کوچک‌ترین کلیسای جهان را دریابید

کلیسای «باربارا دیکاتو» یا همان قدیسه نگهبانِ معمارانِ پل ورسک یکی از کوچک‌ترین کلیساهای جهان که نه، بلکه یکی از کوچک‌ترین عبادتگاه‌های ایران محسوب می‌شود. می‌توان گفت که با از دست دادن کاربری‌اش هیچ توجهی نسبت به آن نشد، هرچند قدمت حضورش به واسطه‌ی نسبتی که بین آن فضا و پل «ورسک» وجود دارد، آن را متمایز کرده است؛ به حدی که هنوز گاهی گردشگرانِ خارجی، بخصوص برخی کشورهای اروپایی، برای دیدن این فضا به این منطقه‌ی کوچک از استان مازندران در سوادکوه می‌آیند.

 جاده‌ی فیروزکوه در سرخ‌آباد سوادکوه، پشتِ دیوارهای چند مغازه‌ی بین‌راهی، سازه‌ای هر چند کوچک اما ارزشمند در خود جای داده که بارها تهدید به تخریب شده، اما مالکان زمین دست‌کم به دلیل توجهشان به قدمت این بنا و عبادتگاه بودنش، هنوز برای تخریب‌اش قدمی برنداشته‌اند!

هر چند به گفته‌ی برخی مردم بومی منطقه، ساخت سرویس‌های بهداشتی درست در چند قدمی این فضای عبادتگاهی در اوایل انقلاب با از بین بردن نقطه‌ی دید این کلیسای کوچک انجام شده بود، اما بالاخره کمتر از یک سال پیش به همت مسئولان شهری و میراث فرهنگی مازندران سرویس‌های بهداشتی از آن نقطه به جای دیگری جابه‌جا شدند.

حالا این قدیسه‌ی نگهبان، هر چند از حصار دیوارها رها شده، ولی هنوز به توجه نیاز دارد تا باقی‌مانده‌های بنای سه در سه متری‌اش را سرپا نگه دارد.

این کلیسا یا عبادتگاه کوچک جهان که به واسطه قرار گرفتنش در روستای سرخ‌آباد سوادکوه کنار جاده اصلی در دو کیلومتری پل"ورسک" و روی تونل راه‌آهن، امروز آن را کلیسای سرخ آباد می‌نامند، هفتم مرداد ۱۳۸۲ با شماره ثبت ۹۲۷۱ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است، در اوایل دوران پهلوی برای انجام مراسم مذهبی کارکنان راه‌آهن توسط مهندسان مسیحی ایتالیایی که برای ساخت راه‌آهن به سوادکوه آمده بودند، احداث شد و چون عبادتگاه آن‌ها بود، امروز به عبادتگاه هم معروف است.

طول و عرض این کلیسا سه در سه و با دری ورودی و دو پنجره یکی در سمت شرق و دیگری در سمت شمال است که با پلان مستطیل شکل ساخته شده، مصالح آن از آجر و گچ ساخته شده و پایین بنا نیز کاهگل و با پوشش حلب گالوانیزه در سقف است و کف آن سیمانی و دیوارهایش هم به وسیله سیمان سفید پوشیده شده است.

گفته می‌شود کلیسای سرخ آباد سوادکوه سال‌ها قبل وضعیتی بسیار اسفناک یافته بود، اما بعد از ثبت شدن در فهرست آثار ملی، با حمایت سازمان میراث فرهنگی مرمت شد. اما هنوز در آن قفل است و امکان بازدید از آن هم وجود ندارد. در حالی که با توجه به تردد زیاد مسافران و گردشگران از جاده فیروزآباد و توقف آن‌ها در کنار روستای سرخ‌آباد، با بهبود این بنای کوچک، امکان حضور گردشگران بیشتری در این منطقه فراهم و اشتغال بیشتری برای مردم بومی منطقه تعبیه می‌شود.