تریکومونیازیستریکومونیازیس چیست؟
یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی و غیرویروسی جهان تریکومونیازیس است که بیشتر مردم آن را به نام تریک می شناسند. این نام از انگل تریکومونیاس واژینالیس گرفته می شود که دلیل اصلی شکلگیری بیماری است.
بیشترین بیمارانی که به تریکومونیازیس مبتلا می شود از وجود آن بی اطلاع هستند زیرا عفونت غالبا بدون علامت است. از طرفی بیماری کاملا مسری است و بیماران بدون خبر از ابتلا آن را به شریک جنسی خود منتقل می کنند.
درباره بیماری مقاربتی تریکومونیازیسعلت ابتلا به بیماری تریکومونیازیس چیست؟
تریکومونیازیس به دلیل یک انگل تک سلولی به نام پروتوزا ایجاد می شود که جزء آغازیان است و می تواند بخش پایینی دستگاه تناسلی را درگیر کند. این عامل عفونی می تواند اورترا یا مجرای خروجی ادرار در مردان را هم آلوده کند.
راطبه جنسی یکی از عوامل انتقال دهنده تریکومونیازیس است که بیماری را از زن به زن یا زن به مردم و برعکس منتقل می کند. انواع روابط جنسی مانند سکس دهانی، سکس واژینال و سکس از پشت از جمله راه های انتقال تروکومونیازیس هستند.
دوره نهفتگی این بیماری مشخص نیست اما غالبا ۵ تا ۲۸ روز طول می کشد تا علائم خود را نشان دهند، حتی اگر فرد علامتی از وجود عفونت نداشته باشد اما درحقیقت بیمار باشد می تواند سایر افراد را هم درگیر کند.
راه های انتقال تریکومونیازیسچه افراد در خطر ابتلا به تریکومونیازیس قرار دارند؟
تریکومونیازیس در زنان و مردان قابل مشاهده است اما به طورکلی زنان به خصوص زنان مسن با احتمال بیشتری از مردان به این بیماری مبتلا می شوند، این درحالی است که رنگ پوست در میزان ابتلا تاثیر ندارد. زنان سیاه پوست بیشتر در معرض خطر بیماری قرار دارند. علاوه بر این باید اشاره کرد تریکومونازیس در حالات زیر افزایش پیدا می کند:
- رابطه جنسی مراقبت نشده ( بدون محافظت کننده و کاندوم)
- داشتن چندین شریک جنسی
علائم تریکومونیازیس:
این بیماری می توان انسان یا حیوان را درگیر کند از طرفی در انسان سنین و جنسیت های مختلفی بیماری دیده خواهد شد. برای تشخیص به موقع باید علائم ناشی از تریکومونیازیس دقت داشته و آنها را شناسایی کنید. در ادامه به علائم این عفونت در موارد مختلف می پردازیم:
تریکومونیازیس در زنان:
همانطور که پیش از این اشاره شد تریکومونیازیس در دو جنس زن و مرد ایجاد می شود که در هر کدام علائمی خواهد داشت، براساس آنچه cdc عنوان می کند بیماری می تواند علائم زیر را در زنان ایجاد کند:
- قرمزی و خارش واژن
- احساس سوزش واژن
- درد واژن
- ترشحاتی که هنگام ادرار کردن هم دیده‌می‌شوند.
- درد هنگام ادرار کردن و یا درد هنگام مقاربت (دیسپارونی)
- ترشح سبز، زرد و یا سفید و کرم رنگ از واژن (ترشحات غیرطبیعی واژن)
- بوی بد واژن یا بوی شبیه به ماهی مرده
- هم مردان و هم زنان زمانی که به عفونت تریکومونیازیس مبتلا باشند سکس ناخوشایندی را تجربه خواهند کرد به طوری که هیچ لذتی به همراه ندارد.
- باید توجه داشته باشید اغلب افرادی که به تریکومونیازیس مبتلا می شوند علامتی نخواهند داشت و برای مدت ها بی علامت باقی می مانند. این افراد چرخه را انتقال داده و سبب انتقال عفونت به دیگران خواهند شد. ۳۰ درصد از افراد مبتلا به این عفونت علائم بیماری را نشان می دهند.
تریکومونیازیس در مردان:
همانطور که پیش از این اشاره کردیم ۷۰ درصد از مبتلایان به ترکومونیازیس علامتی ندارد و باقی مانده هم یک ناخوشی ساده تا علائم شدید التهابی را تجربه خواهند کرد.
