چرا رسانه ملی از تلگرام دل نمی‌کند؟

این روزها به هر شبکه سیما که سر بزنید با تبلیغ کانال‌های سروش مواجه خواهید شد. سیمایی‌ها که قبلا اجازه نداشتند اسم تلگرام را بر زبان بیاورند و باید با ایما و اشاره و تنها با دادن بخشی از نشانی بینندگان‌شان را به کانال‌های اختصاصی‌شان در تلگرام هدایت می‌کردند حالا با فراغ‌بال از سروش می‌گویند و مخاطبان را دعوت می‌کنند تا به این پیام‌رسان مراجعه کنند.

درباره ارتباط سروش با سیما تردیدی وجود ندارد. از یکی دو‌سال قبل و زمانی که فیلتر کردن تلگرام جدی نبود و فقط زمزمه‌های آن شنیده می‌شد، نشانه‌های جدی وجود داشت که مدیران جام‌جم به دنبال این جابجایی‌اند. همکاران صداوسیما می‌توانند گواهی بدهند که صحبت از سروش و همت برای انتقال دادن فعالیت‌های مجازی رسانه ملی به آن تازه نیست.

اما با علنی شدن سیاست‌های بخشی از مسئولان برای بستن تلگرام و حتی اینستاگرام و جایگزین کردن پیام‌رسان‌های داخلی مثل سروش حالا نقش صداوسیما پررنگ شده و رسانه ملی همه توانش را به کار گرفته تا با کوچ دادن کاربران فضای مجازی از پیام‌رسان منفور به نسخه محبوب، وظیفه خود را به خوبی انجام دهد. اما نکته قابل تأمل ادامه حضور این رسانه و برنامه‌ها و کانال‌هایش در تلگرام است.

جدا از این‌که همکاران ما در صداوسیما خودشان هم هنوز رغبتی به حضور در سروش نشان نداده‌اند و برای مثال اغلب کانال‌های همنام در سروش، نسبت به کانال‌های تلگرام دیرتر به روز می‌شوند و گاهی خوراک محتوایی کمتری می‌گیرند، ادامه حضور جام‌جمی‌ها در تلگرام پالس‌های چندگانه‌ای برای جامعه ارسال می‌کند.

یکی این‌که با وجود همه ادعا‌ها درباره بیگانه بودن تلگرام و این‌که فعالیت در آن مخاطراتی برای کاربران خواهد داشت، خود رسانه ملی هم برای ارتباط بیشتر و بهتر حاضر نیست دل از این پیام‌رسان بکند و طبیعتا تا روز موعود شهروندان هم می‌توانند از خدمات تلگرام استفاده کنند. زمان موعود هم وقتی است که کار به فیلترینگ و دستور و الزام بیفتد و اجباری در کار باشد. خلاصه این‌که دوستان رسانه ملی هم فقط وقتی مجبور باشند رخت از این سرا خواهند کشید.

پیام دیگری که ادامه حضور رسانه ملی در تلگرام دارد این است که خاطرجمعی نسبت به کارکرد سروش و امثال آن برای پذیرایی از کاربران و ایجاد محبوبیت و جذابیت لازم وجود ندارد. رسانه ملی اگر گمان می‌کند که مردم نسبت به پیام‌ها و توصیه‌هایش اعتماد کافی را دارند و به حرف‌های کارشناسان مقبول صداوسیما اقبال نشان می‌دهند و به پیام‌رسان سروش هم اطمینان دارند یا به تدریج از آن مطمئن خواهند شد، باید تصمیمش را بگیرد و این دندان به‌زعم خود لق را بکند و به کلی از تلگرام نقل مکان کند.

ماندن در تلگرام و تبلیغ همزمان علیه آن پارادوکس است و این مفهوم را القا می‌کند که ما خود نیز به چیزی که می‌گوییم اعتقاد نداریم یا حداقل هنوز به نتایج آن خوشبین نیستیم. این دوگانگی در رفتار و گفتار را در جاهای دیگری هم می‌توان دید. نمونه بارزش دوستانی هستند که در توییتر فعالند و برای فیلتر شدن تلگرام و اینستاگرام تبلیغات می‌کنند. یاللعجب. بدیهی است اگر عده‌ای حضور و فعالیت در تلگرام و اینستاگرام را برای مردم نامناسب می‌دانند، که حتما دلایل قابل توجهی برای ایده‌های خود دارند، قبل از آن باید از حضور در توییتر احتراز کنند؛

شبکه اجتماعی که ٩سال از فیلتر شدن آن می‌گذرد و مباحث متعددی در مضرات و خطرات آن مطرح شده است. بگذریم از این‌که امروز بسیاری از نمایندگان مجلس، وزرا و شخصیت‌های شناخته شده کشور در توییتر عضویت دارند و نظرات خود را از طریق این پیام‌رسان منتشر می‌کنند. باید دید مدیران صداوسیما هم می‌خواهند همچنان به سیاست یک بام و دو هوای خود ادامه دهند یا زودتر تصمیم متهورانه‌ای می‌گیرند و با ترک تلگرام مشکوک در سروش عزیز مأمن خواهند گرفت.