آنالیز اولین قسمت «شبی با عبدی»

بالاخره بعد از بارها تغییر تاریخ پخش «شبی با عبدی»، جمعه شب این برنامه با حضور و اجرای اکبر عبدی روی آنتن شبکه نسیم رفت. با این که حضور مرد هزارچهره سینمای کمدی برای اولین بار در قالب مجری برای برانگیختن مخاطبان کافی است اما بی تردید این همه تأخیر هم به تحریک ذائقه تماشاچیان برای این که ببینند در شب افتتاحیه، عبدی چه هنر تازه ای را از آستین بیرون می آورد، بی تأثیر نبوده است.

مردی که چند نسل با چهره و نقش های مختلف اش خاطره خوشی دارند، این بار قرار است در قالبی تازه مردم را سرگرم کند و بخنداند. شاید در دقایق نخست برنامه شباهت هایی میان «شبی با عبدی» و «دورهمی» به نظر می رسید، اما با گذشت دقایقی از این برنامه، از جنس شوخی های گنجانده شده در نمایش ها و ساختار کلی اجرای برنامه تفاوت های محسوسی دیده می شد. با وجود این که «شبی با عبدی» را نمی توان اتفاق خاصی در سبک و سیاق اجرا دانست و ترکیبی از بخش های مختلف برنامه های مفرح پیش از خود است، اما نه مثل «خندوانه» شاد و سرخوش است و نه مثل «دورهمی» نقاد و موشکاف بلکه با هدف نشان دادن استعدادهای ناشناخته بازیگری راه خودش را می رود. با تحلیل قسمت اول «شبی با عبدی» همراه ما باشید:

نمایش، نمایش، بازهم نمایش

وزن برنامه را آیتم های نمایشی آن بر دوش می کشد تا جایی که حتی پابرهنه تا وسط بخش گفت وگومحورش هم می آید. در هر برنامه دو گروه آزاد نمایشی از سراسر کشور به «شبی با عبدی» می آیند و فرصت نمایش هنرشان و دیده شدن در سطح ملی را پیدا می کنند. این نمایش ها با درون مایه طنز اما نه از جنس شوخی های «خندوانه ای» و «دورهمی»، با سروشکلی تئاتری به طرح سوژه ها و دغدغه های روز اجتماعی می پردازند.

بنابراین خنده آن چنانی از مخاطبان در منزل و تماشاچیان در صحنه نمی گیرد و بیشتر رویکردی هدایتی و آموزشی برای تِم نمایش ها در نظر گرفته شده است. جوان گرایی و دیده شدن استعدادهای شهرستانی مهم ترین برگ برنده این بخش هاست، اما گاه در دقایقی سبک وسیاق تئاترگونه کارها از جذابیت و غافلگیری آن ها می کاهد چون در هنر نمایش، باید خود بیننده دست به کشف و شهود بزند و بسته به مذاق هرکس میزانی از رضایت مندی اتفاق می افتد. قرار است در پایان یک دوره اجرای «شبی با عبدی»، از این رقابت آرام تلویزیونی با آرای مردمی، چهار بازیگر طنز حرفه ای به جامعه هنری کشور معرفی شود.

اجرای کم جان اما بانمک عبدی

با همه «اکبر عبدی بودن» و حس مثبت نوستالژیک مخاطب از دیدن اکبر عبدی، از اولین بخش برنامه تا به انتهای آن، اجرای او با نفس نفس زدن ها و بیان کم احساس کلمات همراه است. نکته ای که ناخودآگاه با خودمان می گفتیم، کاش سال ها پیش، ایده حضور اکبر عبدی بر صفحه تلویزیون اتفاق می افتاد نه در ایام کسالتش. از طرفی، با این که خودش مدعی است، شکلی اجرا می کند که مخاطب سر از آشپزخانه درنیاورد، به نظر می رسید در اجرای اولش دست به عصا حرکت می کرد تا به قول معروف چم وخم کار دستش بیاید. با این حال، اکبر عبدی است و طنازی های زیرپوستی و گاه آشکار با خنده های ریز و بانمک از این جنس که: «در جشنواره فجر به من گفتند، هنوز با همان همسر اولت هستی!» که با کمترین تلاش دل تماشاگرش را می برد.

مهمان VIP از نوع عالی جناب مشایخی

وقتی مجری عبدی است، باید انتظار حضور اسطوره بازیگری، جمشید مشایخی را هم داشته باشیم. غافلگیری که در گروی اعتبار هنری اکبر عبدی ممکن شده است. حضور این دو ستاره در کنار خاطره گویی، مطایبه و شوخ طبعی، تعارفات استاد و شاگردی کافی است تا شبی خاطره انگیز در رسانه ملی رقم بخورد و مخاطب را زمین گیر کند.

خلق شخصیتِ «قیمت» طور

در بخش هایی از «شبی با عبدی» شاهد آمدوشدهای وقت وبی وقت شخصیتی با مختصات بازیگری «قیمت» هستیم. با همان شوخی های انتقادآمیز با دیالوگ های پینگ پنگی با مجری که بیشتر نوکِ تیز کنایه ها به مسائل روز فرهنگی و هنری کشور است. چهره ای ناشناخته که با همان لهجه و گریم و لباسی که در سریال «دودکش» دیده بودیم، همراه اکبر عبدی شده تا موقعیت های کمدی بیافرینند. شوخی با سناریو های ضعیف فیلم های به اصطلاح بفروش چند سال اخیر سینما با حضور بازیگرانی چون محمدرضا شریفی نیا، امین حیایی و حتی خود اکبر عبدی از نکات جالب برنامه اول بود که در این بخش آمده بود.