کشف یک مفهوم جدید برای نابودی سرطان با نانوحامل های آهن

به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس نیوز، دانشمندان دانشگاه مونیخ کشور آلمان مفهوم جدیدی را برای نابودي سلول های سرطانی با استفاده از نانوحامل های آهن ارائه کرده اند.

یک ماده فقط در صورت رسیدن به غلظت سمی خاص مشخص، میتواند اثر مضر ایجاد کند. برعکس، این همچنين بدان معنی است که هر ماده پائین تر از دوز سمی خود زیان آور نیست و حتی میتواند برای یک سیستم بیولوژیکی از اهمیت حیاتی بهره مند باشد.

یون ها نمونه ای عالی از این اصل هستند. آن ها برای حیات و زندگی ضروری هستند، ولی مقدار بیش از حد آن ها درون سلول ها میتواند بسیار زهرآلود باشد. به همین دلیل است که سلول ها میزان جذب یون را با وسواس تنظیم می کنند.

در مقابل، دستکاری غلظت یون داخل سلولی یک استراتژی بسیار جذاب برای شیمی درمانی سرطان است. بدین ترتیب القای یک دوز سمی در بافت سرطانی مریض در حالیکه برای سلول های سالم در بافت، کم تر سمی است، نوید عوارض جانبی بسیار کمی را می دهد. با این حال، چالش بزرگ این است که چطور می توانیم بر تنظیمات سلولی غلبه کنیم و مقدار بیش از حدی از یون ها را به سلول ها برسانیم؟

برای این منظور، پژوهشگران دانشگاه مونیخ (LMU) یک استراتژی نانوحامل مفهومی جدید را ارائه داده اند. بر خلاف نانو ذرات سنتی که فقط حامل های مجهز به دارو هستند، آن ها نانو ذرات سنتز شده ای دارند که در آنِ واحد هم محموله هستند و هم حامل دارو هستند.

این نانو ذرات از یون های آهن تشکیل یافته است. نانو معماری و پوشش این ذرات به آن ها اجازه می دهد تا یون ها را پنهانی به درون سلول ها ببرند. این نانوحامل در داخل سلول ها به آرامی تجزیه می شود و یون ها آزاد می شوند.

نکته مهم این است که سرعت تجزیه و سمیت یون ها به محیط های بسیار خاص مثل بافت سرطان بستگی دارد. این تجزیه موجب "پیروپتوز" می شود که به مرگ سلولی برنامه ریزی شده به واسطه سوراخ شدن غشای سلول (غشای پلاسمایی) گفته می شود. حتی میتوان زیر میکروسکوپ، انفجار سلول را بر اثر پیروپتوز مشاهده کرد.

پس از رخ دادن پیروپتوز، دستگاه ایمنی بدن فعال می شود. بدین ترتیب آن ها میتوانند در شیمی درمانی استفاده شوند و میتوانند به کاهش عوارض جانبی و تحریک سیستم ایمنی بدن (Système immunitaire) برای مبارزه با سرطان با سلاح های موجود در بدن کمک کنند.

این درمان مفهومی جدید مبتنی بر نانو ذرات امکان دارد پنجره های جدیدی را برای تفکر در مورد نانو ذرات و استفاده از آن ها در درمان سرطان باز کند. این مفهوم امکان دارد منجر به کشف درمانهای جدید مبتنی بر نانوذرات شود و به غلبه بر تنگنای عوارض جانبی ناشی از آن که در حال حاضر موفقیت نانو ذرات در درمان سرطان را به شدت محدود می کند، کمک کند.