عضو اتاق ایران: چای سنواتی را به دبی صادر کردند و همان را مجددا وارد کشور کردند!

کمر صادرات و تولید زیر بار تصمیمات دولتی خم شده است؛ این گزاره‌ای است که اگر این روزها به سراغ هر تولیدکننده یا صادرکننده‌ای بروید، قطعا خواهید شنید. تصمیمات خلق الساعه دولتی سبب شده تولید و صادرات بیش از آنچه که در تصور است برای تولیدکنندگان و صادرکنندگان سخت شود و دولت نه تنها به دنبال تسهیل ماجرا نیست که هر روز هم سنگی جدید بر سر راه آنان قرار می‌دهد.

اقتصاد آنلاین در گفت‌وگو با فرنگیس رحمانی، صادرکننده و عضو هیات نمایندگان اتاق ایران به بررسی برخی از این مشکلات پرداخته است.

رحمانی با تاکید بر اینکه مشکل اساسی این است که مجموعه‌های تخصصی بخش خصوصی چون اتاق بازرگانی، جایگاهی در دولت ندارند گفت: وظیفه تشکل‌ها، کمیسیون‌ها، اتاق و…. حفظ منافع ملی در اقتصاد است. افراد دلسوزی هم برای این مجموعه‌ها انتخاب شدند؛ اما متاسفانه در دولت شنونده‌ای نداریم. اقتصاد ما حال خوبی ندارد و ما صادرکنندگان فراتر از توان جان می‌کنیم. اما همچنان مشکلات زیادی وجود دارد و به جای ترمیم جاده‌ها سرعت‌گیر بر روی آن نصب می‌کنند.

او با اشاره به تصمیمات خلق‌اساعه دولتی گفت: صادرکننده می‌خواهد بار کاهو بزند؛ ۵روز طول می‌کشد که از دزفول به اینجا برسد؛ همه می‌دانند که کاهو محصولی فاسدشدنی است. اگر مسئولان متوجه این مسائل نیستند و تخصصی در این باره ندارند، برای خود ۲ مشاور بگیرند. چرا باید اعلام مسدودی کارت را دقیقا روز قبل از تعطیلات اعلام کنند؟ مگر نمی‌دانند که تعطیل است و توقیف بار روز قبل تعطیلات یعنی خراب شدن بارهایی که امکان فساد دارند؟

رحمانی اظهار کرد: فرصت را از ما صادرکنندگان و تولیدکنندگان می‌گیرند؛ تولیدکننده آلو با گریه با من تماس می‌گیرد که تمام بارم در حال پوسیدن است. مسئولین چه می‌کنند؟ فقط باید پول برگردانیم؟ اقتصاد در این شرایط و با این اوصاف چطور تقویت شود؟ ما هیچ شنونده‌ای نداریم. رقم خسارتی که بر اثر بی‌تدبیری‌ها به ما وارد می‌شود، بسیار بالاتر از چیزی است که فکرش را بکنید. ما صاحبان کارت با کشورها قرارداد داریم اما بدون توجه به این موضوع، جلوی بار را می‌گیرند؛ جلوی کارت را می‌گیرند و ما تک و تنها در میدان می‌مانیم.

به گفته این صادرکننده، صادرکنندگان تحت فشار هستند و نمی‌دانند چه کسی به دادشان خواهد رسید. در فرایند قانونی باید قبل مسدود کردن کارت، اطلاع دهند؛ نه اینکه وقتی باار زده شد، ناگهان جلوی آن را بگیرند. مسدود کردن کارت بدین شکل ناگهانی است و توجیهی ندارد.

او افزود: مشکل دیگری نیز وجود دارد که نفس صادرکنندگان را به شماره انداخته است. من وقتی می‌خواهم چیزی صادر کنم، محصول را با دلار آزاد که ۵۰هزار تومان است می‌خرم؛ برای صادرات مجدد هم که چاره‌ای جز برگشت ارز به کشور ندارم. چرا باید با دلار ۴۲هزار تومانی به بانک مرکزی برگردانم؟ ما ۲۰سال است که صادرات می‌کنیم و حتی یک ریال از دولت وام هم نگرفته‌ایم.

رحمانی در ادامه گفت: متاسفانه در حال حاضر صادرکنندگان قربانی واردکنندگان نورچشمی می‌شوند. برای استفاده از ارز دولتی (یک میلیارد دلار) فردی چای سنواتی را از ایران به دبی صادر کرد و در آنجا با مخلوط کردن چای، به اسم چای خارجی همان را به کشور وارد کرد؛ همه ما از این مسائل نالانیم. اما گوش شنوایی وجود ندارد.