به گزارش مهر، برای این مطالعه، محققان مدلی را برای بررسی کووید ۱۹ ایجاد کردند؛ یک نوع اتفاقی اما مفید از ایمن سازی که با استنشاق دوزهای کمتری از ویروس نسبت به استنشاق بدون ماسک به دست می آید.
این نوع بررسی عمداً در قرن هجدهم برای کنترل آبله مورد استفاده قرار گرفت. این فرایند شامل آلوده کردن یک فرد سالم با دوزهای کمی از ویروس زنده گرفته شده از دَلَمه خشک یک فرد آلوده به آبله بود. افراد در این حالت، اغلب بیماری با شدت کمتری را نسبت به افرادی که به طور طبیعی آلوده شده بودند تجربه می کردند، اما با این وجود از عفونت بیشتر مصون بودند.
در اوایل پاندمی کووید ۱۹، عنوان شد افرادی که با وجود استفاده از ماسک آلوده شده بودند، ممکن است بیماری خفیفی را تجربه کنند.
مدل جدید ریاضی به محققان اجازه می دهد تا تأثیر بالقوه این تأثیر را بر کل جمعیت برآورد کنند.
« دیوید اِرن»، رئیس دانشکده علوم مک مستر کانادا، می گوید:« اگر تأثیر این مدل قوی باشد، تعداد ابتلاء به موارد شدید و در نتیجه فشار بر سیستم های مراقبت های بهداشتی می تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد، اگر اکثر مردم از ماسک استفاده کنند حتی اگر ماسک ها از آلوده شدن آنها جلوگیری نکند.»
این مدل نشان می دهد که پوشاندن مؤثر ماسک می تواند به شدت گسترش کووید ۱۹ را کاهش دهد، شدت پیک پاندمی را کم کند و شیوع موارد شدید از آن نقطه به بعد کاهش می یابد.
« زاخاری لوین»، نویسنده اصلی این گزارش، می گوید:« یافته های کیفی ما این است که ارزش ماسک در زمینه بهداشت عمومی، به ویژه زمانی که کووید ۱۹ از پاندمی به آندمی تبدیل می شود، نادیده گرفته می شود، و ما باید در مورد کنار گذاشتن ماسک بیشتر فکر کنیم.»
نتایج این تحقیق به طور بالقوه برای هر عفونت تنفسی که از طریق استنشاق ذرات عفونی منتقل می شود قابل استفاده است.
- 17
- 1
