این روزها شبکه جهانی اینترنت آن قدر دایره تمرکز افراد را محدود ساخته است که مطالعه کامل یک کتاب کودک نیز نیازمند شاهکار بزرگی از تمرکز است. در چنین روز و روزگاری این که فکر کنیم شاید هنوز افرادی باشند که خواندن آثار متنی طویل- که غول هایی در حوزه نثر به شمار می آیند- را در توان و دایره تمرکز خود ببینند، کمی دور از ذهن به نظر می رسد. با این حال ما به خود جرئت معرفی برخی از این آثار را داده ایم و آن چه در ادامه می خوانید چند نمونه از طولانی ترین رمان هایی هستند که تا کنون به رشته تحریر درآمده اند. باید اشاره کنیم که به طور طبیعی تعریف دقیقی برای یک رمان طولانی وجود ندارد و گاهی رمان های طولانی بیشتر از یک جلد و برخی نیز بیشتر از یک سری هستند. همچنین در این زمینه که معیار سنجش حجم کتاب، کلمه، صفحه یا حتی حرف باشد نیز اختلاف وجود دارد. در ادامه با ما همراه باشید. اگر این توان را در خود دیدید که به سراغ حتی یکی از آن ها بروید باید خودتان را فرد متمایزی بدانید!
«کلاریسا»
اثر ساموئل ریچاردسون؛ ۹۶۹ هزار کلمه
«کلاریسا» با نام کامل «داستان یک بانوی جوان» نوشته ساموئل ریچاردسون است که در سال ۱۷۴۸ منتشر شد. این اثر یک رمان مکاتباتی است؛ شکلی از رمان که در طول قرن هجدهم به اوج محبوبیت رسید و در آن، پدید آورنده روایت مد نظر خود را در قالب مجموعه ای از نامه ها شکل می دهد. کلاریسا داستان غم انگیز بانوی جوانی را روایت می کند که تلاشش برای حفظ ارزش های انسانی دایم توسط خانواده اش خنثی می شود. این رمان در واقع نوعی کمدی اجتماعی است که در آن یک خانواده تلاش می کند با سود بردن از یک ازدواج به اشرافیت برسد. رمان هزار و پانصد و سی و چهار صفحه ای کلاریسا را می توان طولانی ترین رمان موجود در ادبیات انگلیس دانست. هرچند شاید برخی از رمان های معاصر از نظر طولانی بودن با این اثر برابری کنند اما رمان کلاریسا یکی از معدود آثاری است که با وجود طولانی بودن به یکی از جذاب ترین و موفق ترین رمان های ادبیات انگلیس تبدیل شده است. ساموئل جانسون، نویسنده و منتقد مشهور قرن هجدهم، این رمان را اولین کتاب در دنیا می داند که توانسته است اطلاعات بی نظیری را درباره دل آدمی به خوانندگان منتقل کند. کلاریسا به عنوان یکی از ۱۰۰ رمان برتر در طول تاریخ شناخته شده است.
«در جست وجوی زمان از دست رفته»
اثر مارسل پروست؛ یک میلیون و ۲۶۷ هزار و ۶۹ کلمه
این رمان که با حدود یک میلیون و سیصد هزار کلمه، عنوان طولانی ترین رمان را در کتاب رکوردهای جهانی گینس به خود اختصاص داده است، اثر مارسل پروست نویسنده و مقاله نویس فرانسوی است که در فاصله سال های ۱۹۰۹-۱۹۰۸ تا ۱۹۲۲ میلادی نگاشته و بین سال های ۱۹۱۳ تا ۱۹۲۷ میلادی منتشر شد. پروست این رمان را طی چهارده سال و در هفت جلد به نگارش درآورده است. «طرف خانه سوان»، «در سایه دوشیزگان شکوفا»، «طرف گرمانت»، «سدوم و عموره»، «اسیر»، «آلبرتین گمشده (گریخته)» و «زمان باز یافته» به ترتیب عناوین این هفت جلد را تشکیل می دهند. بسیاری از منتقدان، این رمان را یک رمان مدرن و تحسین برانگیز می دانند. ویریجینا وولف، نویسنده مشهور آمریکایی، در وصف این رمان گفته است: «کاش می توانستم چیزی مثل این بنویسم.» پروست خود درباره این رمان می گوید: «متأسفانه کتابم را با ضمیر "من" شروع کردم و فورا همه فکر کردند که به جای جست و جوی قوانین کلی، من در حال تجزیه و تحلیل خود، به معنای انزجار آمیز کلمه بودم.» این رمان روایت خطی و کلاسیک یک داستان نیست بلکه از ورای داستان اصلی، تحلیل عمیق ادبی، هنری، فلسفی و اجتماعی از جامعه فرانسه در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن بیست میلادی به دست می دهد.
