به گزارش باشگاه خبرنگاران، شهید علی چیت‌سازیان سال ۱۳۴۱ در خانواده‌ای مذهبی در همدان دیده به جهان گشود. جرأت، تیزهوشی و توانایی جسمی از خصوصیات بارز دوران کودکی او بود. علاقه زیادی به ورزش‌های رزمی داشت. پر تلاش و با روحیه بود.
دوران ابتدایی و راهنمایی را در شرایط فقر خانواده گذراند و خود نیز برای امرار معاش خانواده‌اش كار می‌كرد.
ورودش به هنرستان، همزمان با پیروزی انقلاب بود. او مانند میلیون‌ها ایرانی در راه پیروزی و استمرار انقلاب اسلامی تلاش‌های زیادی به عمل آورد.
با فرمان امام خمینی(ره) مبنی بر تشكیل ارتش بیست میلیونی، از طریق هنرستان وارد بسیج شد و در پادگان آموزشی قدس همدان آموزش‌های نظامی را گذراند. هوش و ذكاوت او در كسب فنون نظامی به قدری بود كه در مدت كوتاهی به عنوان فرمانده نیروهای آموزشی انتخاب شد. بعد از آن او فرمانده مرکز آموزش نظامی شد. نیروهایی كه توسط شهید چیت سازان آموزش دیده‌اند بالغ بر چندین هزار نفر می‌باشند.
با شروع جنگ تحمیلی و تجاوز دشمن بعثی به خاك مقدس جمهوری اسلامی، او که شوق زیادی برای رفتن به مناطق جنگی داشت، با تشكیل و قبول فرماندهی گردان انصار الحسین(ع) و به عهده‌گرفتن مسئولیت آموزش جنگ‌های كوهستانی در این گردان، به منطقه عملیاتی رفت.
در عملیات «مسلم‌بن عقیل» با این‌كه بیش از ۱۷ سال سن نداشت، ۱۴۰ نفر از نیروهای بعثی را كه به اسارت رزمندگان اسلام در آمده بودند، از داخل خاك عراق به پشت جبهه انتقال داد و شهامت و شجاعت خود را به اثبات رساند.
علی چیت سازان با تشكیل لشکر انصار الحسین(ع) به‌عنوان فرمانده اطلاعات و عملیات این یگان برگزیده شد و در بیشتر عملیاتی که از سوی رزمندگان اسلام برای مقابله با متجاوزان صورت می‌گرفت، شرکت می‌کرد. از جمله عملیات «والفجر۲»، «والفجر ۵»، «والفجر ۸» و... او چند بار در این عملیات مجروح شد اما هر بار با جدیتی بیشتر و عزمی راسخ‌تر به جبهه بر می‌گشت.
او همانند فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، با وجود این‌كه مسئولیت سنگین فرماندهی اطلاعات و عملیات لشکر انصارالحسین (ع) را به عهده داشت ولی هیچ‌گاه از نیروهای مخلص بسیجی دور نمی‌شد. در مواقع عملیات، با این‌که او مأموریت خود را که شناسایی مواضع دشمن بود، از قبل انجام داده بود اما براي برداشتن اسلحه و حضور در عملیات به یاری رزمندگان گردان‌های عملیاتی می‌شتافت.
علی چیت سازیان در عملیات «كربلای ۴» و «کربلای ۵» نیز به عنوان فرمانده محور عملیاتی لشکر انصارالحسین(ع) به مبارزه با دشمنان خدا پرداخت و رشادت‌هایی را از خود به یادگار گذاشت. هنوز جای جای خاك شلمچه حماسه‌ها و رشادت‌های او را در دل خویش به یادگار دارد؛ حماسه‌هایی که تا همیشه تاریخ فراموش نخواهد شد.
سرانجام این سردار ملی و سرباز فداکار اسلام عزیز در روز چهارم آذر ۱۳۶۶ در حین انجام یك مأموریت گشت شناسایی به درجه رفیع شهادت نائل آمد. قبل از او برادر دیگرش در راه دفاع از اسلام ناب محمدی به درجه رفیع شهادت رسیده بود.
از سخنان معروف این شهید این است که:
کسی می تواند از سیم خاردار های دشمن عبور کند که در سیم خاردار های نفس خود گیر نکرده باشد.
من عقرب زرد هستم
وقتی در عملیاتی تمام نیروهایش شهید شدند و تنها مجبور به عقب‌نشینی شد در مسیر به گروهانی از صدامیان برخورد کرد. با شهامت خود را معرفی کرد و گفت: من علی چیت‌سازیان هستم؛، «عقرب زرد». اگر مقاومت کنید تا آخرین گلوله با شما می‌جنگم والا تسلیم شوید و جان به سلامت ببرید.»
این نابغه اطلاعات و عملیات بارها در دوران جنگ تحمیلی توانسته بود با نفوذ به خاک دشمن به زیارت امام حسین(ع) برود. فرماندهان عراقی او را عقرب زرد می‌نامیدند و صدام برای سرش جایزه تعیین کرده بود.
بخشی از وصیتنامه شهید علی چیت سازیان
بسم الله الرحمن الرحیم
حمد و سپاس خداوندى را كه در رحمت خود را در این عصر و زمان بر روى بندگان خود باز كرده و راه و روش اسلام شناسى را به ما آموخت و ما را از ظلمت و تاریكى به صبح سفید و آشنائى و پیروزى بر نفس سركش كشاند و از خواب غفلت به بیدارى كشید و از مردن در رختخواب و یا در راه غیر خدا به شهادت در راه خودش كشاند و چنین پدر بزرگوارى را الگوى تمام خوبی‌ها، مرد تقوا و عمل، انسان پاك و فرعون كش، بت‌شكن زمان، انسان سخن و عقل، پیر شكست ناپذیر و گوهر جماران را به عنوان رهبر بر بالاى سر ما یتیمان نهاد و درس تقوا و آزادگى را از زبان حسین (ع) بر ما آموخت و قلب سیاه و كدر ما را با گذشت و جان بازى و ایثار و صبر و استقامت در راه خدا سفید و پاك گرداند و حال اگر شب و روز شكرگزارى كنیم قدر این نعمت خدا را نتوانیم دانست...
- 16
- 2
