اظهارات ضدونقیض درباره ریاست حدادعادل بر شورای وحدت

ظاهرا ریاست حداد عادل بر شورای ائتلاف اصولگرایان قطعی شده است. بار قبل(اسفندماه ۹۷) که این خبر منتشر شد مهدی چمران خیلی زود گفته بود:‌ «ممکن است آقای حداد عادل چند جلسه را مدیریت کرده باشد اما ربطی به بحث ریاست شورای وحدت ندارد.»

این بار اما پرویز سروری از اعضای این شورا در گفت‌وگو با سازندگی تاکید می‌کند حداد رئیس شورای وحدت شده است؛ هر چند نمی‌خواهد توضیحات بیشتری درباره چند و چون کار این شورا و ترکیب و اعضای آن بدهد. 

شورای وحدت یا ائتلاف ساز و کار تازه انتخاباتی اصولگرایان است که باید از دل آن لیست ۲۹۴ نفره آنها برای انتخابات مجلس یازدهم بیرون بیاید. شورایی که تا اینجا نام اعضای آن مشخص نیست و گفته می‌شود همه طیف‌های اصولگرایی در آن نماینده‌ای دارند.

به گفته کنعانی‌مقدم تاکتیک انتخاباتی این شورا حرکت با چراغ خاموش است. اما تا اینجای کار همین که علی لاریجانی و طیف نزدیک به او حاضر به شرکت در جلسات این شورا نشده‌اند و جبهه پایداری‌ها با شرط و شروط‌هایی که در دیدار با آیت‌الله موحدی‌کرمانی مطرح کرده‌اند در آن حضور دارند نشان می‌دهد که چالش حداد عادل برای گستراندن چتر وحدت بر سر اصولگرایان جدی‌تر از همیشه است. به جز نام حداد عادل،‌ نام چهره‌هایی همچون علیرضا زاکانی، محمد حسینی، مهدی چمران  و پرویز سروری بیش از دیگر چهره‌های اصولگرا حول و حوش شورا شنیده می‌شود که شاید همین هم نشانی باشد از اینکه این شورا میان نواصولگرایان بیش از اصولگرایان سنتی پذیرفته شده است و حداد عادل بیشتر از آنکه رئیس جریان اصولگرایی شده باشد رئیس بخشی از آنها شده است: بخش تحول‌خواه اصولگرایی نواصولگرایان.

چیزی که چندان بر مذاق او خوش نمی‌آید. او همیشه به دنبال ایفای نقش ریش‌سفیدی میان اصولگرایان بوده اما هرچه بیشتر تلاش کرده کمتر موفق شده است.  زندگی سیاسی حداد عادل از ریاست فراکسیون اقلیت مجلس ششم شکل گرفت.

او پا جا پای چهره‌هایی همچون ناطق نوری، حسن روحانی، موحدی کرمانی و محمدرضا باهنر گذاشته بود که تا مجلس پنجم فراکسیون حزب‌الله را هدایت می‌کردند. مهم‌ترین و قدیمی‌ترین فراکسیون سیاسی که برای اولین بار در مجلس ششم از موقعیت اکثریت خارج شد تا در دوره افول ریاست آن با حداد عادل باشد.  او البته در مجلس هفتم که نیروهای تازه‌نفس اصولگرا آن را درنوردیده بودند با سابقه‌ای که داشت توانست ریاست مجلس را بر عهده بگیرد. اما با ورود لاریجانی به مجلس هشتم مرزبندی‌های او و لاریجانی در این مجلس آغاز شد. لاریجانی ریاست را به دست گرفت و حداد عادل و اصولگرایان حامی احمدی‌نژاد راه‌شان را از حامیان لاریجانی جدا کردند. تا جایی که او در مجلس نهم باز هم رئیس فراکسیون اقلیت شد؛ جایی که چهره‌هایی همچون زاکانی، و کوچک‌زاده در مقابل فراکسیون اکثریت رهروان ولایت یا حامیان لاریجانی صف‌آرایی کرده بودند.

هر چند حداد عادل یک بار در همان مجلس نهم تلاش کرد تا با ائتلاف با فراکسیون رهروان ولایت، «حزب فراگیر اصولگرایان» را تشکیل دهد، اما این موضوع با مخالفت فراکسیون رهروان مواجه شد و تلاش‌هایش را بی‌نتیجه گذاشت.  حداد از همان زمان هر بار در کوران تلاش‌ها برای انسجام‌یابی اصولگرایان تلاش کرد تا در نقش منجی آنها ظاهر شود، اما هیچ وقت به نتیجه نرسید. در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۲ که او به همراه سعید جلیلی، محمدباقر قالیباف و علی‌اکبر ولایتی کاندیدای اصولگرایان بودند، هم حداد سعی کرد تا فرمول وحدت را پیاده کند و در نهایت یکی از کاندیداها را در صحنه رقابت باقی بگذارد. اما این بار هم لباس وحدت‌آفرین برازنده قامت او نبود. سعید جلیلی کاندیدای پایداری‌ها از همان ابتدا اعلام کرد که قرار نیست به نفع هیچ کس کناره‌گیری کند.

