بولیمیا (Bulimia nervosa) ، بیماری مانکن ها و دختران جوان

بیماری بولیمیا چیست:

بیماری بولیمیا، یک اختلال خوردن جدی و تهدید کننده زندگی است. مبتلایان به بیماری بولیمیا ممکن است پنهانی غذا بخورند، خوردن مقادیر زيادي غذا با از بین رفتن کنترل غذا خوردن و سپس پاک سازی، سعی در خلاص شدن از کالری اضافی به روشی ناسالم دارند.

برای خلاص شدن از کالری و جلوگیری از افزایش وزن، افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است از روش های مختلفی استفاده کنند. به طورمثال ، ممکن است استفراغ عمدی پس از غذا یا استفاده بیش از حد از ملین ها، مکمل های کاهش وزن (Weight Loss) ، ادرارآورها کنید. یا ممکن است از روش های دیگری برای خلاص شدن از کالری و جلوگیری از افزایش وزن مانند روزه گرفتن، رژیم های غذایی سخت یا ورزش بیش از حد استفاده کنید.

اگر مبتلا به بولیمیا هستید، شاید با وزن و شکل بدن به خود مشکل دارید. شما ممکن است خودتان را به شدت قضاوت کنید. با توجه به اینکه این مربوط به مجسم کردن خود است- و نه فقط در خصوص غذا- غلبه بر بولیمیا سخت است. اما درمان مؤثر میتواند به شما کمک کند احساس بهتری نسبت به خود داشته باشید.

خوردن مقدار زیادی از غذا به طور غیر طبیعی در یک وعده یکی از علایم بولیمیا می باشد

علایم بیماری بولیمیا:

علایم و نشانه های بولیمیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

با شکل و وزن بدن خود مشکل داشتن

زندگی در ترس از افزایش وزن

خوردن مقدار زیادی از غذا به طور غیر طبیعی در یک وعده

احساس از دست دادن کنترل در زمان غذا خوردن، مثل این که نمی توانید غذا را متوقف کنید یا نمی توانید چیزی را که می خورید کنترل کنید.

استفراغ عمدی پس از غذا یا ورزش بی اندازه کنید تا از افزایش وزن بعد از خوردن جلوگیری کنید.

استفاده از ملین ها، ادرارآورها یا تنقیه بعد از خوردن غذا در صورت عدم نیاز( تنقیه به فروکردن آب یا هر مایع ديگر به داخل روده بزرگ (Large intestine) جهت پاک کردن روده از پلیدی و غایط دیرمانده و فسادانگیز گفته می شود.)

روزه گرفتن، محدود کردن کالری

استفاده از مکمل های غذایی یا محصولات گیاهی بیش از حد برای کاهش وزن 

شدت بولیمیا با تعداد بار در هفته که پاک سازی می کنید تعیین می شود، معمولاً حداقل یک بار در هفته حداقل برای سه ماه.

علل بیماری بولیمیا:

علت دقیق بیماری بولیمیا مشخص نیست. عوامل بسياري میتوانند در پیدایش اختلالات خوردن از جمله ژنتیک (Genetics)، زیست شناسی، سلامت عاطفی، انتظارات جامعه و سایر موارد نقش داشته باشند.

خانم ها بیشتر از آقایان به بولیمیا مبتلا هستند

عوامل خطر بیماری بولیمیا:

خانمها بیشتر از آقایان به بولیمیا مبتلا هستند. Bulimia اکثراً در اواخر نوجوانی یا جوانی شروع می شود.

عواملی که خطر ابتلا به ابتلا بیماری بولیمیا را افزایش می دهد شامل موارد زیر است:

زیست شناسی:افراد دارای بستگان درجه یک( خواهر و برادر، والدین یا فرزندان) که دارای اختلال در خوردن هستند، احتمالاً ابتلا به اختلال خوردن را نشان می دهند ، و این نشان می دهد که یک ارتباط ژنتیکی ممکن است. اضافه وزن در یک بچه یا نوجوان ممکن است خطر را افزایش دهد.

مسایل روانشناختی و عاطفی:مشکلات روانشناختی و عاطفی مانند بیماری افسردگی، اختلالات اضطرابی یا اختلالات مصرف مواد از نزدیک با اختلالات خوردن مرتبط است. افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است نسبت به خود احساس منفی داشته باشند. در برخی موارد، وقایع اسیب زا و اضطراب محیطی ممکن است عوامل مؤثر باشد.

رژیم غذایی (diet) :افرادی که رژیم می گیرند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات خوردن هستند. بسیاری از مبتلایان به بولیمیا کالری را بین بخش های پرخطر محدود می کنند، که ممکن است سبب شود دوباره غذا بخورند و بعد از آن پاک سازی کنید. از دیگر محرکهای ایجاد مزاج میتوان به اضطراب، تصویر بد بدن، غذا و کسالت اشاره کرد.

