بررسی چهار فیلم برتر «مارگو رابی» به بهانه تولدش

مارگو در شهر کوچک و کم‌جمعیت دالبی در شرق استرالیا به‌دنیا آمد و چون مادر فیزیوتراپش نمی‌توانست به‌تنهایی از پس هزینه‌ی زندگی چهار فرزندش بربیاید، او از کودکی کارهای کوچکی را بر عهده می‌گرفت تا جایی که در ۱۶سالگی هم‌زمان در سه کار مشغول بود و در مدرسه هم نمایش می‌خواند. یک سال بعد وقتی فقط ۱۷ سال داشت، به ملبورن نقل‌مکان کرد تا به‌صورت حرفه‌ای بازیگری را پی بگیرد.

او بدون این‌که کارگزار داشته باشد در تست بازیگری فیلم «آی‌سی‌یو» حاضر شد و طوری کارگردان را تحت تأثیر قرار داد که توانست نقش اول کار را به‌دست بیاورد. سال بعد در نقشی مهمان به سریالی عامه‌پسند با عنوان «همسایه‌ها» پیوست و این نقش را به نقشی ثابت در سریال بدل کرد. رابی در سال ۲۰۱۱ بعد از سه سال سریال «همسایه‌ها» را ترک کرد تا به دنبال سطح جدیدی از بازیگری در هالیوود برود.

رابی وقتی به لس‌آنجلس رسید، برای بازی در سریال جدید «فرشتگان چارلی» تست داد، اما تهیه‌کننده‌های تلویزیونی سونی پیکچرز ترجیح دادند از او در سریال «پان ام» و در کنار کریستینا ریچی استفاده کنند. این سریال با وجود تحسین منتقدان نمره‌ی خوبی از مخاطبان نگرفت و به فصل دوم نرسید. مارگو رابی هم به گروه فیلم موفق «درباره‌ی زمان» (۲۰۱۳) پیوست تا نخستین تجربه‌ی سینمایی‌اش در هالیوود در برابر دوربین ریچارد کرتیس و در کنار بازیگرانی چون ریچل مک‌آدامز، دامنل گلیسون و بیل نای شکل بگیرد.

اما خیلی زود مهم‌ترین اتفاق بازیگری رابی رخ داد تا او در نقش همسر لئوناردو دی‌کاپریو در فیلم «گرگ وال‌استریت» (۲۰۱۳) و با کارگردانی کارگردان بزرگی چون مارتین اسکورسیزی بازی کند. از بخت بلند او این فیلم تحسین‌شده که تا به امروز در رتبه‌ی ۱۴۹ برترین فیلم‌های تاریخ سینما قرار دارد، به پرفروش‌ترین فیلم اسکورسیزی هم بدل شد و رابی با همین یک فیلم راه صدساله را یک‌شبه طی کرد و به شهرت رسید. رابی برای بازی در «گرگ وال‌استریت» سه جایزه گرفت و نامزد شش جایزه‌ی دیگر شد.

مارگو رابی در سال ۲۰۱۴ کمپانی تولید فیلم خودش را به اسم «لاکی‌چپ اینترتینمنت» بنیان گذاشت. او تا به امروز در ۱۸ فیلم و پنج بازی کرده و هشت فیلم هم در مراحل مختلف فنی دارد.

درباره‌ی «گرگ وال‌استریت» در میان آثار برتر لئوناردو دی‌کاپریو و نیز درباره‌ی «جوخه‌ی انتحار» (۲۰۱۶) در میان فیلم‌های شاخص جرد لتو سخن گفتیم .

حالا چهار فیلم برتر دیگر مارگو رابی را که امروز ۲۸ساله می‌شود، مرور می‌کنیم:

خداحافظ کریستوفر روبین (Goodbye Christopher Robin) (۲۰۱۷)‎

این درام زندگی‌نامه‌ای با کارگردانی سایمون کرتیس، سرگذشت آلن الکساندر میلن نویسنده‌ی بریتانیایی کتاب‌های کودکان «وینی پو» و خانواده‌اش را به‌تصویر می‌کشد. مارگو رابی در این فیلم نقش «دافنه» همسر میلن را بازی می‌کند که صاحب فرزندی به‌نام کریستوفر می‌شوند. دامنل گلیسون که پیش‌تر هم با رابی در «درباره‌ی زمان» (۲۰۱۳) هم‌بازی شده بود، در اینجا نقش «میلن» را بازی می‌کند. این فیلم هم‌زمان با چهلمین سال تولد انیمیشن «ماجراهای بسیار وینی پو» (۱۹۷۷) در کمپانی والت دیزنی اکران شد.

