علاءالدین قاسمی در گفت‌وگویی با ایسنا، با اشاره به این که مسئولان برای اختصاص مکانی ثابت برای تعزیه خوانی گامی برنداشتند، گفت: در سال‌های گذشته "تکیه دولت" وجود داشت و تعزیه در آنجا اجرا می‌شد اما پس از خراب شدن آن دیگر جایگزینی برای تیکه دولت ایجاد نشده است.
او یادآور شد: من طرحی را در زمان ریاست آقای قالیباف، به شهرداری تهران ارائه کردم اما ترتیب اثری داده نشد. اگر می‌خواهیم این هنر سنتی ایرانی زنده بماند باید یک جایگاه مخصوص تعزیه در تهران بزرگ درنظر گرفته شود. من پیشنهاد می‌دهم که در اطراف حرم امام خمینی (ره) مکانی برای تعزیه خوانی در نظر گرفته شود.
قاسمی درباره طرحی که به شهرداری ارائه داده بود، توضیح داد: در این طرح آمده بود که تکیه دولت به صورتی سنتی بازسازی شود تا مکانی جذاب برای توریست‌ها و جوانان باشد و هر هفته در آن تعزیه‌ای از شهرهای مختلف اجرا شود. همچنین در اطراف آن یک بازارچه سنتی دایر شود و غرفه‌های شعبده بازی، پرده خوانی، سیاه بازی و... برپا شود اما متاسفانه مسولان هر چه می شود می‌گویند "پول نداریم".
این تعزیه خوان همچنین در باره نسخه‌های دیگری از تعزیه خوانی‌ها که تاکنون اجرا نشده یا کمتر اجرا شدند، گفت: متاسفانه نسخه‌هایی وجود دارند که سال های سال در خانه ها مانده است و از آن استفادهای نمی‌شود. ما درحال حاضر ۴۰۰ نوع تعزیه داریم. اما نهایتا ۳۰ تعداد از آنها را عاشورایی می‌توان خواند. درواقع از همه این متن ها، به جز در جشنواره آیینی سنتی، استفاده نمی‌شود.
او افزود: هر دو سال یک بار جشنواره آیینی سنتی برگزار می‌شود و ما می‌توانیم بعضی از تعزیه‌های کمتر دیده شده را در آن جا اجرا کنیم و در اصل جایگاه دیگری برای عرضه این نوع نمایش وجود ندارد.
قاسمی با اشاره به کمبود اعتبارات در حمایت از نمایش های آیینی سنتی اظهار کرد: چرا باید این جشنواره هر دو سال یک بار برگزار شود؟ در حالی که ظرفیت نمایش های آیینی سنتی ما بسیار فراوان است!
این تعزیه خوان همچنین درمورد حفظ اصالت موسیقی تعزیه‌ها نیز گفت: بعضی از موزیک‌هایی که در تعزیه خوانی‌ها نواخته می‌شود در شان مجلس امام حسین(ع) نیست. باید کنترلی بر تعزیه‌ها صورت بگیرد. اگر نظارت های درستی در این زمینه انجام شود، دیگر این اتفاق‌ها در تعزیه نمی‌افتد. متاسفانه عده ای در تعزیه امام حسین (ع) هرکاری که می‌خواهند می‌کنند چون برای اجرای تعزیه آگاه نیستند.
قاسمی در پایان تاکید کرد: اگر یک مجموعه ثابت برای تعزیه خوانی در نظر گرفته شود، می توان هم بر اجرای تعزیه‌ها نظارت کرد و هم نسل‌های بعدی تعزیه خوانان را پروش داد. هم اکنون جوانان علاقه‌مند بسیاری وجود دارند که می‌خواهند در این زمینه فعالیت کنند. اگر این نسلی که در حال حاضر هستند از بین بروند، تعزیه نیز از بین خواهد رفت. اگر به داد تعزیه نرسیم باید یک تعزیه بخوانیم و برای تعزیه گریه کنیم.
- 14
- 5