عوارض بیماری بولیمیا:

بیماری بولیمیا ممکن است عوارض جدّي و حتی تهدید کننده ای برای زندگی ایجاد کند. عوارض احتمالی شامل موارد زیر است:

عزت نفس منفی و مشکلات در روابط و عملکرد اجتماعی

کم‌ابي ، که میتواند منجر به مشکلات عمده پزشکی مثل نارسایی کلیه شود

مشکلات قلبی مثل ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی 

پوسیدگی شدید دندان و بیماری لثه

قائدگی نامرتب در زنان

 مشکلات گوارشی

اضطراب، افسردگی، اختلالات شخصیتی یا اختلال دو قطبی

مصرف از الکل یا مواد مخدر 

خودآزاری، افکار خودکشی یا خودکشی (Suicide)

عوارض استفراغ عمدی بعد از غذا

عوارض استفراغ عمدی:

چرخه خوردن و پاک سازی سرانجام بر دستگاه گوارش شما آسیب می زند. استفراغ عمدی بعد از غذا می تواند علائم مختلفی را در دستگاه گوارش ایجاد کند ، که از دهان شروع می شود. با گذشت زمان، میزان اسید زیاد استفراغ می تواند به دندان ها آسیب برساند و باعث فرسایش مینای دندان، حساسیت دندان (Tooth) ها و بیماری لثه شود.

اسید همچنين میتواند :

مری را تحریک یا پاره کنید

پارگی مری میتواند باعث استفراغ خون شود

معده تحریک می شود

سبب سوزش معده، سر دل و رفلاکس اسید می شود

به روده اسیب وارد کرده و نفخ، بیماری اسهال یا یبوست ایجاد می کند

قرار دادن انگشت در گلو خود یکی از رایج ترین روش هایی است که افراد مبتلا به بولیمی باعث استفراغ می شوند. انجام این کار بیش از حد میتواند باعث ایجاد کالوس در قسمت پشت دست شود. این پدیده به عنوان علامت راسل شناخته شده است. اسیدیته پوست انگشتان دست شما را زخم می کند.

جلوگیری از بیماری بولیمیا:

اگرچه هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از ابتلا به بولیمیا وجود ندارد، میتوانید پیش از وخیم تر شدن وضعیت، کسی را به طرف رفتارهای سالم تر یا درمان حرفه ای سوق دهید. در اینجا نحوه کمک به شما آورده شده است:

بدون توجه به اندازه و شکل آنها، یک تصویر سالم از بدن را در فرزندان خود پرورش و تقویت کنید. به آنها كمك كنید تا به ظاهر خود اعتماد به نفس داشته باشند.

وعده های غذایی منظم و لذتبخش خانوادگی داشته باشید.

از صحبت کردن در خصوص وزن در خانه جلوگیری کنید. در عوض بر داشتن یک سبک زندگی سالم متمرکز شوید.

از رژیم های غذایی جلوگیری کنید، به خصوص زمانی که درگیر رفتارهای ناسالم برای کنترل وزن مانند غذانخوردن، استفاده از مکمل های کاهش وزن یا مسهل ها یا استفراغ عمدی ناشی از آن هستید.

با پزشک خود صحبت کنید. امکان دارد او شاخص های اولیه یک اختلال در خوردن را شناسایی کند و از پیشرفت آن جلوگیری کند.

اگر متوجه خویشاوند یا دوست خود شده اید که بنظر میرسد دارای مشکلات غذایی است که میتواند منجر به اختلال در خوردن شود یا بیانگر اختلال در خوردن باشد، در مورد این مسائل با پزشک صحبت کنید و سوال کنید که چطور میتوانید کمک کنید.

برای خلاص شدن از کالری افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است از روش های مختلفی استفاده کنند

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید:

اگر علایم بولیمیا دارید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. در صورت عدم درمان، بولیمیا می تواند به شدت بر سلامتی شما تأثیر بگذارد.

در مورد علایم و احساسات (Emotions) بولیمیای خود با پزشک یا یک متخصص بهداشت روان صحبت کنید.

کمک به یک دوست عزیز با علائم بولیمیا:

اگر فکر می کنید یک دوست عزیز ممکن است علائم بولیمیا داشته باشد، در مورد نگرانی های خود یک بحث صریح و صادقانه انجام دهید. شما نمی توانید کسی را وادار به مراقبت از خودش کنید، اما می توانید تشویق و پشتیبانی ارائه دهید. شما همچنين میتوانید در یافتن یک پزشک متخصص، ایجاد قرار ملاقات و حتی پیشنهاد ادامه مسیر کمک کنید.

