سیره عملی و شیوه رفتاری ام ابیها

در شأن حضرت فاطمه(س) آیات بسیاری نازل گشته و روایات نیز همچون دریایی مواج و متلاطم طراوت بخش ساحل اندیشه‌ها و کرانه‌های معرفت است. اما در این میان، راه دیگری نیز وجود دارد که ما را با ژرفای کمالات و جلوه فضیلت‌های این بانو آشنا می‌سازد، آن هم نگریستن به سیره عملی و شیوه رفتاری آن بزرگوار است. در واقع، زندگینامه زیبا و پرنکته و آموزنده او در ابعاد گوناگون، آینه‌ای است که نوری از بزرگی‌ها و فضیلت‌های او را بر رواق دلمان می‌تاباند و شبستان جان را همچون روز، روشن می‌سازد.

اُنس با قرآن کریم

توجه ویژه حضرت زهرا(س) به قرآن کریم، درس دیگری به شیفتگان این کتاب آسمانی می‌دهد. حضرت فاطمه(س) فرمود: «سه چیز از دنیای شما را دوست دارم: تلاوت قرآن کریم، نگاه به چهره مقدس پیامبر(ص)؛ انفاق در راه خدا.» حضرت فاطمه(س) به قرآن اهمیت می‌داد به گونه‌ای که وصیت کرد در شب اول قبر، امام علی(ع) بر مزارش بسیار قرآن بخواند.

سبقت گرفتن در سلام

آن حضرت به پیروی از رسول خدا (ص)به سلام کردن بسیار اهمیت می‌داد. در روایت آمده است که شخصی گفت: نزد حضرت فاطمه(س) آمدم، تا مرا دید، سلام کرد و در این امر نیکو بر من پیشی گرفت. سپس فرمود: چه چیز تو را به اینجا آورده است؟ عرض کردم: به جهت به دست آوردن خیر و برکت. حضرت فاطمه(س) فرمود: پدرم مرا خبر داد که هرکس سه روز نزد من و یا پدرم آید و سلام کند، خداوند بهشت را بر وی واجب می‌گرداند.

تحمل سختی‌ها

حضرت فاطمه(س) هنگام سختی‌ها می‌فرمود: «یا رسول‌ا...! خداوند را در برابر نعمت‌هایش ستایش می‌کنم و بر نعمت‌های ظاهری‌اش شکر گزارم.» او ساده زندگی می‌کرد و از تحمل مشکلات زندگی پرهیز نداشت تا به شیرینی‌های آخرت برسد. وسایل زندگی حضرت ساده و مهریه‌اش اندک بود. او آیین خانه‌داری و همسرداری را به خوبی مراعات می‌کرد و در زندگی، واقعا شریک همسرش بود. گاهی که در خانه غذایی نبود و کودکان گرسنه بودند، حضرت فاطمه(س) به امام علی(ع) چیزی نمی‌گفت و چیزی از او درخواست نمی‌کرد. او بیم داشت از اینکه همسرش نتواند خواسته او را برآورده کند و شرمنده شود.

حضرت فاطمه(س) در جواب امام علی(ع) که می‌فرمود: چرا به من خبر ندادی تا غذایی برای شما تهیه کنم؟ می‌گفت: ای ابوالحسن! من از خدایم شرم می‌کنم که تو را به چیزی که بر آن قدرت نداری، تکلیف کنم. آری، حضرت فاطمه(س) در تمام عرصه‌ها نمونه و الگوست. در خانواده، همدم رنج‌ها و غصه‌های شوهر بود و پناه او. امام علی(ع) می‌فرمود: وقتی به خانه می‌آمدم و به زهرا نگاه می‌کردم، تمام غم و اندوهم برطرف می‌شد. هرگز کاری نکردم که فاطمه از من خشمناک و ناراحت شود. فاطمه نیز هرگز مرا خشمناک نساخت.

انفاق و ایثار

نمونه بارز انفاق و ایثار آن بزرگوار، بخشش «لباس عروسی» به زن فقیر، آن هم در شب عروسی است.حضرت با این عمل، دیگری را برخود مقدم دانست. این فداکاری، به اندازه‌ای بزرگ است که تاکنون تاریخ نتوانسته نمونه‌ای از آن را در خاطره خود ثبت نماید. آری، زهرای اطهر(س) با همان لباس معمولی به خانه شوهر رفت و سند ایثار در چهره درخشان زندگی‌اش ثبت گردید. حضرت فاطمه(س) و خانواده‌اش، ماوای بیچارگان و نیازمندان بودند. امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) سه روز روزه نذر گرفتند و هر سه روز، غذای افطار خود را به یتیم، مسکین و اسیر دادند.