سوسن پرور: هایلایت واقعیت اجتماع ماست

سوسن پرور کارگردان نمایش «هایلات» که در تماشاخانه باران اجرا می شود درباره بازخوردهایی که از مخاطبان دریافت کرده است به مهر گفت: نزدیک به ۹۰ درصد تماشاگران نمایش از بین مردم هستند و از میان بیش از نیمی از آنها تئاتربین نیستند و اکثرا برای اولین بار است که به دیدن یک اثر نمایشی می نشینند. حتی مخاطبانی از شهرهای مختلف مثل کرمانشاه، بندرانزلی، همدان و اراک داشته ام که بسیار جای خوشحالی دارد.

وی درباره انتخاب رویکرد کمدی برای نمایش عنوان کرد: رویکرد کمدی را به این دلیل انتخاب کردم تا زَهر مساله ای را که می خواهم مطرح کنم، گرفته شود و مخاطبان راحت تر آن را بپذیرند. بازخوردها نیز خیلی تعمق برانگیز بوده اند و در میان کامنت هایی که دریافت کرده ام مشخص است مخاطبان حرفی که قصد انتقالش را داشته ام، شنیده اند.

پرور درباره انتخاب فضای آرایشگاه برای مکان رخداد اتفاقات نمایش توضیح داد: زمان نوشتن متن من به مکان های بسیاری برای شنیدن درددل های زنان نمایش فکر کردم. از همان ابتدا سمیه شوقی یکی از بازیگران کار به من پیشنهاد داد که آرایشگاه را برای این منظور انتخاب کنم اما مخالفت کردم و آن زمان تصورم این بود که کار سطحی می شود و به سمت کمدی صرف گرایش پیدا می کند اما بعد از چند هفته به این نتیجه رسیدم که مکان آرایشگاه از همه جا بهتر است.

این بازیگر تئاتر و تلویزیون درباره مردستیز بودن نمایش بیان کرد: معتقد نیستم که نمایش مردستیز است چون زمانی هم که تنها مرد نمایش وارد داستان می شود، متوجه می شویم که مشکلش زن ها هستند. من در این نمایش نمی خواهم، بگویم که جنسیت ها با هم مشکل دارند اما می خواهم به این نکته اشاره کنم که چون ما روابط درستی با یکدیگر نداریم از هم راضی نیستیم به این مفهوم که دغدغه مردها، زن ها هستند و دغدغه زن ها نیز مردان. این مسایل واقعیت اجتماع ما است اما تلاش کردم هیچ قضاوتی درباره این موضوع نداشته باشم و صرفا آنها را بیان کنم. مطمئنم هر کس به تماشای این اثر نمایشی بنشیند، می تواند مابه‌ازاهای بسیاری در دنیای امروز از کاراکترهای نمایش پیدا کند.

وی یادآور شد: تنها مرد نمایش ما مرد مهربانی است که دارد مهریه همسرش را پرداخت می کند و می گوید که مهریه حق اوست اما از زنش انتظاراتی داشته است که برآورده نشده است و دوست دارد همسرش او را به شکلی که هست به فرزندانش بشناساند. متاسفانه زنان و مردان ما نمی توانند دیالوگی مشترک و انسانی با هم برقرار کنند که زمانی جامعه، عرف و یا شرع در این زمینه مقصر هستند و زمانی هم خود اشخاص.

بازیگر سریال «بزنگاه» درباره تحقیقاتی که برای نگارش متن انجام داده است، عنوان کرد: مسایلی که در این نمایش مطرح می شود واقعیت اجتماع ماست و من تلاش کردم در اجرای این کار تا جایی که امکان دارد شعار ندهم و قضاوت نکنم. قبل از نگارش متن با ۷۰ زوج صحبت و تحقیق میدانی گسترده ای در این زمینه انجام دادم و برای تمام شخصیت هایی که خلق کردم ما به ازای بیرونی دارم. خیلی از شخصیت هایی که در نمایش بخشی از داستان زندگی شان روایت می شود به دیدن کار نشستند و تحت تاثیر قرار گرفتند.

پرور درباره فاصله گذاری که در بخش هایی از نمایش دیده می‌شود، گفت: فاصله گذاری در تئاتر زمانی اتفاق می افتد که مساله ای سنگین روایت می شود بنابراین این فاصله گذاری در نمایش به سه شیوه متفاوت برای سه نفر از کاراکترها رخ می دهد که داستان زندگی سخت تری نسبت به بقیه دارند. اولین رخداد مربوط به نقشی است که مرضیه صدرایی آن را ایفا می کند. در این بخش ما درباره مردی سخن می گوییم که شرع دستش را برای ازدواج موقت باز گذاشته است. در فاصله گذاری بعدی همزمان که زندگی جریان دارد و بدون اینکه دیوار چهارم شکسته شود ما صحبت های ذهنی دلارام با بازی شراره درشتی را می شنویم و در آخرین فاصله گذاریم دیوار چهارم شکسته می شود، زمان می‌ایستد و غزاله جزائری بازیگر نقش شِری رو به تماشاگران می ایستد و پرده از یک عصیان اجتماعی بر می‌دارد بنابراین انتخاب شیوه های مختلف فاصله گذاری در نمایش با فکر صورت گرفته است.

وی در پایان صحبت هایش درباره اجرا در تماشاخانه باران گفت: از اجرا در تماشاخانه باران رضایت دارم و مسئولان این سالن با ما بسیار همراه بودند. قانون گروه من این است که قلبتان باید با گروه باشد که خوشبختانه این اتفاق رخ داده و مسئولان تماشاخانه باران نیز قلبشان با گروه ما همراه بود که جای خرسندی و رضایت خاطر دارد.

آروین موذن زاده