تفکر ما ایرانی‌ها و شرقی‌ها دارد. موسیقی که بزرگان تصوف از آن بهره‌مند هستند. برای درمان کردن و به عنوان یک برون‌ریزی از آن استفاده می‌شود. در آثار بزرگانی همچون ابوسعید ابوالخیر دیده می‌شود که همیشه از موسیقی به عنوان درمان در جلسات ذکر خود استفاده کرده است. منظور ما این موسیقی است که ریشه در اصالت عرفانی دارد.
داوود آزاد در پایان از برپایی کنسرت خیریه برای زندانیان زندان تبریز هم خبر داده و افزود: به عبارتی ساز در زندان با محبوسین همدلی می‌کند و می‌گوید من هم در حبس هستم و اجازه نمایش ندارم. در حالی که من که موزیسین هستم و به ساز معنا می‌دهم اگر محدودیتی هست باید برای من باشد و دیده نشوم نه برای ساز چون ساز فقط تکه‌ای چوب است.
- 16
- 6
