آنتوان پاولوويچ‌ چخوف

 نويسنده و داستان‌سراي نامدار روسي ۱۷ ژانويه سال ۱۸۶۰ در خانواده‏اي فقير در روسيه به‌دنيا آمد. وي تحصيلات خود را در رشته پزشكي به پايان رساند و مدت كوتاهي نيز به طبابت پرداخت. ولي با استعداد و علاقه‏اي كه به نوشتن داشت، از حرفه خود دست كشيد و كار نويسندگي را دنبال كرد. چخوف در مدت كوتاهي، آثار متعددي به نگارش درآورد و به شهرت دست يافت.

او در جواني به مرض سل دچار شد و تا پايان عمر، از اين بيماري در رنج بود. از اين‏رو به توصيه پزشكان، به جنوب فرانسه رفت و به نوشتن نمايشنامه و داستان‏هاي كوتاه پرداخت. در مورد آثار چخوف بايد گفت، نوآوري‏هاي صوري و موضوعي او در هنر داستان‏پردازي، اصول و سنت‌های ادبي را دگرگون كرد. با آن‏كه قسمت اعظم آثار چخوف به‌صورت داستان‏هاي منثور است، با اين حال وي نمايشنامه‏نويس چيره‏دستي بود و مهم‏ترين داستان كوتاه‏نويس همه اعصار به‌شمار مي‏رفت.

چخوف در صنعت ايجاز و هنر داستان‏نويسي داراي قدرتي شگرف بود و در خلق شخصيت‏هاي جالب، مهارتي بسزا داشت. او بشردوستي، نيك نفسي و خدمت به مردم را نيز وظيفه هر انسان شرافتمندی مي‏دانست و به‌طرزي گيرا و دل‏انگيز، اين علاقه شديد انسان‌دوستي در آثارش به چشم مي‏خورد. آثار متعدد و متنوع اين نويسنده بزرگ روس، پر از لطف و زيبايى و نيز آميخته با هزل و طنز است.

چخوف خواننده را در عين حال كه مي‏خنداند، به فكر و دقت نيز وا مي‏دارد و معايب اجتماعي را در نظرش جلوه‏گر مي‏سازد. «فاجعه در شكارگاه»، «دهقانان»، «دكتر بي‏مريض»، «مرد زودرنج»، «باغ آلبالو» و «سه خواهر» از جمله آثار مشهور اوست. آنتوان چخوف سرانجام دوم ژوئيه ۱۹۰۴ درحالي كه بيش از ۴۴ سال از عمرش نمي‏گذشت، در اوج شهرت و محبوبيت بر اثر مرض سل درگذشت.