به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال اکسپرس، در این تحقیق از مگس میوه معمولی استفاده شد و نتایج نشان می دهد که رژیم غذایی با قند بالا، یکی از نشانه های چاقی (Obesity)، موجب مقاومت به انسولین در مغز می شود که به نوبه خود توانایی حذف بافت مرده عصبی را کاهش می دهد و در نتیجه خطر تخریب عصبی را زیاد می کند.
این تحقیق بر درمان هایی که برای کاهش خطر ابتلا به بیماری های عصبی طراحی شده اند، تأثیر خواهد گذاشت.
اگرچه چاقی بعنوان یک عامل خطرزا برای اختلالات عصبی مانند بیماری آلزایمر و بیماری پارکینسون شناخته شده است ولی این که چگونه یکی به دیگری منجر می شود یک راز باقی مانده است.
تحقیق جدید روی پاسخ به این سوال با بهره گیری از شباهت بین انسان و مگس میوه متمرکز شد. محققان که پیش از این نشان داده بودند، رژیم غذایی با قند بالا منجر به مقاومت به انسولین در اندام های محیطی مگس ها می شود، اکنون بر مغز آن ها متمرکز شدند. آنان به طور خاص سلول های گلیال را مورد بررسی قرار دادند، زیرا اختلال عملکرد میکروگلیال منجر به تحلیل عصبی می شود.
سطوح پروتئین فسفواینوزیتید ۳- کیناز (PI۳k) نشان می دهد که یک سلول چقدر میتواند به انسولین پاسخ دهد.
محققان دریافتند که رژیم غذایی (diet) با قند بالا منجر به کاهش سطح PI۳k در سلول های گلیال می شود که نشان دهنده مقاومت به انسولین است.
آنان همچنین به مگس همسان میکروگلیا، به نام گلیا پوششی که وظیفه اصلی آن حذف بقایای عصبی مانند آکسون های در حال تخریب است، توجه کردند.
محققان مشاهده کردند که این گلیاها دارای سطوح پایینی از پروتئین دریپر هستند که نشان دهنده اختلال در عملکرد است. آزمایش های بیشتر نشان داد که کاهش مصنوعی سطوح PI۳k منجر به مقاومت به انسولین و سطوح پایین پروتئین دریپر در گلیاهای پوشاننده شده است. در نهایت، آنان نشان دادند که پس از آسیب رساندن به نورون های بویایی، گلیا پوشش دهنده نمی تواند آکسون های تخریب شده مگس ها را در رژیم غذایی با قند بالا حذف کند، زیرا سطح پروتئین دریپر آنها افزایش نمی یابد.
محققان با استفاده از مگس های میوه ثابت کردند که رژیم های غذایی با قند بالا باعث ایجاد مقاومت به انسولین در گلیا می شود و توانایی آنها در پاکسازی بقایای عصبی را مختل می کند.
این تحقیق بینشی در مورد اینکه چگونه رژیم های محرک چاقی بطور بالقوه به افزایش خطر اختلالات عصبی کمک می کند، ارائه می کند.
لازم به ذکر است که پروتئین (Protein) دریپر گیرنده ای است که در بیگانه خواری انواع سلول ها از جمله سلول های آپوپتوز، آکسون های بریده شده و کوتاه شده، دندریت های در حال تخریب، سلول های غدد بزاقی، سلول های زایا و باکتری ها نقش دارد.
یافته های این تحقیق در مجله دسترسی آزاد PLOS Biology منتشر شد.
- 9
- 2