برخی از مردان همچنین زنان که دچار عفونت تریکو می شوند ۵ تا ۲۸ روز بعد از ابتلا علائم را بروز خواهند داد. اما در این بین مردانی که علائم را نشان می دهند می توانند مانند زنان باشند. برخی از علائمی که مردان ممکن است نشان دهند شامل موارد زیر خواهد بود:
- خارش و ناراحتی در داخل آلت تناسلی مردانه
- سوزش و درد بعد از انزال و یا بعد از ادرار کردن
- ترشحات از نوک آلت تناسلی؛ این علامت خود را در زیر لباس مردانه به صورت رنگ خشک شده نمایش خواهد داد.
علائم ابتلا به تریکومونیازیسعوارض تریکومونیازیس:
تریکومونیازیس می تواند عوارض شدیدی ایجاد کند که در ادامه به تعدادی از آنها اشاره می شود:
مشکلات حین حاملگی:
براساس آنچه متخصصان عنوان می کنند تریکومونیازیس با عوارض هنگام حامگلی که شامل موارد زیر می باشند ارتباط خواهند داشت:
- زایمان زودرس
- پاره شدن زود هنگام غشا
- وزن پایین نوزاد
- ناباروری
امکان انتقال عفونت زمان بارداری به جنین وجود دارد البته این موضوع بسیار نادر خواهد بود. در این صورت درمان با استفاده از مترونیدازول صورت می گیرد که مشکلی ایجاد نخواهد کرد.
دیگر مشکلات:
تریکومونیازیس می تواند ریسک ابتلا به سایر عفونت های مجاری تناسلی را افزایش دهد. مطالعات نشان می دهند بین تریک و ویروس پایپلومای انسانی که موجب سرطان دهانه رحم خواهد شد، ارتباط وجود دارد. با این وجود به تحقیقات بیشتری برای اثبات این موضوع نیاز است.
خطر ایدز:
عفونت های تریکومونیازیس می تواند خطر ابتلا به ایدز یا سایر عفونت های مقاربتی را به خصوص برای زنان افزایش دهد. براساس آنچه محققان عنوان کرده اند افزایش خطر ابتلا به این عفونت ها احتمالاً ناشی از موارد زیر است:
- التهاب
- تضعیف واکنش ایمنی بدن
- تغییرات در تعادل باکتری های واژینال در زنان
- این عوامل باعث کاهش حفاظت طبیعی شخص در برابر ویروس می شوند.
علائم ناشی از تریکومونیازیس واژنتشخیص تریکومونیازیس:
برای تشخیص این بیماری باید به پزشک متخصص مراجعه شود. توجه کنید داشته باشید که یکی از ساده ترین روش هایی که برای تشخیص این بیماری درنظر می گیرند مشاهده علائم است. در ادامه به سایر روش های تشخیصی اشاره می شود که در این میان استفاده شده اند:
معاینه:
یکی از اصلی ترین ابزارهای تشخیص تریکومونیازیس معاینه بیمار است زمانی که پزشک این کار را انجام می دهد علائم را تشخیص داده و نتیجه را بیان می کند. البته روش های معاینه در زنان و مردان متفاوت است برای مثال زنان از طریق لگن بررسی می شوند.
تست های تشخیصی:
تست های مختلفی برای تشخیص تریکومونیازیس در آزمایشگاه انجام می شود. به عنوان مثال کارشناسان فعال در آزمایشگاه نمونه از ترشحات تناسلی را زیر میکروسکوپ قرار می دهند تا علائم عفونت را با اطمینان بررسی کنند. درصورتی که اثری از بیماری دیده نشد، روی سواب‌های نمونه‌گیری آزمایش‌های بیشتری انجام می‌شود.
راه های تشخیص تریکومونیازیسدرمان تريكومونيازيس چيست؟
برای درمان این عفونت باید به پزشک مراجعه کرد، روش های درمانی که مورد استفاده قرار می گیرند به شدت علائم وابسته هستند که در ادامه به چند مورد از آنها اشاره خواهد شد:
درمان تریکومونیاس با مترونیدازول:
برای درمان تریکومونیازیس می توان از آنتی بیوتیک ها استفاده کرد. از جمله این داروها می توان به مترونیدازول اشاره داشت، این دارو می تواند در زمان بارداری هم تجویز شد. در ادامه به روش هایی اشاره می شود که پزشک مترونیدازول را برای درمان تریکومونیازیس تجویز می کند:
تک دوز: یکی از روش های درمان این بیماری داروهای تک دور با دوز بالا خواهد بود. برای اینکار از مترونیدازول با دوز بالا استفاده می شود که غالبا توصیه نخواهد شد.
