به گزارش همشهری آنلاین، اگرچه او به‌عنوان یکی از تأثیرگذاران بر شعر معاصر شناخته می‌شد، اما در زمینه ادبیات، نقاشی، موسیقی، سینما و... هم فعال بود. آنچه در ادامه می‌خوانید، بخشی از نظرات چهره‌های معروف درباره احمدرضا احمدی است.
عباس کیارستمی، فیلمساز معروف و صاحب سبک سینما درباره احمدرضا احمدی گفته بود: «احمدرضا شاعر پاره‌وقت نیست. او شاعر تمام‌وقت است و حتی اگر کسی نشناسدش، به وقت امور روزمره، هم از سخن‌گفتن و حتی خرید روزانه‌اش در بقالی می‌شود فهمید نسبتش را با هنر و با شاعری.»
مسعود کیمیایی، کارگردان قدیمی و شناخته شده سینمای ایران بعد از مرگ شاعر، برای احمدرضا احمدی نوشت: «... نمی‌دانم برایت چه بنویسم. از این حرف‌های ما گذشته است. چقدر در تلویزیون شاعر بودی و جنگنده و خسته، اما پیر نبودی. آن کس که نداند شعرهای تو شبیه شعرهای هیچ شاعری نیست تقصیری ندارد. من استعداد سینما دارم، اما استعداد زندگی ندارم. بلدی می‌خواهد. در جوانی جامی به جامت زدم و تا پیری مست ماندم. من بلد نیستم برای تو «زیبا» بنویسم. آفتاب لب بام است و ما هنوز سردمان نیست.»
فروغ فرخزاد نیز در نامه‌ای به او نوشته بود: «هر چیزی که به‌وجود می‌آید و زندگی می‌کند تابع یک سلسله فرم‌ها و حساب‌های مشخصی است و در داخل آنها رشد می‌کند. شعر هم همینطور است و اگر تو بگویی نه، و دیگران بگویند نه، به‌نظر من اشتباه می‌کنند. اگر نیرویی را در یک قالب مهار نکنی، آن نیرو را به‌کار نگرفته‌ای و هدر داده‌ای. حیف است که حساسیت تو هدر برود و حرف‌های قشنگ و جاندار تو فرم هنری را پیدا نکنند. یک روز خواهی فهمید که من راست می‌گفتم. خیلی نوشتم. امیدوارم خسته‌ات نکرده باشم. برای من نامه بنویس. خوشحال می‌شوم. مرا خواهر خودت حساب کن. اگر من دیر به‌دیر می‌نویسم در عوض زیاد می‌نویسم و در نتیجه جبران می‌شود.»
محمود معتقدی، شاعر «به رویای ما شلیک می‌شود» درباره شعر و شخصیت احمدرضا احمدی گفته: «شعر احمدی شخصی، اما شمول بود. او صدایی بود در میان صداهای دیگر و از زبانی دیگر وارد شعر امروز شد.»
هوشنگ مرادی کرمانی، نویسنده «قصه‌های مجید»، احمدرضا احمدی را به کلوت‌های شهداد کرمان تشبیه می‌کند که از هر طرف که به آن بنگرید، معنایی دارد و معتقد است اگر احمدرضا احمدی شعر هم نمی‌گفت، شاعر بود: «احمدرضا خلاق بود و نگاه خلاقانه‌ای به ادبیات داشت، صرفاً به‌خاطر اینکه شعری بگوید، شعر نمی‌گفت؛ بلکه نگاهش به دنیا را در قالب واژه‌ها می‌ریخت و شعر می‌گفت و به همین دلیل برخی شعرهایش را نمی‌فهمیدند.»
شمس لنگرودی، شاعر نیز درباره احمدرضا احمدی گفته: «نیما یوشیج می‌گفت شعر حتماً باید وزن داشته باشد، حتماً پیام‌رسان باشد و حتماً نمادین باشد و نخستین کسی که سر بلند کرد و گفت لازم نیست شعر وزن داشته باشد، لازم نیست نماد داشته باشد و لازم نیست پیام داشته باشد، احمدرضا احمدی بود، با کتابی به نام «طرح» که در سال۱۳۴۱ منتشر کرد. جایگاه احمدرضا احمدی آن‌جا بود که زیبایی‌شناسی شعر نو را که با مختصاتی مشخص قوام پیدا کرده بود به هم ریخت و زیبایی‌شناسی مدرن دیگری را به‌وجود آورد.»
بخاطر غنای این اندوه
دستان ما را بگیر، ما را کمک کن
از این پل چوبی بگذریم
به آن طرف رودخانه برسیم.
- 19
- 5
