جنگ قدرت در نیرو‌های مسلح روسیه

به گزارش دویچه وله، این اولین تغییر ساختار زنجیره فرماندهی روسیه از زمان آغاز حمله نیست، اما زمان‌بندی آن تعجب‌آور است، زیرا روسیه برای اولین بار در چند ماه اخیر پیشرفت‌های نظامی کوچکی داشته است.کارشناسان نظامی بر سر دلیل تغییر رخ داده اختلاف نظر دارند. آنان می‌گویند سوروویکین در زمان فرماندهی کل در اوکراین هیچ اشتباهی مرتکب نشده است. هم چنین، گفته شده که او از محبوبیت معقولی در میان سربازان برخوردار است و با چهره‌های تندرو سیاسی روابط خوبی دارد. پس چرا او جایگزین شده است؟

تحت رهبری سوروویکین ارتش روسیه از شهر خرسون اوکراین خارج شد. پس از اعلام روسیه مبنی بر الحاق کل منطقه خرسون عقب نشینی از تنها پایتخت منطقه‌ای که نیروهایش تا به امروز تصرف کرده‌اند به عنوان یک تحقیر سیاسی برای کرملین تلقی شد. با این وجود، کارشناسان می‌گویند این تصمیم درستی از نظر ارتش بود، زیرا دیگر امکان حفظ مواضع روسیه در ساحل غربی رودخانه دنیپرو وجود نداشت."آندراس راچ" کارشناس امنیتی در شورای روابط خارجی آلمان این عقب نشینی را موفقیت آمیز توصیف می‌کند.

او می‌گوید: "سوروویکین موفق شد یک عقب نشینی نسبتا منظم از کرانه غربی دنیپرو ترتیب دهد. علاوه بر این، جبهه در امتداد منطقه خارکف تحت فرماندهی او در بخش شمالی لوهانسک تثبیت شد. بنابراین، از دیدگاه عملیاتی روس‌ها او کار خوبی انجام داد".

بر اساس گزارش رسانه‌ها رهبری نظامی روسیه موفق شد مقادیر زیادی تجهیزات و تعداد زیادی از سربازان را از خرسون و ارتش اوکراین در حال پیشروی دور کند. در میان آنان برخی از واحد‌های رزمی برتر ارتش روسیه از جمله چتربازانی بودند که می‌توانستند در طول جنگ برای روسیه اهمیت حیاتی داشته باشند.

بر خلاف سوروویکین برخی از ناظران معتقدند که گراسیموف در همان روز‌های اول جنگ ناتوانی خود را نشان داد. او به همراه شویگو وزیر دفاع هنگام برنامه ریزی تهاجم به ویژه در شمال اوکراین مجموعه تصمیمات فاجعه باری را اتخاذ کرد.

"دارا ماسیکو" کارشناس نظامی در توئیتی نوشت: "به دلیل نوع فرماندهی شویگو و گراسیموف درصد زیادی از نیرو‌های زمینی و هوابرد (تجهیزات و پرسنل) منهدم شدند. هزاران نفر از هر دو طرف تلفات جانی داشته اند. این رهبری به قدری دچار سهل انگاری شده که در هر سیستم عادی اعضای آن باید اخراج می‌شدند".

پس در وزارت دفاع روسیه چه می‌گذرد؟ "آندری کولسنیکوف" تحلیلگر علوم سیاسی در بنیاد کارنگی برای صلح بین المللی معتقد است که جناح‌های مختلف در دستگاه امنیتی روسیه برای کسب قدرت با یکدیگر رقابت می‌کنند. او می‌گوید در یک طرف شویگو و گراسیموف قرار دارند که توسط نیرو‌های میانه روتر مورد حمایت قرار می‌گیرند. در همین حال، سرگئی سوروویکین به ویژه در میان تندرو‌ها محبوب است و حتی می‌توان او را در کنار "رمضان قدیروف" رئیس جمهوری چچن و "یوگنی پریگوژین" که گروه بدنام مزدور واگنر را رهبری می‌کند قرار داد.

به گفته کولسنیکوف تصمیم کرملین برای خلع قدرت تندرو‌ها در وزارت دفاع توسط کسی جز شخص ولادیمیر پوتین اتخاذ نشده است. او می‌گوید: "ما می‌بینیم که چگونه پوتین از این طریق توازن قدرت سیاسی را بین نیرو‌های مختلف حفظ می‌کند. او با آنان در برابر یکدیگر بازی می‌کند آنان را تحت نظر نگه می‌دارد و مطمئن می‌شود که هیچ یک از آنان به میزانی قابل توجه قوی نشوند".

"دیمیتری اورشکین" تحلیلگر علوم سیاسی و استاد دانشگاه آزاد ریگا نیز همین دیدگاه را دارد. او می‌گوید:"این تغییر در مورد تامین قدرت پوتین است. برای اطمینان از این امر پوتین باید میان این گروه‌های قدرتمند در ارتش میانجیگری کند. در عین حال، او رقابت بین جناح‌ها را تشویق می‌کند تا هیچ جناحی بیش از اندازه قدرتمند نشود".

با این وجود، به گفته اورشکین انتصاب گراسیموف تشدید در جنگ روسیه علیه اوکراین را نشان می‌دهد. تاکنون تنها ژنرال‌های عادی عملیات نظامی ویژه را رهبری کرده بودند. او می‌گوید: "پوتین با این کار اذعان می‌کند که این دیگر یک "عملیات ویژه" نیست که توسط فرماندهان عادی رهبری شود بلکه یک جنگ واقعی است که کل روسیه را درگیر می‌کند".

"آندراس راچ" از شورای روابط خارجی آلمان معتقد نیست که واقعا تغییرات زیادی برای نیرو‌های مسلح روسیه در سطح عملیاتی ایجاد شود. او می‌گوید: "بعید است که گراسیموف رهبری عملیات را برعهده گیرد. در هر حال، ده سال است که او هیچ سربازی را رهبری نکرده است". او بر این باور است که احتمال بیش تری وجود دارد که گراسیموف هماهنگی واحد‌های مختلف را انجام دهد در حالی که سوروویکین کماکان در حوزه میدانی و در زمین بازی وظیفه رهبری را برعهده داشته باشد.