به گزارش همدلی، سال، سالِ انتخابات است و اینکه جناح‌های اصلی عرصه سیاست داخلی کشور چه شرایطی دارند، مساله‌ای به غایت مهم است. درباره جریان اصولگرایی مشخصا باید متذکر شد که انگار قرار است، آنها با پدیده‌ای به نام پایداری مواجهه‌ای همیشگی داشته باشند و به همین دلیل سخت است بتوانند اتحاد در انتخابات را که می‌توان گفت برای جناح راست حلقه‌مفقوده شده است، عملی کنند.
ناصر ایمانی تحلیل‌گر نزدیک به اصول‌گرایان با تاکید بر اینکه وحدت برای هر دو جناح محال است و همچنین با گفتن اینکه «احتمالش بالا است که اصول‌گراها در انتخابات مجلس یازدهم سفره خودشان را از پایداری‌چی‌ها جدا کنند.» به پرسش‌های «همدلی» در باره چندوچون رسیدن یک توافق در میان اصول‌گرایان پاسخ می‌گوید:
مثل اینکه اصول‌گرایان همچنان درگیر انشقاق و اختلاف هستند!
این مساله اختلاف و چند دستگی مساله‌ای است که در هر دو جناح سیاسی وجود دارد. این وضعیت عینا در میان اصلاح‌طلب‌ها هم به وضوح دیده می‌شود که اخبار نشان می‌دهد، اختلافات آنها بیشتر هم است.
البته اصلاح‌طلبان در بزنگاه‌های مهم به همصدایی و همنشینی چراغ سبز نشان می‌دهند.
اصول‌گرایان هم به همان مقداری که آنها به تفاهم رسیده‌اند، توانسته‌اند نوعی همنشینی را تجربه کنند. الان هم به خاطر اینکه اصول‌گرایان در قدرت خودشان را در اقلیت می‌بینند، بنابراین تلاش بیشتری برای مساله مهم وحدت خواهند کرد. ضمن اینکه نیاز به حضوری جدی در مجلس آینده دارند، یک امتیازی هم دارند که آن‌هم وضعیت بسیار متزلزل اصلاح‌طلب‌ها در افکار عمومی است که همین موضوع می‌تواند وحدت‌شان را محتمل‌تر کند.
اما باید ببینیم، چه تعبیری از وحدت می‌تواند برداشتی صحیح باشد. در واقع در فضای سیاسی وحدت به این معنی نیست که تمامی گروه‌ها و شخصیت‌های رسمی و غیررسمی یک جناح به ائتلاف انتخاباتی بپیوندند و تقریبا امکان‌ناپذیر است. اما اصول‌گرایان می‌‌توانند به یک ائتلاف حداکثری برسند که البته با ائتلاف مطلق فرق دارد. حتی اصلاح‌طلبان هم در بزنگاه‌های مختلف اختلاف‌نظرهایی جدی با هم داشتند که می‌توان به نظرات متفاوت و جر و بحث‌های‌شان در مساله آقای نجفی اشاره کرد.
با این حال، هر موقع که لازم بود به همنشینی و همصدایی تن داده‌اند.
آن موقع هم به نظر بنده با آب دهان چسباندند. چون این حس را داشتند که حتما باید به عرصه قدرت راه پیدا کنند، تمام تلاش‌های‌شان را به کار گرفته و به زحمت توانستند، طیف‌های مختلف را جمع کنند و یک لیست دادند. آن هم با پا در میانی رئیس دولت اصلاحات بسته شد، وگرنه مشکلات زیادی داشتند. آن هم در شرایطی که در اقلیت بودند. الان اما در اکثریت هستند و وضع‌شان با ۴سال پیش تفاوت میکند. به هرحال در سال انتخابات، هم اصول‌گراها و هم اصلاح‌طلب‌ها مشکل زیادی دارند تا بتوانند همه سلیقه‌ها را دور یک میز بنشانند و ائتلافی صددرصدی را تجربه کنند و در زیر یک پرچم قرار بگیرند.
ظاهرا مشکل اصلی اصول‌گرایان جریان پر سروصدا و جنجالی پایداری است.
