نشریه نیویورکر: ترامپ ۲۰۲۴ «ترسناک‌تر» از ترامپ ۲۰۲۰ خواهد بود!

به گزارش شفقنا از نشریه نیویورکر؛ در سیاست هم مثل بقیه جوانب زندگی تمایل عجیبی برای پیچیده کردن بیش از حد مسائل مختلف وجود دارد. و حقیقت ساده در مورد رقابت‌های انتخاباتی ۲۰۲۴ این است که مثل دو انتخابات قبلی ریاست‌جمهوری، همه‌چیز در این رقابت پیرامون دونالد ترامپ دور خواهد زد.

از جانب جمهوری‌خواهان تاکنون هیچ نامزدی که در نظرسنجی‌های ملی پتانسیل شکست دادن دونالد ترامپ را داشته باشد ثبت‌نام نکرده، و این شامل فرماندار بسیار تبلیغ‌شده فلوریدا ران دیسانتیس- و حتی مایک پنس- هم می‌شود. این نکته‌ای است که در گفتگوی رادیویی کریس کریستی فرماندار سابق نیوجرسی با مجری محافظه‌کار هیو هویت به صراحت مطرح شد. کریستی که به عنوان یکی از دوستان سابق ترامپ بعید نیست بخواهد در انتخابات مقدماتی جمهوری‌خواهان شانس خودش را امتحان کند، به نظر کار سختی برای ورود به این عرصه خواهد داشت.

دلیلش هم به عقیده هیویت این است که «رای‌دهندگان جمهوری‌خواه انتخابات آینده آمریکا را می‌توان به چهار دسته تقسیم کرد: هرگز ترامپی‌ها، شاید ترامپی‌ها، حتماً ترامپی‌ها و فقط ترامپی‌ها». این کارشناس می‌گوید که این دسته آخر، یعنی فقط ترامپی‌ها بیست و پنج تا سی درصد رای‌دهندگان حزب را شامل خواهند بود- که طبق تخمین‌ها و پیش‌بینی‌های انجام‌شده تا حدودی با جمهوری‌خواهان هرگز ترامپی برابرند. به عبارت بهتر حزب جمهوری‌خواه در دور باطل ترامپ گرفتار شده و این هم انتخابات مقدماتی حزب را به نوعی تبدیل به رفراندومی درباره دونالد ترامپ رئیس‌جمهور سابق آمریکا خواهد کرد!

در میان دموکرات‌ها- که دست‌کم در نفرت از نامزدهای قبلی خود با هم اتحاد دارند- اما فاکتور ترامپ به شیوه‌ای دیگر بر رقابت‌ها سایه انداخته است. در شرایط معمولی طبیعی است که جو بایدن در سن هشتاد سالگی به دنبال حضور دوباره در انتخابات نباشد. اما با توجه به این‌که ترامپ نامزد پیشتاز جمهوری‌خواهان است، بایدن که تنها کسی است که ترامپ را شکست داده، دوباره به عنوان یک رقیب ضروری مطرح شده است. در حقیقت به نظر می‌رسد که سرنوشت ترامپ و بایدن به هم گره خورده است و البته یک بار دیگر در انتخابات محور همه چیز ترامپ خواهد بود.

ترامپ، ترامپ، ترامپ…

به این دلیل است که بسیاری عقیده دارند تفکر متعارف در مورد مصرف‌شدگی و پایان ترامپ در اردوی جمهوری‌خواهان را باید نادیده گرفت و به اقدامات و کارزارهای انتخاباتی‌اش توجه دقیق‌تری داشت- که می‌تواند یک حمله‌ بسیار بسیار تاریک‌تر به دموکراسی آمریکایی باشد و نظم مبتنی بر قانون اساسی آمریکا را حتی بیشتر از دو تلاش قبلی‌اش تهدید کند. برای همین هم هست که ترامپ در سخنرانی اعلام نامزدی خود در ماه پایانی زمستان گذشته تلاش خود برای بازگشت به کاخ سفید را به عنوان یک جنگ آشکار توصیف کرد و قول داد که پس از کسب دوباره قدرت، ماموریت او چیزی جز انتقام یا به قول خودش «قصاص» تمام اشتباهاتی که باعث آسیب او و پیروان شده، نخواهد بود.

