به گزارش ایرنا و به نقل از پایگاه خبری ساینس، این ابزار کوچک که نیروی موردنیاز آن توسط باتری تأمین می‌شود، قابلیت ذخیره یک یا دو نوع دارو را دارد و در زیر پوست بیمار کار گذاشته می‌شود. سپس این ابزار مقادیر موردنیاز دارو را در فواصل کنترل شده متناسب با وضعیت بیمار در طول یک سال آزاد می‌کند.
در صورت لزوم، این ابزار امکان تغییر میزان داروی آزاد شده در بدن را از طریق ارسال یک سیگنال خاص بلوتوث به تراشه ایمپلنت فراهم می‌کند. این سیگنال با تغییر ولتاژ اعمال شده بر یک کانال نانوفلویدیک سیلیکونی درون ایمپلنت، موجب تغییر میزان دارو می‌شود. در آزمایشات اولیه محققان از این ابزار برای آزادسازی داروی رماتیسم مفصلی و فشار خون که باید در فواصل زمانی مشخص وارد بدن شود، بهره گرفتند و توانستند میزان داروی آزاد شده را با سیگنال‌های بلوتوث کنترل کنند.
تاکنون قابلیت دارورسانی این ایمپلنت تنها در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفته، اما قابلیت دریافت سیگنال‌های بلوتوث پس از ایمپلنت آن در بدن حیوانات با موفقیت مورد بهره‌برداری قرار گرفته است. در مرحله بعدی قرار است این دستگاه در بدن جانوران ایمپلنت شده و قابلیت دارورسانی آن در یک دوره نسبتاً طولانی مورد بررسی قرار گیرد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Lab on a Chip منتشر شده است.
- 17
- 4
