ساخت گرایی نام دیگر کنستروکتیویسم میباشدکنستروکتیویسم
یکی از سبک های نقاشی در دوره پست مدرنیسم ، تحت عنوان کنستروکتیویسم یا ساخت گرایی شناخته میشود. شکل گیری این نوع جنبش هنری بر مبنای منطبق کردن اشکال هندسی همراه با اصل های فنی و مهندسی علوم جدید در کشور روسیه بود. ترکیب بندی و کمپوزوسیون سه بعدی، از ویژگی های به ارث رسیده ی نقاشان کوبیسم برای هنرمندان این سبک می باشد.
سبک معماری کنستروکتیویسم با اهداف آشکار کمونیسم اجتماعی ، فناوری پیشرفته و مهندسی را ترکیب نموده است. با وجود تقسیم این جنبش به چندین شاخه رقیب، به عنوان مولد بسیاری از پروژه های پیشگام محسوب میشد که البته محبوبیت خود را در سال ۱۹۳۲ از دست داد. گرچه در تحولات بعدی در معماری می توان اثرات آن را مشاهده کرد.
تاریخچه کنستروکتیویسم
در بین جنبش های هنری روسیه در قرن بیستم، آخرین و موثرترین آن جنبش کانستراکتیویسم بود. شکل گیری این سبک به اکتبر ۱۹۱۷ میلادی برمی گردد. در واقع تاثیرات مکتب کنستروکتیویسم، نشات گرفته از مکاتبی همچون کوبیسم و فوتورسیم می باشد. درواقع هنرمند در این مکتب، بجای استفاده از اشیاء بعنوان لوازمی برای ایجاد ترکیب بندی مناسب، از آن بعنوان وسیله ای برای ایجاد نوعی ساختار، استفاده می کند و به تولید انبوه نیز می اندیشید.
انواع هنر در جنبش هنر ساختارگرایی
هنر ساخت گرایی، دربرگیرنده ی طیف گسترده ای از رسانه های هنری می باشد.
> طراحی گرافیکی:
برخی از هنرمندان، از طراحی گرافیک با حروف درشت استفاده می کردند تا سبک های جدیدی را بوجود آورند و از این هنرمندان می توان به گوستاو کلوتسیس و الکساندر رودچنکو از فوتومونتاژ اشاره کرد.
کنستروکتیویسم از جمله سبک های نقاشی در دوره پست مدرنیسم می باشد> طراحی پارچه:
ارتباط روسیه پس از انقلاب این کشور، با صنعت مد با مرکزیت پاریس قطع شد. هنرمندانی به نامهای Varvara Stepanova و Lyubov Popova که برای مبلمان و لباس، نیازمند طرحهای جدید صنعتی بودند؛ بمنظور این که طرحهای جدید تولیدشان افزایش یابد تولید منسوجات را شروع کردند.
> نقاشی:
منشأ نقاشی، جنبش هنری والاگرایی می باشد. نقاشی های سازنده به استفاده از اشکال هندسی رنگارنگ می پرداختند که این اشکال، نظیر مربع ها، دایره ها، صلیب ها و خطوط روی زمینه های ساده بود.
> معماری و مجسمه سازی :
سازه گرایان، به توسعه ی سبک های جدیدی از معماری و مجسمه سازی پرداختند.
ولادیمیر تاتلین ؛ پدر نهضت کانستراکتیویسم
ولادیمیر تاتلین به عنوان پدر نهضت کانستراکتیویسم معرفی شده است. او که در ابتدا املاح نهضت کوبیسم فوتورسیم بود. پس از این که در سال ۱۹۱۳ به پاریس سفر کرد و با پیکاسودیدار کرد و آثار چوبی نقش بر جسته او را تماشا نمود، پی برد که نیازی به استفاده از روشهای سنتی در ساخت این آثار نیست بلکه در کنار هم قراردادن قطعات مختلف سازه که از قبل آماده شده ، از اهمیت به سزایی برخوردار است. تاتلین پس از این که به روسیه بازگشت، در زندگی خود فصل جدیدی را رقم زد و پتانسیل مواد مختلف را مورد بررسی قرار داد و نقش بر جسته های سه بعدی را ساخت. تاتلین در سال ۱۹۱۹ میلادی در آخرین نمایشگاه نقاشی فوتورسیم، به ارائه آثاری پرداخت.
سبک کنستروکتیویسم یک جنبش هنری می باشدیکی از این آثار در گوشه ای از فضا، روی طرحی بود که از سقف آویزان شده( به جای این که بر صفحه ای متصل باشد) بود؛ هدف این فرم انتزاعی بر خلاف سبک سنتی، به تصویر کشیدن پیکره ای بدون در نظر گرفتن سبک های سنتی بود. بعلاوه ببیننده با دیدن چنین اثری، قابلیت تمرکز بیشتر بر روی انواع مختلف مواد را داشت. پس از رونق کانستراکتیویسم در تئاتر، سبک های هنری زیبایی بوجود آمد.
هنرمندان سبک کنستروکتیویسم
اعتقاد هنرمندان سبک کنستروکتیویسم اینست که باید از تمام تجربیات نسل های گذشته در آثار خود استفاده کنند و از لحاظ مصالح و متریال، هیچ محدودیتی در هنر نداشته باشند. پس از گسترش این سبک در روسیه، به تدریج در اروپا و سپس آمریکا رواج یافت و هنرمندان سرتاسر جهان را به خود جذب کرد.
یکی از هنرمندان سبک کنستروکتیویسم به نام ار کی پنکو، بعد از تبدیل فضاهای خالی و تهی به اشکال جامد متوجه شد که فضای محیط هم از این پتانسیل برخوردارست که به اندازه توده فشرده ماده قدرتمند باشد. او از چراغ های الکتریکی و مداد در آثاش بهره می گرفت. افرادی همچون نائوم گابو، جوآن اشنایدر، لیربو پوآآ، ولادیمیر تاتلین، آنتوان پوسنر، بوریس آزواتوتو، الکساندر وسینین، رودچنکو، آر کی پنکو، اوزیپ بریک، رووت ولمر، واروارا، استپانوآ و ژرژ وانتو نولو از هنرمندان و نقاشان بزرگ سبک کنستروکتیویسم به شمار می روند.
جنبش کانستراکتیویسم آخرین و موثرترین جنبش‌های هنری روسیه در قرن بیستم بودگردآوری: بخش هنر و سینما سرپوش
- 9
- 2