احتمالش بالا است که اصول‌گراها در انتخابات مجلس یازدهم سفره خودشان را از پایداری‌چی‌ها جدا کنند و اجازه بدهند آنها لیست خودشان را بدهند و به معنای انتخابات، از اصول‌گرایان جدا شوند. این اتفاق ممکن است در بعضی از اصلاح‌طلبان هم بیفتد و در انتخابات یا یک لیست جدا بدهند یا مثلا بگویند بنای شرکت نداریم. اینها مواردی هستند که احتمالش زیاد است. بنابراین وحدت برای هر دو طیف، وحدتی مطلق نخواهد بود.
اما اصلاح‌طلبان حداقل در چند انتخابات گذشته به این مهم رسیده‌اند.
امسال شرایط خوبی ندارند و تاکید دارم، آنها هم به مشکل بر می‌خورند.
علی لاریجانی این وسط چه شرایطی در فضای انتخاباتی خواهد داشت؛همراهی دوباره با اصلاحات یا بازگشت به آغوش اصولگرایی؟
درباره آقای لاریجانی و طیف لاریجانی باید به چند نکته اشاره کرد. نکته اول این است که ایشان به دلیل وضع نامطلوب اصلاح‌طلبان در افکار عمومی، تمایلی برای همراهی دوباره با آنها را ندارد و به همین دلیل بازگشت به اصولگرایی برای‌شان گزینه محتمل است که البته این باعث ریزش رای‌های طیف لاریجانی خواهد شد. سه سال پیش اصلاح‌طلبان در لایه‌های مختلف جامعه خیلی مطرح‌تر از الان بودند و به همین دلیل حمایت‌شان از لاریجانی و چند تن از نزدیکانش باعث شد تا آنها رای لازم را برای مجلس‌نشین شدن بیاورند.
اگر این دوره همان‌هایی که از لیست امید به مجلس دهم راه یافتند، اگر این بار هم با حمایت جریان اصلاحات وارد صحنه انتخاباتی شوند، حتی امکان دارد، رای نیاورند و با بهارستان خداحافظی کنند. بنابراین طبیعی است که تمایلی برای ادامه تعامل با آنها نداشته باشند. نکته دوم درباره جریان لاریجانی هم به حساسیت ویژه شخص علی لاریجانی به جریان موسوم به پایداری ربط پیدا میکند. در واقع اگر قرار بر همنشینی اصول‌گرایان با پایداری‌چی‌ها باشد، قطعا لاریجانی حاضر به حضور در فهرست اصولگرایی نخواهد بود و اگر هم یا اصول‌گراها پایداری را کنار بزنند یا آنها خودشان از اصول‌گرایان جدا شوند، گمان نمی‌کنم علی لاریجانی مشکلی برای پیوستن به شورای وحدت اصول‌گرایان داشته باشد.
برای سئوال آخر؛ یکی‌دوبار موکدا به وضعیت نامطلوب اصلاحات اشاره کردید. از کجا اینقدر مطمئن اظهارنظر می‌کنید؟
اینکه شرایط اصلاح‌طلبان بد است، نه تنها برای من بلکه برای همه امری محرز است. بالاخره مردم در اوایل دهه نود با دعوت اصلاح‌طلبان به پای صندوق‌های رای رفته هم مجلس و هم دولت را انتخاب کردند. مجلس و دولتی که بسیار ضعیف عمل کرد و شرایط برای همه دشوار شد. به هرحال توقع مردم برآورده نشد و افکار را از رای‌هایی که دادند، پشیمان کرد.
تکلیف سبد رایی که اتفاقا رای اکثریت هم هست، چه می‌شود؟ حتما می‌دانید که قرار نیست به اصول‌گرایان اختصاص داده شود؟
ببینید! تفکیک این شکلی نداریم. بخشی از آنها ممکن است بازهم به اصلاح‌طلب‌ها رای بدهند و بخشی دیگر به اصول‌گرایان. مردم مثل من و شما به مسایل جناحی نگاه می‌اندازند و برای‌شان کارآمدی ملاک است. همچنین بخشی شاید به کاندیداهای مستقل رای بدهند و بخش دیگر هم اصلا رای نمی‌دهند که در کل باید گفت، اصلاحات در انتخابات آتی با ریزش رای روبه‌رو خواهد شد.
- 9
- 6
