چرا دفاعیه احسان علیخانی در حالا خورشید کسی را راضی نکرد؟

به گزارش رویداد۲۴، احسان علیخانی به برنامه حالا خورشید آمد از خودش دفاعی تمام قد کرد، همه را مسئول اتفاقاتی دانست که برای او و ماه عسل پیش آمده جز خودش. رضا رشیدپور هم میزانسن و فضای کلی برنامه را جوری طراحی کرده بود که همه چیز به نفع احسان علیخانی باشد. نه خبری از مخالف بود و نه منتقد. یک برنامه یک طرفه برای مبرا کردن علیخانی و صداوسیما از اتهاماتی که وارد شده بود.

برنامه که تمام شد مدیر مسئول شرق هم در واکنش به آن نوشت: « امروز تلویزیون از خودش بد دفاع کرد. اگر این برنامه پخش نمی‌شد به نفع تلویزیون بود؛ لذا من با رسانه‌ای که خودش چنین کاری را با خودش انجام می‌دهد حرفی ندارم.» دفاع بد دقیقا همان کاری است که صداوسیما سال‌هاست انجام می‌دهد؛ دفاع بد از حجاب، دفاع بد از دین، دفاع بد از پیروز انتخابات ۸۸ و در نهایت دفاع بد از هر چیزی که روزگاری مردم به آن تمایل داشته‌اند.

فرصتی برای دفاع بد!

فرصت ویژه‌ای که به احسان علیخانی برای دفاع از خودش داده شد چیزی نبود که از چشم مخاطبان این برنامه دور بماند. به همین خاطر بعد از حضور احسان علیخانی در برنامه حالا خورشید نه تنها افکار عمومی از صحبت‌های این مجری صدا و سیما قانع نشد. بلکه انتقادهای جدیدی به علیخانی و سازمان صدا و سیما صورت گرفت؛ تقریباً همه به این موضوع پرداختند که چرا فرصت برای احسان علیخانی هست اما برای دیگران چنین فرصتی وجود ندارد؟ با همین استدلال پروژه دفاعیات علیخانی از ابتدا هم پروژه‌ای شکست خورده بود. وقتی علیخانی در برنامه رشیدپور می‌گفت پول برنامه‌ها به حساب تهیه کننده می‌رود و او تلویزیون برای حساب و کتاب آن مو را از ماست می‌کشد، کاربران فیلمی در فضای مجازی منتشر می‌کردند که او می‌گفت پول برنامه به حساب خزانه می‌رود و ریالی از آن ارتباطی به او و پدرش ندارد!

رضا رشیدپور روی دیگر سکه صداوسیما

برنامه حالا خورشید آن روی سکه سازمان صدا و سیما بود. صدا و سیما چه آن زمان که می‌خواهد کسی را تخریب و پدیده‌ای را محکوم کند (قضیه مائده هژبری) شکست می‌خورد. چه زمانی که می‌خواهد از خودش و برنامه‌سازانش دفاع کند موفق نمی‌شود. بدیهی‌ترین مسئله بعد از پخش چنین برنامه‌هایی همراه شدن مخاطبان با سوژه مورد نظر است.

درباره علیخانی اما همه چیز برعکس اتفاق افتاد. گشت ساده‌ای در فضای مجازی نشان می‌دهد نه تنها علیخانی در این ماجرا تبرئه نشد بلکه چنین برنامه ساختگی و بیهوده‌ای باعث شد مردم دوباره یاد افراد و اتفاقاتی بی‌اُفتند که صدا و سیما چنین فضایی را برای آن‌ها تدارک ندید. افرادی که اتهامات مختلفی متوجهشان بود اما یک لحظه هم فرصت دفاع از خود را پیدا نکردند. همین تبعیض‌ها هم هست که افکار عمومی را علیه صدا و سیما بسیج می‌کند.این تبعیض‌ها را بگذارید کنار برخورد مدیران سازمان صدا و سیما تا متوجه شوید که چرا این سازمان اقبال که هیچ دیگر اعتبار هم ندارد.

سفارشی‌سازی؛ از ماهیتابه و پشمک تا ثامن‌الحجج

صدا و سیما مدت‌هاست که خودش با بودجه خودش سریال، برنامه ترکیبی و مسابقه تولید نمی‌کند. همه برنامه‌ها مجبورند برای راه افتادن پروسه تولید اسپانسر جور کنند. اوضاع انقدر در صدا و سیما خراب است که حتی برنامه‌های آشپزی هم ماهیتابه و ظروف آشپزخانه تبلیغ می‌کنند.  در این فضا اتفاقاتی مثل موسسه ثامن الحجج اصلاً عجیب نیست. عجیب نیست چون کسی نمی‌تواند تضمین بدهد پول‌هایی که از این طریق وارد سازمان می‌شود سالم است. به خاطر همین است که سری پنجم سریال پایتخت به خاطر تامین بودجه بدل به یک سریال سفارشی می‌شود.

فردوسی‌پور روبیکا تبلیغ می‌کند، علیخانی برای تولید برنامه سراغ موسسه ثامن الحجج می‌رود. مهران مدیری آپ و ثامن را تبلیغ می‌کند، دیگری اول مارکت را معرفی می‌کند. هیچ برنامه‌ بزرگی در صدا و سیما نیست که با پول اسپانسرها ساخته نشود. در چنین شرایطی هنرمندان صاحب‌نام حاضر نمی‌شوند برای صدا و سیما کار کنند. تلویزیون پُر شده از نام‌هایی تکراری با برنامه‌هایی تکراری. صدا و سیما بدل به سازمان عریض و طویلی شده که بازدهی لازم را ندارد. پس مشخص است در برنامه‌های تلویزیون شاهد تبلیغ همه چیز هستیم. از پشمک و قابلمه بگیر تا اپلیکیشن و موسسه مالی و اعتباری.

اما نکته دومی را که باید از خلال صحبت‌های علیخانی فهم کرد ورود مدیران جوان و ماجراجو به صدا و سیما است. مدیرانی که تندروی جزء خصایص اصلی آن‌ها است. مدیرانی که سعی می‌کنند صدا و سیما را بدل به حیاط خلوت تندروها کنند. اگر به برنامه‌های صدا و سیما دقت کنیم متوجه می‌شویم حضور مدیران جدید در سازمان صدا و سیما باعث شده پروژه‌های این سازمان به برخی نهادهای خاص تعلق بگیرد  و یا برنامه‌های این سازمان فقط تعدادی شرکت معدود را تبلیغ کنند.

به نظر می‌رسد مدیران جدید صدا و سیما وظیفه خود می‌دانند به نفع جریان سیاسی خاصی پروژه‌های تلویزیون را بین نهادها و شرکت‌های معدودی توزیع کنند. نکته عجیب و جالب در این میان، سکوت و نظاره مدیران ارشد صداوسیما است. مدیران این سازمان توضیح خاصی درباره وضع موجود نمی‌دهند و این نشانه دیگری از اداره غلط این نهاد توسط مدیران آن است.