آمفی تئاتر
تماشاخانه یا آمفی تئاتر (برگرفته از کلمه یونانی amphitheatron) مکانیست در فضای باز که برای اجرای نمایش و سرگرمی از آن استفاده می شود. در زبان فارسی در یک معنی، تماشاخانه، بکار می رود. این واژه نیز برای جایی که در آن هنرپیشگان داستانی را به نمایش درمی آورند و همچنین برای تئاتر به کار می رود.
معرفی چند ویژگی سالن آمفی تئاتر
معمولاً ساختمان آمفی تئاترها به علت اهمیت هنرهای نمایشی و تأثیر آن در زندگی افراد، دارای طراحی های خاص و نمایی متفاوت نسبت به دیگر سازه ها دارند. ویژگی های متعددی را برای آمفی تئاتر میتوان در نظر گرفت که موارد زیر بخش کوچکی از ویژگی های سالن آمفی تئاتر است:
> ورودی سالن آمفی تئاتر:
طراحی سالن آمفی تئاتر یکی از پر چالش ترین موضوعات طراحی می باشد. مقررات سالن آمفی تئاتر و استاندارهای طراحی آن بسیار پیچیده است و احتیاج به بررسی ریزفضاها و سرانه مجموعه دارد. مثلا ارتفاع سالن سینما یکی از مهم ترین خصوصیت های طراحی میباشد که سالن آمفی تئاتر یا سالن نمایش بر اساس ارتفاع آن داخل فرم ساختمان تعبیه می شود. همچنین ایجاد یک فضای آکوستیک جزء مهم ترین ویژگی های یک سالن آمفی تئاتر می باشد. طراحی آکوستیک سالن آمفی تئاتر هم دارای ضوابط و شرایط خاص خود است.
> شکل سالن آمفی تئاتر:
شکل سالن آمفی تئاتر همانند اندازه و حجم آن اهمیت زیادی دارد. شکل چهار گوش قابل انعطاف و ترجیحا پنکه ای برای سالنهای بزرگ تر مناسب است. فرم پلان این سالنها به خطوط دید کافی در نمایشهای سمعی و بصری مربوط می شود. سالن سخنرانی با ظرفیت کم (تا حدود ۸۰ نفر) با کف مسطح کاملاً رضایتبخش است.
کف سالنهای بزرگتر آمفی تئاتر برای حصول دید کامل به صورت شیبدار یا پلکانی ساخته می شود. تغییر تراز از دید چشم در ردیف صندلی ها باید یکسان باشد. حداقل این تغییر ۶ سانتیمتر بوده و تراز دید بطور متوسط ۵/۱۲ سانتیمتر خواهد بود.
> استفاده از سقف کششی در سالن آمفی تئاتر:
با انعطاف پذیری سقف های کششی در شخصی سازی، از جمله طیف رنگ، طرح های مختلف پارچه، چاپ تصویر دلخواه و نورپردازی های گوناگون، این محصول توانایی پیاده سازی در هر سالن آمفی تئاتر با هر طراحی داخلی را دارا می باشد. همچنین خاصیت آکوستیک سقف های کششی، سبب می شود که صداهای تولید شده در سالن آمفی تئاتر انعکاس پیدا نکنند، این ویژگی یکی از علل اصلی استفاده از سقف های کاذب کششی در سالن های همایش، سالن های کنفرانس و سالن های آمفی تئاتر است.
البته در طول زمان به جز نمایش ها و کنسرت ها، ما شاهد حوادث ناگوار در این سالن های آمفی تئاتر نیز بوده ایم، ازجمله آتش سوزی سالن اپرای سلطنتی لندن و سالن همایش وزارت کشور، که خسارت متعددی به این سالن ها وارد نمود.
> راهروهای سالن آمفی تئاتر:
برای ایمنی و راحتی تماشاگران حداقل به ازای هر ۱۰۰ تماشاچی، ۷۰ سانتی متر عرض برای راهروی سالن آمفی تئاتر در نظر گرفته شود. حداقل عرض مناسب برای راهرو ۱۲۰ سانتیمتر میباشد و با توجه به اینکه حداقل عرض لازم برای عبور صندلی چرخدار ۷۰ سانتیمتر و برای عبور شخصی که دو عصا در زیر بغل دارد ۸۳ سانتیمتر است این اندازه میتواند جوابگوی حرکت معلولین هم باشد.
در راهروهایی که از جلوی ردیف صندلیها می گذرد (راهروهای عرضی سالن) باید ۲۰ سانتیمتر به این ابعاد اضافه نمود. به این ترتیب عرض حداقل راهروهای سالن آمفی تئاتر به ۱۴۰ سانتیمتر می رسد. حداقل عرض راهروهای کنار دیوار ۱۰۰ سانتیمتر می باشد. در این حالت پله باید تمام عرض راهرو را اشغال کند.
> صندلی های آمفی تئاتر:
معمولا آنچه که در زمان همایش ها خسته کننده و کسالت آور می شود تحمل صندلی است که روی آن نشسته اید. صندلی آمفی تئاتر و همایش بکار رفته در سالن آمفی تئاتر در صورتیکه استاندارد نباشد نه تنها سبب رنجش شرکت کنندگان همایش می شود بلکه مجریان نیز نمی توانند آنطور که باید اجرای مناسبی ارائه دهند. بودن در یک فضایی که میهمانان به ناچار آنجا را تحمل می کنند به خودی خود استرس زا است.
اگر صندلی همایش آمفی تئاتر برای سالنی است که برای استفاده عموم قرار می گیرد بهتر است از مدل هایی استفاده گردد که چوب و MDF کمتری در تولید آن استفاده شده باشد، زیرا چوب و MDF دارای ضریب اشکال بیشتر هستند و با اشیا نوک تیز میتواند باعث خراشیده شدن قسمت های چوبی گردد. به همین علت پیشنهاد می شود برای چنن سالن هایی از صندلی همایش و صندلی آمفی تئاتر و صندلی سینمایی با کف و پشت ABS و دسته انتگرال استفاده شود، چون این متریال در مقابل اشیا نوک تیز مقاوم بوده و آسیب جدی نخواهد دید.
> نورپردازی و صدابرداری سالن آمفی تئاتر:
در طراحی سالن آکوستیک آمفی تئاتر مهمترین مسئله این است که صدا در تمام نقاط سالن به صورت یکسان شنیده شود و تعادل صوتی به صورت مناسب برقرار شود. آکوستیک صدا کمک می کند تا ارتعاش یا اکو صدا در سالن ایجاد نشود. یک ویژگی سالن آمفی تئاتر دارا بودن یک اتاق صدابرداری و نورپردازی مجزا رو به روی صحنه اجرا میباشد که سبب می شود اپراتورها با اشراف کامل بر روی صحنه، نور و صدا را در تمام سالن مدیریت کنند.
گردآوری: بخش هنر و سینما سرپوش
- 18
- 1
حامد
۱۴۰۳/۸/۲۶ - ۱:۰۸
Permalink