به گزارش اسنا، ایران درودی، بانوی هنرمندی که این روزها در قرنطینه خانگی به سر می برد، ۱۱ شهریورماه ۸۴ ساله شد. او به همین مناسبت شامگاه شنبه( ۱۵ شهریورماه) به صورت آنلاین، از ۸۴ سال زندگی حرفه ای و شخصی خود و آرزوهایی که در سر دارد سخن گفت و یکی از مهمترین آنها را حضور در مراسم افتتاحیه موزه خود عنوان کرد.
او که همزمان با صحبت هایش برخی از آثاری را که در ایام قرنطینه خانگی خلق کرده بود به مخاطبان نشان می داد، از حس و حال خوب خود به هنگام نقاشی کردن سخن گفت و بیان کرد :وقتی به آتلیه می روم با دنیا قطع ارتباط می کنم و اگر دنیا به هم بریزد هم اصلا متوجه نمی شوم و در واقع گذر زمان را حس نمی کنم و غرق در نقاشی می شوم.
درودی ادامه داد :یکی از خوشبختی هایم این است که بدی ها ، زشتی ها و دشمنی ها را انکار می کنم. من در تمام ثانیه های زندگی و با وجود تمام اشتباهاتم باز هم خودم هستم. راز مهم زندگی من جسارت، صداقت، احترام به همه هموطنانم و انسان ها و عشق به حرفه ام است. مهمترین انگیزه زندگی ام نیز این است که بتوانم روزی لیاقت داشتن اسم« ایران» را به دست بیاورم. البته فکر می کنم با عشق شما مردم عزیز، تا حدودی توانسته ام این لیاقت را به دست آورم.
این نقاش پیشکسوت یادآور شد :برای همه شما عشق و مهمتر از آن ایمان آرزو می کنم. روزی مساله سختی برایم پیش آمد و نمایشگاهم در سازمان ملل به مشکل خورد. آن زمان از خودم پرسیدم بزرگترین آرزوی من چیست و به این نتیجه رسیدم این است که ایمانم به خدا بیشتر شود. ایمانم آنقدر زیاد است که از هیچ چیزی در زندگی نمی ترسم؛ حتی از مرگ. من یکی از ثروتمندترین آدم های روی زمین هستم. چون دوستان خوبی دارم و آنها را نگه می دارم. دوستان خوب ثروت های واقعی هر انسانی هستند.
درودی بیان کرد :بدانید همه شما وظیفه دارید زندگی خودتان را بسازید و حرفه تان را مناسب با عشقتان انتخاب کنید و بدانید خواستن یعنی توانستن. من بچه عقب مانده ای بودم که به این نقطه رسیدم. دوست داشتم مادر و پدرم امروز من را می دیدند و خوشحال می شدند. در کودکی دیگران پدر و مادرم را به خاطر من آزار می دادند؛ اما من از شما می خواهم به کودکان عشق بدهید و با آنها رفتار بااحترامی داشته باشد. من مادر نشدم چون می دانستم با این حرفه نمی توانم دو مسئولیت بزرگ را بپذیرم.
او با بیان اینکه تمام زندگی ام را به عشق هموطنانم سپری کرده ام، خاطرنشان کرد :دوست دارم موزه ام را نه برای خودم، بلکه برای مردم ایران بسازم و به همین خاطر هم ۱۹۵ اثر را به ملت ایران هدیه کرده ام. پنج سال و نیم صبوری کردم تا بتوانم مجوز موزه ام را بگیرم. از شما هم می خواهم دعا کنید که بتوانم موزه ام را افتتاح کنم و بعد بروم. می دانم مرگ باشکوهی خواهم داشت. چراکه باشکوه زندگی کردم، عاشقانه دیدم و از مشکلات زندگی گذشتم. من برای همه لحظاتم لذت بردم و قدر زندگی را لحظه به لحظه می دانم. در این سن تا ۶ صبح نقاشی می کنم و همچنان می نویسم و از شما هم خواهش می کنم همانند من زندگی را پر از عشق و امید ببینید.
این بانوی هنرمند در ادامه اظهار کرد :گاهی کارهایم را که پیشتر فروخته بودم از خارجی ها می خرم تا بتوانم برای موزه نگه دارم. دلم می خواهد نسل آینده بتواند کارهای بیشتری ببیند. البته فقط بخشی از موزه به کارهای من اختصاص دارد، بخش های دیگر یک مرکز فرهنگی برای سایر هنرمندان است که نمایشگاه بگذارند و هنرمندانی که از خارج از کشور می آیند و نمایشگاه برگزار می کنند بتوانند با هنرمندان ایرانی در تعامل باشند.
درودی همچنین در بخش دیگری از صحبت های خود از پیشینه تاریخی ایران سخن گفت و یادآور شد :هویت و فرهنگ ایران مهم و حفظ آن برایم مهمتر است. عاشق این سرزمین هستم. زمانی که همه کشور را ترک می کردند، برگشتم تا موزه ام را بسازم و عشقم را با شما تقسیم کنم و اینجا به خاک سپرده شوم. امروز تولدم را با شما تقسیم و خدا را شکر می کنم که به من زندگی باعزتی داد و این شعور را در اختیارم قرار داد تا قدر موهبت الهی را بدانم. ممکن است برای برخی نقاش خوبی نباشم، اشکالی ندارد؛ برایم مهم این است که سال ها با عشق شما را دیدم و در کنار شما زندگی کردم. خواهش می کنم شما نیز ایران را دوست بدارید. ایران هویت ما است و بدون این هویت ما هیچ هستیم. من ۶۰ سال خارج از ایران زندگی کردم و ارزش این هویت را به خوبی می دانم.
او گفت:مفتخرم که نامم« ایران» است و وصیت کرده ام که روی سنگ قبرم فقط نام« ایران» را بنویسند. برایم خوشحال باشید و دعا کنید که موزه ام را ببنیم. درست است که در زندگی سختی داشته ام و عزیزانم را از دست دادم، اما با عشق زندگی کردم و توانستم ظرفیت دوست داشتن را داشته باشم. به همین خاطر هیچ گاه برایم ناراحت نباشید.
درودی همچنین در بخش پایانی سخنان خود اعلام کرد که کتاب صوتی زندگی نامه او با عنوان« در فاصله دو نقطه ...!» با صدای پیام دهکردی این روزها در حال آماده سازی است و تا چهار ماه دیگر منتشر می شود.
- 17
- 1
