فراغت دو روزه اهالی کیهان را جدی نگیرید

روزنامه کیهان با شکایت شورای عالی امنیت ملی توقیف شد. شايد بسیاری از روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی که کیهان را فراتر از یک رسانه می دانند و از گزند آن برکنار نبوده اند امروز حسی شبیه خنک شدن دل داشته باشند. کیهان به خاطر تیترها و مطالبش در باره درگیری های منطقه خاورمیانه و موشک های حوثی و مقاصد احتمالی آنان، توقفی دوروزه را در روند انتشار خود تجربه خواهد کرد.

کیهانی که دکتر مصطفی مصباح زاده در سال ۱۳۲۱ با کمک مالی محمدرضا پهلوی به‌راه انداخت همواره حیات مطبوعاتی و فرامطبوعاتی جالب، مهیب وپرمخاطره ای داشته است. ازسال های قبل از انقلاب که جایگاهی برای نویسندگان چپ گرایی چون امیر طاهری و رحمان هاتفی شده بود و سرپرستی ابراهیم یزدی بر موسسه کیهان پس از انقلاب با فرمان امام خمینی (س) را در پرونده دارد. پس از ابراهیم یزدی، رييس‌دولت اصلاحات، سکان کیهان را در اختیار می‌گیرد و مقاله معروف او در نقد تند و تیز مهندس مهدی بازرگان هنوز به عنوان نقطه نقض کارنامه سیاسی وي به یادگار مانده است.

ریاست حسین شریعتمداری بر کیهان توام با آغاز فصل جدیدی در تاریخ جمهوری اسلامی بود. فصلی که با پایان جنگ و رحلت امام(س) سرآغاز تحولاتی شگرف بود. بسیاری از محدودیت های ناشی از شرایط زمان جنگ و دوران تثبیت نظام جدید، آرام آرام در حال از بین رفتن بود و مفاهیم جدیدی از پنجره هایی که به آرامی در حال گشوده شدن بودند وارد فضای فکری و سیاسی کشور می شدند. نواندیشی دینی وتهاجم فرهنگی وچپ های متحول شده دهه شصت عمده نگرانی های کیهان در آن زمان و تا اکنون هستند که با کلیدواژه هایی چون جنگ نرم ، براندازی و استحاله ارزش های انقلاب اسلامی به مبارزه با آن ها پرداخته است.

دوران خاص كيهان

کیهان در تمام سال های شریعتمداری علیه اصلاح طلبان وکسانی که روشنفکران خوانده می شوند، تندترین نوشته ها را منتشر کرده است که به ادعای خود این افراد، آتش تهیه برخوردهای امنیتی با آن ها بوده است. کیهان دوران حسین شریعتمداری، آشکارا فراتر از یک روزنامه آن هم در عصر افول و نفس نفس زدن رسانه های چاپی است كه سال‌هاست با همان قطع بزرگ قدیمی و با کیفیت چاپ ثابت به طبع می رسد و فایل اینترنتی آن هم زودتر از سایر روزنامه ها قبل از انتشار، در روز قبل، فارغ از دغدغه تک فروشی به رایگان قابل دسترس است.

اما جالب ترین بخش ماجرا نوع مواجه اصلاح طلبان ونیروهای میانه رو درون حکومت با نقدها، مواضع و تیترهای کیهان است. آن‌ها سعی می کنند کیهان را رسانه ای تندرو بنامند که در جهت عکس منافع ملی قدم برمی‌دارد و کردار مطبوعاتی سیاسی ناصواب دارد. اما این گروه چند نکته را فراموش می کنند، اول این که کیهان در فضای سیاسی ایران صدای واقعی تصمیم ساز ترین ارکان حکومت است.

همان ارکانی که تصمیمات حیاتی را می گیرند و خطوط اصلی در سیاست خارجی و داخلی را تعیین می کنند. امروز که کیهان به خاطر تیترهایش در مورد عربستان ویمن متهم به تخطی از منافع ملی می شود باید سوال کرد كه کدام منافع ملی مدنظر است؟ سیاست خارجی ایران در منطقه پرآشوب و حساس خاورمیانه در یک چندضلعی تعریف می شود که رهبر معظم انقلاب در رأس آن هستند و سردار سلیمانی و مجموعه تحت مدیریتش نيز بخش بزرگی از آن را برعهده دارند و دولت و مجموعه وزارت خارجه هم با همپوشانی هایی که با سایر نهادها دارند بخش کمتری از آن را برعهده دارند.

قطع صداي تريبون حاكميت؟

حال باید سوال کرد در این سیاست اتخاذی، آیا کیهان و حسین شریعتمداری بیشتر مورد اعتماد و وثوق هستند یا مجموعه کسانی که به آنان می تازند؟ پاسخ واضح است. باید گفت کیهان صدای تاثیرگذارترین تصمیم‌سازان نظام جمهوری اسلامی است که در خارج هم به عنوان تصمیمات احتمالی نظام به آن نگریسته می‌شود و در شرایطی که بيشتر گفتمان ها و جریانات سیاسی درون نظام دارای تریبون و رسانه هستند، چه خوب است که صدای مهمی چون کیهان هم وجود داشته باشد و به نوعی بالانس و تنوع به فضای رسانه ای سیاسی ببخشد.

جدي نگيريد

نکته آخر اینکه نباید بیشتر از حد لازم، تیتر های کیهان در مورد حوادث منطقه را بزرگ‌نمایی کرد؛ مگر در رسانه های سایر کشورها، برخی رسانه‌ها تندترین اهانت ها و متون را علیه کشورمان چاپ نمی کنند؟ پس می توان کیهان را هم به عنوان بخش مهمی از تنوع جریان متکثر رسانه ای در داخل ایران دانست. به هر روی و با اینکه نویسنده، تعلق خاطری به سبک روزنامه‌نگاری کیهان ندارد اما آن را صدای مهمی در داخل و خارج از ایران می‌داند.کیهان باز خواهد گشت و تندتر از قبل هم باز خواهد گشت؛ پس فراغت دوروزه اهالی کیهان را چندان جدی نگیرید.

احسان اقبال سعيد