پرخوری عصبیپرخوری عصبی چیست؟
پرخوری عصبی یک مشکل روانشناختی است که ممکن است بر اثر تنش‌ها، فشارها و اضطراب‌های روزمره رخ دهد. در این وضعیت، فرد به طور غیرمنطقی و ناخودآگاه غذا مصرف می‌کند و اغلب به مقدار زیادی غذا می‌خورد حتی در صورتی که احساس سیری داشته باشد. پرخوری عصبی به طور معمول با حس بی‌اعتمادی به بدن، افزایش وزن، اختلال در روابط اجتماعی و افزایش استرس همراه است.
به عبارتی پرخوری عصبی یک اختلال جدی خوردن است که با چرخه پرخوری و به دنبال آن رفتارهای جبرانی مانند استفراغ خودساخته، ورزش بیش از حد، یا استفاده نادرست از ملین ها یا دیورتیک ها مشخص می شود. افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب تصویر بدنی مخدوش را تجربه می کنند و ترس شدیدی از افزایش وزن دارند.
تعریف پرخوری عصبیعلایم و نشانه‌های پرخوری عصبی
در این بخش، به بررسی علایم و نشانه‌های پرخوری عصبی می‌پردازیم و به شما کمک می‌کنیم تا بتوانید این مشکل را شناسایی کنید. هر فرد ممکن است تجربه‌های متفاوتی از پرخوری عصبی داشته باشد و علائمی که تجربه می‌کند ممکن است متفاوت باشد، اما برخی از علایم رایج عبارتند از:
افزایش شدید در میزان مصرف غذا
یکی از نشانه‌های اصلی پرخوری عصبی، افزایش شدید در میزان مصرف غذا است. فرد ممکن است به طور ناخودآگاه و غیرمنطقی غذا بخورد، حتی در صورتی که احساس سیری داشته باشد. این افراد معمولاً به مقدار زیادی غذا می‌خورند و به خصوص غذاهای پرکالری و پرچرب علاقه‌مند هستند.
مصرف غذا در شرایط اضطرابی
در بسیاری از موارد، پرخوری عصبی به عنوان یک راه برای کنترل اضطراب و تنش‌های روزمره مورد استفاده قرار می‌گیرد. فرد در شرایط استرس زیاد، اضطراب یا ناراحتی ممکن است به طور ناخودآگاه به غذا روی آورد تا احساس آرامش و رضایت کند. این رفتار می‌تواند به مشکل پرخوری عصبی منجر شود.
رفتارهای پاکسازی
پس از یک دوره پرخوری، افراد ممکن است رفتارهای جبرانی برای جلوگیری از افزایش وزن داشته باشند. این موراد ممکن است شامل استفراغ خود القا شده، روزه گرفتن، ورزش بیش از حد، یا استفاده نادرست از ملین ها، دیورتیک ها یا تنقیه باشد.
اختلال تصویر بدن
افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب درک نادرستی از شکل بدن و وزن خود دارند. آنها ممکن است بیش از حد بر تصویر بدن خود تأکید کنند و ارزش خود را بر اساس وزن و ظاهر خود قرار دهند.
علائم روانی و عاطفی
افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است احساس گناه، شرم و عزت نفس پایین مرتبط با رفتارهای غذایی خود را تجربه کنند. آنها همچنین ممکن است علائم افسردگی، اضطراب و کناره گیری اجتماعی را نشان دهند.
علائم و نشانه های پرخوری عصبیعلل پرخوری عصبی
ژنتیک و زیست شناسی
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد عوامل ژنتیکی ممکن است در ایجاد پرخوری عصبی نقش داشته باشند. افرادی که سابقه خانوادگی اختلالات خوردن دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند. علاوه بر این، برخی از عوامل بیولوژیکی، مانند عدم تعادل هورمونی و ناهنجاری در شیمی مغز، ممکن است نقش داشته باشند.
عوامل روانشناختی
عوامل روانشناختی از جمله عزت نفس پایین، کمال‌گرایی، نارضایتی از بدن، و اشتغال ذهنی به وزن و ظاهر، معمولاً با پرخوری عصبی مرتبط هستند. رویدادهای استرس زای زندگی، تروما، و سابقه سوء استفاده در دوران کودکی نیز ممکن است در توسعه پرخوری عصبی نقش داشته باشند.
تأثیرات اجتماعی-فرهنگی
فشارهای اجتماعی، ایده‌آل‌های فرهنگی با تأکید بر لاغری، و تصویر رسانه‌ها از استانداردهای غیرواقعی بدن می‌توانند به طور قابل توجهی بر درک تصویر بدن تأثیر بگذارند و خطر ابتلا به پرخوری عصبی را افزایش دهند.
گزینه های درمان پرخوری عصبی
روان درمانی
درمان اولیه برای پرخوری عصبی روان درمانی است که ممکن است شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT)، درمان بین فردی (IPT) یا رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) باشد. این رویکردهای درمانی به افراد کمک می‌کند تا به افکار تحریف‌شده رسیدگی کرده، مکانیسم‌های مقابله سالم‌تری ایجاد کنند، و عزت نفس و تصویر بدن خود را بهبود بخشند.
مشاوره تغذیه
کار با یک متخصص تغذیه می تواند راهنمایی هایی را برای ایجاد الگوهای غذایی منظم، ایجاد رابطه سالم با غذا و رفع کمبودهای تغذیه ای ارائه دهد.
