به گزارش فارس، جیمی وو که روی سلامت در فضا تحقیق می کند گفت که در خلاء کم فشار فضا، هر مایعی از سطح بدن، پوست، چشم، دهان، گوش و ریه ها بلافاصله به گاز تبدیل می شود.
وو ادامه داد: رگهای خونی نزدیک سطح نیز حتی پس از مرگ ممکن است پاره شده و خونریزی کنند. آب باقیمانده در بدن احتمالا منجمد خواهد شد، زیرا دمای پایه پائین درفضا منفی ۲۷۰.۴۵ درجه سانتیگراد است. از دست دادن مایعات، بعلاوه انجماد، میتواند باعث حالت مومیایی شود که اساساً بدن را حفظ می کند. هر فضانوردی که بدون لباس فضایی در معرض فضا قرار گیرد به این سرنوشت دچار خواهد شد. اینکه بعدا چه اتفاقی می افتد بستگی به این دارد که باکتری هایی در اطراف وجود داشته باشند یا خیر.
تحقیقات ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) نشان داده که باکتری ها میتوانند حداقل ۳ سال در فضا زنده بمانند. اگر باکتری ها روی جسد زنده باشند، شروع به هضم آن می کنند. در حالیکه بیشتر فضا بسیار سرد است قسمت های گرم هم وجود دارد. دمای سطح ایستگاه فضایی بین المللی می تواند ازمنهای ۲۰۰ درجه سانتیگراد تا ۲۰۰ درجه سانتیگراد متغیر باشد. در یک محیط گرمتر، تجزیه بسیار تسریع می شود.تشعشعات قدرتمند در فضا نیز احتمالاً روی بدن تأثیر می گذارد، پیوندهای کربنی را می شکند و باعث تحلیل رفتن پوست و ماهیچه ها می شود.
پس از پرتاب شدن از فضا پیما (Spacecraft)، جسم کم آب و در حال تجزیه به مدار میرود، مگر اینکه با جسم دیگری رو به رو شود.
مایلز هریس، دانشجوی دکترا در مؤسسه کاهش خطر و بلایا در دانشگاه کالج لندن گفت: با وجود تمام زباله های فضایی و ماهواره هایی که در مدار زمین هستند، احتمال برخورد برای یک جسد وجود دارد.
وو گفت برخورد بین یک بدن و سفینه فضایی یا ماهواره می تواند باعث آسیب واقعی به هر دو طرف شود. اگر جسد با ماهواره ها و زباله های فضایی برخورد نکند به مرور زمان توسط نیروی گرانش به آرامی به سمت زمین کشیده می شود، به خصوص اگر مرگ در مدار پائین زمین یا در حدود ۲۰۰۰ کیلومتر یا کمتر رخ دهد. در نهایت، در آنچه احتمالاً دراماتیک ترین بخش سفر جسد در فضا خواهد بود، دوباره وارد جو می شود و می سوزد.
- 12
- 2
