به گزارش پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، علیرضا جعفری زند گفت: فصل ششم کاوش تپه اشرف که پس از وقفهای سه ساله با مجوز ریاست پژوهشگاه با تمرکز بر ضلع جنوب غربی تپه اشرف انجام شد.
او افزود: با وجود وسعت هفت هکتاری تپه اشرف نقاط انتخاب شده برای ایجاد ترانشه بر اساس شناخت ارتباط فضاهای معماری ضلع شمالی با ضلع جنوبی تپه انجام گرفت و مسئله گاه نگاری آن نیز در دستور کار هیات است.
این باستان شناس، یکی از مهمترین یافتهها در فصول گذشته کاوش را قطعاتی از سفالهای منقوش سده سوم پیش از میلاد اعلام کرد و گفت: به دلیل مضطرب بودن لایههایی که این نوع سفال از آن به دست آمده بود، هیات به دنبال لایهای دستنخورده در تپه بود که امید میرفت در آن بتواند این نوع سفال را در لایه دوره یاد شده مورد مطالعه قرار دهد.
جعفری با بیان اینکه در فصل دوم کاوش برای ایجاد چاه فاضلاب کانکسهای بهداشتی مستقر در ضلع جنوب غربی تپه در خارج دیوارکشی تپه چاهی حفر شده بود تصریح کرد: در این منطقه چند قطعه سفال منقوش سده سوم پیش از میلاد به دست آمد.
به گفته وی به همین دلیل تمرکز هیات در فصل ششم به محوطه پیرامون چاه قرار گرفت و با ایجاد یک ترانشه ۱۰×۱۰ عملیات کاوش آغاز شد.
بقایای یک دیوار خشتی
جعفری زند گفت: در عمق ۲۱۰ cm در دیواره شمالی این ترانشه بقایای یک دیوار خشتی تخریب شده نمایان شد که چهار رج از خشتهای آن برجا مانده و دارای خشتهایی به ابعاد ۱۰×۴۰×۴۰ است که در فصول پیشین کاوش دیده نشده بود.
این باستان شناس اظهار داشت: بنابراین به پدیده جدیدی در تپه اشرف برخوردیم که در تاریخگذاری تپه بسیار با اهمیت است.
او تصریح کرد: هر چند که جزئیات معماری آن نامشخص و نیاز به پیگردی در فصول آینده کاوش دارد، ولی این خود بیانگر تنوع نوع معماری و تنوع در مصالح به کار رفته در معماری تپه اشرف است.
او اظهار داشت: بخش شمالی این دیوار خشتی در زیر ۶۰۰ cm خاک و خرده سنگ مدفون است.
جعفری گفت: این یافته چون همانندی در شهر اصفهان ندارد، به لحاظ مطالعه تاریخ معماری این شهر دارای اهمیت ویژهای است.
به گفته این باستان شناس، خرده سفالهای منقوش یافت شده در مجاورت آن میتواند راهگشای گاه نگاری آثار تپه اشرف باشد.
سرپرست هیات باستان شناسی گفت: ترانشه ایجاد شده دیگری در ضلع جنوب شرقی این ترانشه بیانگر از بین رفتن تمامی آثار سطحی تپه اشرف در گذر زمان است.
او در پایان اظهار داشت: ولی خردهسفالهای به دست آمده مربوط به سده سوم پیش از میلادتا اواخر دوره ساسانی بودند که بیانگر مورد توجه قرار نگرفتن ضلع جنوبی تپه اشرف در دوران اسلامی است.
- 11
- 4