دارو درمانی
در برخی موارد، ممکن است در کنار درمان، دارو نیز تجویز شود. داروهای ضد افسردگی، مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، در کاهش دوره‌های پرخوری و کاهش علائم مرتبط اثربخشی نشان داده‌اند.
گروه‌های حمایتی
پیوستن به گروه‌های حمایتی یا شرکت در گروه درمانی می‌تواند به افراد مبتلا به پرخوری عصبی احساس اجتماع، درک و تشویق دیگرانی را که با چالش‌های مشابهی مواجه شده‌اند، ایجاد کند.
دلایل پرخوری عصبیپیشگیری از پرخوری عصبی
پیشگیری از پرخوری عصبی شامل بررسی عوامل مختلفی است که در ایجاد اختلال خوردن نقش دارند. در حالی که راهبردهای پیشگیری نمی توانند تضمین کنند که فرد هرگز به پرخوری عصبی مبتلا نخواهد شد، اما می تواند به کاهش خطر کمک کند. در اینجا چند راه برای ترویج پیشگیری آورده شده است:
تصویر بدن سالم را ترویج دهید
با ایجاد یک محیط حمایتی و پذیرنده، تصویر بدنی مثبت را تشویق کنید. به افراد بیاموزید که به جای اینکه صرفاً روی ظاهر تمرکز کنند، از بدن خود برای عملکرد و سلامت کلی خود قدردانی کنند.
آموزش و آگاهی
افزایش آگاهی در مورد اختلالات خوردن، از جمله پرخوری عصبی، در مدارس، جوامع و مراکز بهداشتی و درمانی. به افراد در مورد علائم، علائم و خطرات مرتبط با اختلالات خوردن آموزش دهید تا تشخیص زودهنگام و مداخله را بهبود بخشید.
عادات غذایی سالم را تقویت کنید
عادات غذایی متعادل و مغذی را ترویج دهید، با تاکید بر اهمیت وعده های غذایی منظم و میان وعده ها. افراد را تشویق کنید تا به نشانه های گرسنگی و سیری بدن خود گوش دهند و از الگوهای محدود کننده یا پرخوری خودداری کنند.
بهزیستی عاطفی را تشویق کنید
انعطاف‌پذیری عاطفی را تقویت کنید و برای مدیریت استرس، اضطراب و احساسات منفی از روش‌های سالم استفاده کنید. ارتباط باز و بیان عاطفی را تشویق کرده و مهارت های مقابله ای مانند تمرکز حواس، تکنیک های آرام سازی و راهبردهای حل مسئله را آموزش دهید.
به تأثیرات اجتماعی-فرهنگی رسیدگی کنید
فشارهای اجتماعی و استانداردهای غیرواقعی زیبایی را با ترویج تنوع، مثبت بودن بدن، و نمایش فراگیر شکل و اندازه بدن در رسانه ها به چالش بکشید. تفکر انتقادی و مهارت‌های سواد رسانه‌ای را تشویق کرده تا به افراد کمک شود؛ پیام‌های رسانه‌ای را مورد پرسش قرار دهند و تحلیل کنند.
ارائه حمایت روانی
یک محیط حمایتی ایجاد کنید که در آن افراد احساس راحتی کنند در مورد احساسات، نگرانی های مربوط به تصویر بدن و مسائل مربوط به عزت نفس خود صحبت کنند. به دنبال کمک حرفه ای از درمانگران یا مشاورانی که در زمینه اختلالات خوردن یا نگرانی های مربوط به تصویر بدن تخصص دارند، باشید.
تشویق به فعالیت بدنی برای لذت بردن
فعالیت بدنی را به‌عنوان وسیله‌ای برای رفاه کلی، لذت و تسکین استرس و نه صرفاً برای مدیریت وزن، ترویج دهید. رویکرد متعادل برای ورزش که بر ترجیحات و علایق فردی متمرکز است را تشویق کنید.
الگو باشید
نگرش سالم نسبت به غذا، تصویر بدن و مراقبت از خود را الگو برداری کنید. از اظهار نظر منفی در مورد بدن خود یا انجام رفتارهای محدودکننده یا پرخوری خودداری کنید.
مداخله زودهنگام
اگر متوجه علائم یا نشانه های اختلال در غذا خوردن یا نگرانی های مربوط به تصویر بدن در خود یا فردی که می شناسید، به سرعت به دنبال کمک حرفه ای باشید. مداخله و درمان زودهنگام می تواند از پیشرفت اختلال خوردن جلوگیری کند.
پیشگیری از پرخوری عصبیسخن پایانی درباره پرخوری عصبی
در این مقاله به بررسی پرخوری عصبی پرداختیم و علایم، عوامل و راهکارهای این مشکل را بررسی کردیم. پرخوری عصبی می‌تواند تأثیرات منفی بر روی سلامت روانی و جسمی فرد داشته باشد و برای کنترل آن نیاز به اقدامات مشخصی است. با شناسایی علایم پرخوری عصبی و به کار بردن راهکارهای مناسب می‌توان این مشکل را کنترل کرد و به سلامتی روانی و جسمی بهتری دست یافت. به یاد داشته باشید که همیشه می‌توانید به مشاوران متخصص در این زمینه مراجعه کنید و از حمایت خانواده و دوستان خود بهره بگیرید.
گردآوری: بخش تغذیه و تناسب اندام سرپوش
- 18
- 1