افسانه‌ی تارزان (The Legend of Tarzan) (۲۰۱۶)‎

مارگو رابی در این درام اکشن و ماجراجویانه به‌کارگردانی دیوید ییتس، در نقش «جین پوتر کلیتون» همسر «تارزان» بازی می‌کند. الکساندر اسکارشگورد سوئدی بازی در نقش «تارزان» را بر عهده دارد و ساموئل ال جکسون، جایمن هانسو، جیم برودبنت و کریستوف والتس نقش‌های دیگر فیلم را بازی می‌کنند. در این فیلم، «تارزان» که به زندگی در لندن خو گرفته است، به خانه‌ی سابقش در جنگل فراخوانده می‌شود تا فعالیت‌های مشکوک یک گروه را بررسی کند. این فیلم با بودجه‌ی ۱۸۰میلیون دلاری ساخته شد و بیش از ۳۵۶میلیون دلار فروش کرد. رابی در حالی برای بازی در این نقش انتخاب شد که بازیگران مشهور دیگری مثل اما استون نیز برای گرفتن این نقش تلاش می‌کردند.

تمرکز (Focus) (۲۰۱۵)‎

این کمدی جنایی با کارگردانی مشترک گلن فیکارا و جان ریکوآ ساخته شد و در آن رابی در نقش مقابل ویل اسمیت بازی کرد. در این فیلم رابی در نقش یک جیب‌بر ناشی به‌نام «جس بَرِت» بازی می‌کند که با کلاه‌برداری حرفه‌ای به‌نام نیکی اسپرجن آشنا می‌شود و اسپرجن به او می‌آموزد که در هر شرایطی نباید تمرکزش را از دست بدهد. فیلم با نقدهای متناقض از سوی منتقدان روبه‌رو شد، اما در گیشه خوب عمل کرد و در مقابل بودجه‌ی ۵۰میلیون دلاری‌اش، فروشی نزدیک به ۱۶۰میلیون دلار را ثبت کرد. وقتی کارگردان با او تماس گرفت تا برای بازی در این نقش تست بدهد، با برادرش در یکی از جزایر کرواسی مشغول گذراندن تعطیلات بود و با عجله‌ تمام خودش را به نیویورک رساند و مستقیم از فرودگاه خودش را به جلسه رساند و با اولین دیالوگی که با ویل اسمیت رد و بدل کرد، نقش را به‌دست آورد.

من، تونیا (I, Tonya) (۲۰۱۷)‎

دومین فیلم مارگو رابی در سال ۲۰۱۷ هم یک فیلم زندگی‌نامه‌ای است، اما این‌بار با رگه‌های کمیک. او در این فیلم در نقش اصلی و عنوان ظاهر شد؛ نقش تونیا هاردینگ، اسکیت‌بازی که در سال ۱۹۹۴ ماجرای حمله به رقیبش نانسی کریگن جنجال آفرید. فیلم در ساختاری مستندگونه و با استفاده از مصاحبه‌های شخصیت‌های داستان، روایت را پیش می‌برد. این فیلم کم‌هزینه که با بودجه‌ی ۱۱میلیون دلاری ساخته شده، نخستین اکرانش را در جشنواره‌ی تورنتو انجام داد و در اکران عمومی توانست ۴۷میلیون دلار بفروشد. از سوی دیگر فیلم با تحسین گسترده‌ی منتقدان همراه شد؛ به‌ویژه برای بازی رابی و الیسون جنی که در نقش مادر تونیا بازی می‌کند. مارگو رابی مه‌ترین افتخاراتش را در بازیگری با همین فیلم رقم زده است: نامزدی اسکار، گلدن‌گلوب، بفتا، صنف بازیگران سینمایی (SAG) و… بااین‌حال او نتوانست در اسکار و بفتا از پس بازیگر قدرتمندی چون فرانسیس مک‌دورمند برای فیلم «سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری» غلبه کند و در بخش بازیگری زن کمدی/ موزیکال گلدن‌گلوب هم جایزه را به سورشا رونان بازیگر «لیدی برد» واگذار کرد.

یاسین محمدی