انتقال ۱۰ میلیارد دلار از عایدی‌های ایران به صورت پول نقد و طلا

 به گزارش  ایسنا، به نوشته روزنامه واشنگتن پست، دولت ایران از سال ۲۰۱۳ به دلیل رفع تحریم‌ها در پی حصول یک توافق هسته‌ای موقت با گروه ۱+۵ به صورت نقد و طلا به حدود ۱۰ میلیارد دلار دسترسی پیدا کرده که بخشی از آن بابت آزاد شدن درآمدهای نفتی مسدود شده ایران بوده که در بانک های خارجی قرار داشته و به تهران منتقل شده است.

به نوشته این روزنامه آمریکایی، محاسبات مربوط به مجموع عایدی‌های ایران پس از رفع تحریم‌ها تا به امروز، شامل پرداخت های اعلام شده از جمله ۱.۴ میلیارد دلار به تهران و به علاوه مواردی که پیش از این اعلام نشده است، می شود.

ایران و گروه ۱+۵ در ژوئن ۲۰۱۵ بر سر برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) به توافق دست یافتند که موجب محدودیت برنامه هسته‌ای ایران در ازاء رفع تحریم های وضع شده علیه این کشور شده است، این توافق در ژانویه ۲۰۱۶ اجرایی شد.

این توافق به ایران اجازه می‌دهد تا با لغو تحریم‌های وضع شده از سوی آمریکا و اروپا به بیش از ۱۰۰ میلیارد  دلار از سرمایه مسدود شده اش دسترسی پیدا کند که حدود ۱۰ میلیارد از آن به صورت نقدی و  طلا به دست تهران رسیده است چرا که امکان دستیابی به آن از طریق بانک‌های سنتی به دلیل وجود برخی محدودیت‌ها امکان‌پذیر نبوده است.

واشنگتن پست در ادامه نوشت: این ۱۰ میلیارد دلار پول نقد و طلا از طریق کشورهایی ثابت در خاورمیانه و اروپا به ایران منتقل شده و این فرایند  با آزاد سازی درآمدهای نفتی مسدود شده ایران در  بانک های بین المللی توسط ژاپن، کره جنوبی و هند به دستور دولت آمریکا آغاز شد. سپس این عایدی ها به پول نقد وطلا تبدیل شدند.

همچنین کاخ  سفید برای ممکن ساختن پرداخت های ۷۰۰ میلیون دلاری ماهیانه به ایران چندین معافیت اجرایی صادر کرده که به کشورهای مورد نظر اجازه آزاد کردن درآمدهای حاصل از فروش نفت ایران را می داد. بدون این معافیت ها، این کشورها ناقض تحریم های ثانویه آمریکا به شمار می آمدند.

این مقامات آمریکایی علاوه بر این گفته اند، که سایر مبالغ در بانک های خارجی نگه داشته می شدند و پول های کمتر از ۲۰ میلیون دلار از طریق بانک های کوچک ایرانی که تحریم نشده اند یا موسسات مالی که انتقال هایی مثل حواله های خانوادگی را انجام می دهند، به ایران انتقال یافتند.

بنابر ادعای مقامات آمریکایی، ایران به دو دلیل نیازمند انتقال این پول های در قالب طلا و نقد بوده است، دسترسی سریع به پول و پرهیز از دشواری های انتقال پول به تهران و اگر راهی برای پرداخت ماهیانه ۷۰۰میلیون دلار به ایران در طول مذاکرات  پیدا نمی شد، حصول توافق نهایی ممکن  نبود.