«کلیدر»
اثر محمود دولت آبادی؛ ۹۵۰ هزار کلمه
این رمان فارسی که در سال ۱۹۸۴ /۱۳۶۳ منتشر شد، شامل ۱۰ جلد و مشتمل بر ۹۵۰ هزار کلمه است. این کتاب که اثر محمود دولت آبادی است، زندگی یک خانواده کرد ایرانی را روایت می کند که به سبزوار خراسان کوچانده شده اند. رمان کلیدر بر اساس حوادث واقعی نگاشته شده است و به شرح سختی ها و رنج هایی می پردازد که این خانواده کرد متحمل می شود. دولت آبادی در این رمان که یکی از برجسته ترین رمان های ادبیات معاصر ایران به شمار می آید، به شرح زندگی رعیت های ایرانی و قبایل چادر نشین در آن دوران بر اساس حقایق و حوادثی واقعی می پردازد. داستان کلیدر متأثر از فضای ملتهب سیاسی ایران پس از جنگ جهانی دوم است که در فاصله سال های ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ روی می دهد. دولت آبادی که ۱۵ سال برای نوشتن این رمان وقت گذاشته است، از کلیدر به عنوان یک آرزوی مهم یاد می کند و آن را «یک یادگاری برای مردم آینده ما» می نامد. به گفته نویسنده در کلیدر یک «من» اجتماعی وجود دارد که در شخصیت های آن تبلور یافته است. این کتاب که بازنمای روح انسان معاصر است، تاکنون به زبان های آلمانی و انگلیسی ترجمه شده است.
«شوخی بی پایان»
اثر دیوید فاستر والاس؛ ۴۸۴ هزار کلمه
دیوید فاستر والاس نویسنده رمان و داستان های کوتاه آمریکایی بود. او یکی از نویسندگان موفق نسل خودش بود که در نهایت بعد از نوشتن داستان های مشهوری مثل شوخی بی پایان، به زندگی خود در اتاق شخصی اش پایان داد. دیوید فاستر والاس به خاطر این رمان ۱۰۷۹ صفحه ای در رسانه های ادبی جهان معروف شد. این رمان عظیم الجثه که خواندن آن شبیه شنا کردن در دریایی سینمایی است و برای همه رده های سنی مناسب است، در سال ۱۹۹۵ منتشر شد و نویسنده خود را به شهرت و محبوبیت رساند. شوخی بی پایان در سال ۲۰۰۶ توسط مجله تایم به عنوان یکی از «۱۰۰ رمان برتر انگلیسی زبان از سال۱۹۲۳ تاکنون» معرفی شد. از این کتاب همچنین به عنوان پنجمین کتاب سترگ با ارزش دنیا یاد شده است. داستان حول محور چند موضوع می چرخد: یک پسر نابغه که در آکادمی تنیسِ متعلق به خانواده اش تحصیل می کند؛ یک معتاد در حال ترک که سعی می کند زندگی سالمی برای خودش دست و پا کند و یک کارتریج مرموز بسیار سرگرم کننده که تماشاکنندگانش را مسحور می کند. در شوخی بی پایان، فرهنگ آمریکایی که در آن مسائل داغ روز به شکل کورکورانه ای دنبال می شوند - بدون آن که چیز عمیقی در آن ها وجود داشته باشد- به تمسخر گرفته شده است.
یاسمین مشرف
- 19
- 9