وقتی تلاش‌های او بی‌نتیجه ماند، حداد اعلام کرد: «آقایان ولایتی، قالیباف و من با هم رقابت نخواهیم کرد و هر سه وارد عرصه نخواهیم شد، بلکه ساز و کاری را طراحی می‌کنیم که بر اساس مشروعیت و مقبولیت و کارآمدی، هر کس مناسب است بیاید و تعدد کاندیدا اتفاق نیفتد.» اما این هم نقشه ماندگاری نبود. چه آنکه در نهایت نه ولایتی و نه قالیباف حاضر به کناره‌گیری از انتخابات نشدند و تنها حداد عادل بود که صحنه رقابت را به نفع دیگر کاندیداهای اصولگرا ترک کرد.  او دو سال بعد هم در جریان انتخابات مجلس دهم در سال ۹۴ یک بار دیگر وارد میدان شد تا با برگزاری جلساتی در منزلش طیف‌های مختلف اصولگرایی را به ارائه یک لیست متقاعد کند. این بار اما بزرگترین غایب مدل وحدتی که حداد پیش برده بود، علی لاریجانی بود. کسی که در نهایت اصلاح‌طلبان در قالب لیست ائتلافی امید از کاندیداتوری‌اش در قم حمایت کردند تا وارد مجلس شود، اما لیست اصولگرایان در تهران با سرلیستی حداد شکست خورد تا باز هم دست حداد از عنوان ریش‌سفیدی جریان اصولگرا دور بماند.  او حالا یک بار دیگر در حالی ریاست شورای ائتلاف اصولگرایان را بر عهده گرفته است که ظاهرا جایگاه او چندان میان اصولگرایان پذیرفته‌شده نیست. چه آنکه به گفته کنعانی‌مقدم او تنها عنوان ریاست را دارد و نه جایگاه آن را. 

کنعانی مقدم: حداد مدیریت شورای وحدت را برعهدده دارد نه ریاست

در همین زمینه سازندگی در گفت و گویی با حسین کنعانی مقدم دبیر سیاسی جبهه ایستادگی نوشت: 

حسین کنعانی مقدم دبیر سیاسی جبهه ایستادگی درباره ریاست حداد عادل بر شورای ائتلاف اصولگرایان گفت: ترکیب این دوره شورا با قبل متفاوت است؛ هم از نظر افرادی که در آن قرار دارند و هم از نظر گستره ‏ای که دربر گرفته و تعداد خیلی بیشتری از اصولگرایان در آن قرار گرفته ‏اند. به‌علاوه با رایزنی ‏هایی که انجام شده است جامعه روحانیت مبارز بحث نظارت بر عملکرد شورا و همچنین بحث داوری را پذیرفته است؛ البته با شروطی. این می‏تواند خلا‏ءهایی را که در ساختار شوراهای قبلی بود، مقداری مرتفع کند. اما انتخابات فقط با بحث شورای وحدت به ثمر نمی‏رسد. بلکه هم نیازمند سازمان رای قدرتمند است و هم گفتمان غالب نیاز دارد و هم اینکه باید بتواند مقبولیت بیشتری داشته باشد تا مشارکت بیشتری را در صحنه ایجاد کند. حالا باید صبر کنیم و ببینیم که اینها به چه جایی خواهد رسید. اگر همه اینها با همکاری کسانی که حضور دارند، شکل بگیرد می‏توانیم این نوید را دهیم که شورای ائتلاف توانسته موفق باشد. عنوانی که آقای حداد برای ریاست این شورا دارد هم به نظر می‏رسد بیشتر ناشی از این باشد که همه گروه‏ها پذیرفته‏ اند که ایشان مدیریت این شورا را بر عهده بگیرد و نه بیشتر. 

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه مردد هستید که حضور ایشان می‏تواند وحدت‌آفرین باشد؟ ادامه داد: خود من همیشه به ایشان گفته‌ام تا دودی از دودکش شما بلند نشود ما نمی‏توانیم به این قطعیت برسیم که در انتخابات به نتیجه خواهیم رسید. باید منتظر شد و دید فعالیت ایشان آنچنان ثمری دارد که هم عنوان ریاست را داشته باشد و هم جایگاه آن را. فعلا به نظر می‏رسد تنها عنوان آن را دارد. 

‌ کنعانی مقدم درباره اینکه چه نقاط ضعفی در عملکرد ایشان باید برطرف شود که بتواند جایگاه ریاست و وحدت‌آفرینی را داشته باشد؟ افزود: اگر همه اعضای این شورا بپذیرند که یک لیست واحد بدهند و انسجام و وحدت خود را در ائتلاف انتخاباتی به سمت ائتلاف سیاسی بکشانند، می‌توانیم بگوییم ایشان موفق شده است. وگرنه اگر فقط بحث ائتلاف انتخاباتی باشد، به نظر می‏رسد ما بعد از انتخابات با مشکلات مختلف روبه‏رو خواهیم شد و این ائتلاف ناپایدار خواهد بود. ما معتقدیم شورای ائتلاف وقتی می‏تواند حرف اول و آخر را بزند که به یک ائتلاف سیاسی پایدار برسد و بعد از انتخابات هم ادامه داشته باشد و مهم‌تر اینکه پاسخگو باشد. به فرض اگر ۲۰۰ نماینده با حمایت این شورا به مجلس برود، این تعداد از شورای وحدت تبعیت خواهند کرد و فراکسیونی را شکل خواهند داد یا خیر هر کسی راه خود را خواهد رفت. 

دبیر سیاسی جبهه ایستادگی درباره اینکه آیا ریاست حداد در این دور می‏تواند شرایط مناسبی برای اصولگرایان ایجاد کند؟ گفت: نقش ایشان در ائتلاف انتخاباتی بله اما برای ائتلاف سیاسی به نظر من هنوز خیلی جای کار دارد. ما نمی‏گوییم آقای حداد عادل رئیس جریان اصولگرایی است. ایشان رئیس یک مجموعه ‏ای است که پذیرفته ‏اند باهم سازوکار مشترکی در بحث انتخابات داشته باشند. باید ببینیم در این کار موفق می‏ شوند یا خیر.