تروریست که تابلو ندارد، مرزها را ببندید!

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: حادثه خونبار حرم رضوی که به دست یک تبعه بیگانه اتفاق افتاد و شهادت دو روحانی و مجروحیت نفر سوم این جمع که از کوشندگان بی‌ادعای فقرزدایی از حاشیه شهر بودند را رقم زد، بار دیگر، مسئله مهاجرپذیری و باز بودن مرزها را به صدر اخبار و مباحث کشاند.

شرایط کشور همسایه پس از تسلط طالبان و وضعیت سختی که مردم آن دیار مظلوم دارند را همه می‌دانیم لذا - با همه تلخ کامی‌ها - نمی‌گوییم راه را ببندید و جلوی مظلومین مهاجر را بگیرید. می‌گوییم حساب و کتاب کار دستتان باشد. این جمعیتی که چون سیل می‌آید می‌تواند آثار تخریبی سیل را هم داشته باشد.

وقتی که آمدن چنین آسان باشد، همه می‌آیند. مگر می‌توان تروریست و تکفیری را سوا کرد؟ پیشانی‌نوشت و تابلو که ندارند. لابه‌لای انبوه مهاجران می‌آیند برای برنامه‌های خود که به راه انداختن "روز مبادای" ماست. دعا می‌کنیم و می‌کوشیم هرگز فرا نرسد چنین روزی اما دشمن نه تنها به دنبال رقم زدن چنین روزی که در پی پیش انداختن آن است.

مراقب "مرزها" باشید. حواستان به مرض‌های تکفیری و تروریستی هم باشد. کم ضربه نخورده‌ایم از این خوش بینی‌های افراطی. ضربه‌هایی که به جان می‌خورد، چاره ندارد. اگر می‌گویید دارد، بروید و اصلانی و دارایی را برگردانید. پاکدامن را از تخت بیمارستان به حوزه فعالیتش در حاشیه مشهد ببرید. نمی‌شود این. پس کاری که می‌شود را درست انجام بدهید. درب خانه خود را محکم کنید تا اگر گذر دزدی هم افتاد نتواند وارد شود و"هست"مان را "نیست" کند و "نیست" ما را هم برای اربابان خود "لیست" بنویسد و "فاکتور" کند.

حواستان به مصوبه‌های نهادهای بالا دستی باشد. سعید برند، خبرنگار مطرح مشهدی ناظر به همین موضوع توئیت کرده بود که "هفت سال از مصوبه شورای عالی امنیت ملی برای ساخت اردوگاه مهاجران شرق کشور می‌گذرد، اردوگاهی که می‌تواند نقش مهمی در ساماندهی مهاجران غیرقانونی داشته باشد" خب، پس چه شد؟ چقدر باید هزینه بدهد این ملت تا متولیان امر به خود بیایند؟ مگر نمی‌گوئیم کشور ما خانه ماست؟ آیا برای خانه‌مان هم چنین یله و بی‌قاعده‌ایم؟

آیا در را باز می‌کنیم تا هرکس می‌خواهد، بی‌دعوت بیاید؟ آیا دیوارها را کوتاه بنا می‌کنید تا مزاحم آمد و شد افراد نشود؟ پس این دیوارهای بلند و نرده‌های حفظ چیست که در شهر می‌بینیم؟ بله درست این است. باید در و دیوار خانه را محکم کرد. به قاعده برج و باروی کشور هم باید چنان محکم باشد که کسی نتواند بی‌اجازه قانون به این سو پا بگذارد. میهمانی همچنان که در خانه آدابی دارد و ادب شایسته میهمان را می‌طلبد در کشور هم حتماً مودب به آدابی چنین است و آمدگان حتما باید بدان التزام داشته باشند اما میهمانی در ذات خود "موقت" بودن را دارد. به قول قدیمی‌ها میهمانان "آیند و روند" نه که "آیند، نروند". آن هم در زمانه‌ای که صاحب خانه خود هزار مشکل دارد. به این مهم هم توجه کنیم. به این که برخی آمارها می‌گویند جمعیت مهاجریان در ایران به ۸ میلیون می‌رسد. این اصلاً خوب نیست به ویژه که می‌آیند و نمی‌روند. حرف زیاد است اما همه زیادی را در این کلمات، کوتاه می‌کنیم که مراقب مرزها باشید. مرض‌های زیادی می‌تواند وارد شود و سلامت کشور را تهدید کند. این جوجه تروریست تکفیری یکی از این مرض‌ها بود. آستین دشمن از این دست میکروب‌ها فراوان دارد!