چند دوزی: در این روش از دوزهای پایین تری برای مدتی طولانی تر استفاده خواهد شد. برای درمان چند دوزی مترونیدازول به مدت ۷ روز، دوبار از آن استفاده خواهد شد.
درصورتی که با درمان مترونیدازول احساس بهبودی داشتید باید درمان را تا انتها پیش ببرید. امکان دارد علائم به صورت کامل برطرف شوند اما بهبودی کامل اینجاد نشده باشد. برای درمان تریکومونیازیس معمولا از درمان با چند دوز مترونیدازول به مدت ۷ روز استفاده می‌شود.
درمان بیماری تریکومونیازیس در مردان:
برای درمان این بیماری در هر دو جنس زن و مرد از دارو همراه با مترونیدازول استفاده می شود البته ممکن است از داروهای دیگری مانند تینیدازول یا سکیندازول هم استفاده شود.
درمان عفونت تریکومونیاس واژن:
این شرایط هم با استفاده از داروی مترونیدازول قابل درمان خواهد بود، ممکن است در طول درمان علائم فرد به صورت کامل برطرف شوند اما بهبودی کامل ایجاد نشده باشد به همین دلیل باید تا آخرین روز هم داروها را مصرف کرده و در این مدت از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید تا روند درمانی کامل شود.
درمان گیاهی تریکومونیازیس:
نمی توان بیماری تریکومونیازیس را با استفاده از داروهای گیاهی درمان کرد بلکه هر بیمار باید به صورت کامل دوز مشخص دارو را دریافت کند. برای نجات از بیماری باید به پزشک مراجعه کنید و برای درمان خودسر با داروی شیمیایی را گیاهی اقدامی نداشته باشید.
از طرفی باید بدانید که درمان های گیاهی ممکن است عوارضی درپی داشته باشند پس پیش از هرگونه اقدام با پزشک خود در این باره مشورت کنید.
درمان گیاهی تریکومونیازیس تیم درمان عفونت تریکوموناس متشکل از چه گروه هایی است؟
به طورکلی برای درمان بیماری های مقاربتی از پزشک زنان، ارولوژیست و پزشک عفونی کمک گرفته می شود. هنگامی که پزشک از ابتلای فرد به تریکومونازیس مطمئن شود از ترشحات واژن یا آلت تناسلی نمونه سواب می گیرد، این نمونه به آزمایشگاه فرستاده می شود تا وضعیت بیمار بررسی شود. در صورتی که انگلی زیر میکروسکوپ دیده شود تشخیص قطعی بیماری داده خواهد شد و دیگر نیازی به بررسی بیشتر وجود ندارد. دربرخی از موارد از تست های رپید یا تست فوری برای بررسی آنتی ژن بیماری استفاده می شود. در ادامه باید اشاره که تعداد زیادی از افراد مبتلا علامتی از خود نشان نمی دهند به همین دلیل چکاپ های روتین از برای پیشگیری از عوارض بسیار اهمیت دارند.
پیشگیری از تریکومونیازیس:
برای پیشگیری از عفونت یا برگشت باید هر دو طرف تحت درمان باشند، اما روش هایی وجود دارند که می توانند از عفونت یا بازگشت آن پیشگیری کنند که شامل موارد زیر خواهند بود:
- تعهد به یک شریک جنسی
- پرهیز از تماس جنسی به مدت ۷ تا ۱۰ روز بعد از درمان تریکومونازیس
- عدم استفاده از دوش به دلیل تاثیر منفی بر باکتری های مفید واژن
- محدود کردن یا پرهیز از داروهای مخدر و الکل به دلیل افزایش خطر رابطه جنسی غیر ایمن
- سکس با ابزارهای محافظتی برای مثال کاندوم. این موضوع می تواند تاحد زیادی از انتقال تریک به دیگران پیشگیری کند البته نمی توان اطمینان ۱۰۰ درصد داد زیرا انگل می تواند از محل بدون پوشش کاندوم به اطرف منتقل شود.
- هر کسی که دچار علائم بوده یا فکر می کند با فرد مبتلا به تریک رابطه داشته باید به پزشک مراجعه کند.
گردآوری: بخش سلامت جنسی سرپوش
- 14
- 1