دعوت او به انتقام و قصاص و اسلحه البته تنها جنبه نمادگرایی سیاسی نداشت. ترامپ در این چند وقت با تکرار زبان تحریک‌آمیزی که با آن حامیان خود را در ۶ ژانویه ۲۰۲۱ به ساختمان کنگره گسیل کرد، از هوادارانش خواسته که یک بار دیگر در این مبارزه آخرالزمانی شرکت کنند. او در این زمینه بارها گفته که او و پیروانش چاره دیگری ندارند و اگر در این مبارزه شرکت نکنند، آمریکا برای همیشه از دست خواهد رفت.

این واقعیت که بیشتر کسانی که طرفدار ترامپ نیستند به احتمال زیاد سخنان او را نشنیده‌اند، خطر آن را کمتر نمی‌کند- اگرچه حتی ممکن است آن را خطرناک‌تر هم بکند. به خصوص که رئیس‌جمهور سابق آمریکا در قیاس با چند سال پیش به شدت تغییر کرده است.

من (نویسنده مطلب) در تمام این سال‌ها در تلاش برای نوشتن متن فیلم «جداکننده: تاریخچه ترامپ در کاخ سفید» که سال گذشته منتشر شد بیشتر سخنرانی‌هایی ترامپ را گوش کرده‌ام و به وضوح متوجه شده‌ام که ترامپ ۲۰۲۴ با ترامپ ۲۰۲۰ بسیار متفاوت است. در واقع او بعد از این که به عنوان اولین رئیس‌جمهور آمریکا که به دنبال براندازی نتیجه انتخابات بود، هنوز هم نامزد پیشتاز حزب خود است، تمایل بیشتری به ابراز عقاید افراطی به دست آورده و نتیجه این را در انتخابات خواهیم دید.

تجربیات تاریخی نشان می‌دهد که نادیده گرفتن این نوع اظهارات توسط مردی که بر بخش بزرگی از رای‌دهندگان فرمان می‌راند، احمقانه است. اقتدارگرایان بالقوه‌ای مانند ترامپ وقتی فرصت بازگشت به قدرت را به دست می‌آورند، کمتر پیش می‌آید که دیدگاه خود را تعدیل کنند. اتفاقی که در حال حاضر در اسرائیل روی داده و باعث شده بنیامین نتانیاهو بعد از پیروزی در انتخابات مجدد، افراطی‌ترین ائتلاف تاریخ را تشکیل دهد.

البته هنوز هم امکان دارد که دیگر رقبای ترامپ در اردوی جمهوری‌خواهان موفق شوند او را به چالش بکشند. بسیاری، از جمله دیسانتیس، در این مسیر احتمالاً بر رویکردی فرهنگی تاکید خواهند کرد و به عنوان مثال به دموکرات‌های «ووک» و امثال‌هم حمله خواهند کرد. دیگران، مثلاً نیکی هیلی سفیر سابق ترامپ در سازمان ملل و مایک پمپئو وزیر امور خارجه سابق آمریکا هم در این میان ممکن است به عنوان محافظه‌کاران سنتی‌تر ترامپ را به چالش کشیده و پلتفرم درون‌نگر «اول آمریکا»ی او را به‌عنوان نقطه ضعف و موجب انزوای آمریکا در مقابل رقبایی مانند چین و روسیه مورد انتقاد قرار دهند. با تمام این اوصاف اما این که ترامپ نه تنها چهره غالب حزب جمهوری‌خواه در سال ۲۰۲۴ باقی خواهد ماند، بلکه هم‌چنان دستور کار حزب را تا حد قابل توجهی تنظیم خواهد کرد، یک واقعیت باورنکردنی است.