از آنجا که اکثر مبتلایان به بولیمیا معمولاً دارای وزن طبیعی یا کمی اضافه وزن هستند، ممکن است برای دیگران اشکار نباشد که چیزی نادرست است. پرچم های قرمز که خانواده و دوستان ممکن است متوجه شوند شامل این موارد است:

دائماً از چاق بودن نگران باشند یا شکایت کنند

داشتن یک تصویر بدن تحریف شده و بیش از حد منفی

بطور مکرر خوردن مقادیر زیاد مواد غذایی غیرمعمول در یک جلسه، به ویژه غذاهایی که شخص معمولاً از خوردن آن جلوگیری می کند

رژیم غذایی (diet) سخت یا نخوردن پس از پرخواری

مایل به غذا خوردن در ملاء عام یا در مقابل دیگران نیست

 رفتن به حمام درست پس از غذا، هنگام غذا یا مدت طولانی

ورزش بیش از حد 

داشتن زخم، جای زخم یا کالوس در ناحیه مچ دست یا دست

داشتن دندان (Tooth) و لثه اسیب دیده 

تغییر وزن

تورم در دست و پا

تشخیص بیماری بولیمیا:

اگر پزشک شما مشکوک به بیماری بولیمیا باشد، او بطور معمول:

در مورد عادت های غذایی، روش های کاهش وزن (Weight Loss) و علائم جسمی با شما صحبت کنید 

یک معاینه بدنی انجام می دهد

ازمایش خون و ادرار

یک تست انجام می دهد که می تواند مشکلات قلب شما را شناسایی کند( الکتروکاردیوگرام)

ارزیابی روانشناختی را انجام میدهد، از جمله بحث در مورد نگرش شما به بدن و وزن

پزشک شما همچنين ممکن است آزمایش های اضافی را برای کمک به تشخیص بیماری انجام دهد، دلایل پزشکی برای تغییر وزن را رد کند و هرگونه عارضه مربوط را بررسی کند.

اگر علائم بولیمیا دارید، در اسرع وقت به پزشک معالج مراجعه کنید

درمان بیماری بولیمیا:

زمانی که مبتلا به بولیمیا هستید، ممکن است به چندین نوع درمان نیاز داشته باشید، اگرچه ترکیب روان درمانی با داروهای ضد بیماری افسردگی ممکن است برای غلبه بر این اختلال مؤثر باشد.

درمان بطور کلی شامل یک رویکرد تیمی است که شامل شما، خانواده، ارائه دهنده مراقبتهای اولیه شما، یک متخصص بهداشت روان و یک متخصص تغذیه است که در معالجه اختلالات خوردن تجربه دارد. ممکن است یک مدیر پرونده برای هماهنگی مراقبت های خود داشته باشید.

در اینجا نگاهی به گزینه ها و ملاحظات مربوط به درمان بولیمیا می اندازیم:

روان درمانی:

روان درمانی، همینطور بعنوان گفت وگوی درمانی یا مشاوره روانشناختی شناخته می شود، شامل بحث و گفتگو در مورد بولیمیا و مسائل مربوط به آن با یک متخصص بهداشت روان است. شواهد نشان می دهد که این نوع روان درمانی به بهبود علائم بولیمیا کمک می کند:

درمان شناختی رفتاری به شما کمک می کند تا الگوهای غذایی خود را عادی سازی کنید و باورها و رفتارهای ناسالم، منفی را تشخیص داده و آن ها را جایگزین موارد سالم و مثبت کنید.

درمان خانواده محور برای کمک به والدین در مداخله برای متوقف کردن رفتارهای ناسالم خوردن نوجوان خود، کمک به نوجوان برای بازیابی مجدد کنترل غذای خود و کمک به خانواده در مقابله با مشکلاتی که بولیمیا می تواند در رشد نوجوان و خانواده داشته باشد.

روان درمانی بین فردی، که مشکلات در روابط نزدیک شما را برطرف می کند، به بهبود مهارت های ارتباطی و حل مسئله کمک می کند.

داروها:

داروهای ضد افسردگی ممکن است در هنگام استفاده از روان درمانی باعث کاهش علائم بولیمیا شوند. تنها داروی ضد افسردگی که به طور خاص توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان بولیمیا مورد تأیید قرار گرفته است، فلوکستین( پروزا)، نوعی از مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین( SSRI) است که چه بسا در صورت افسردگی هم ممکن است  به شما کمک کند.

اموزش تغذیه:

متخصصان رژیم غذایی (diet) می توانند برنامه غذایی را برای کمک به شما در رسیدن به عادات غذایی سالم برای جلوگیری از گرسنگی و هوس و تغذیه مناسب فراهم کنند. خوردن مرتب و محدود کردن مصرف مواد غذایی در غلبه بر بولیمیا از اهمیت زیادی برخوردار است.

بستری شدن:

بولیمیا معمولاً در خارج از بیمارستان قابل معالجه است. اما اگر علائم شدید باشد، با عوارض جدی سلامتی، ممکن است شما احتیاج به درمان در بیمارستان داشته باشید. برخی از برنامه های اختلال خوردن ممکن است به جای بستری در بیمارستان بستری روزانه باشد.

اگر علائم بولیمیا شدید باشد، ممکن است شما نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشید

چالش های درمانی در بولیمیا:

هرچند اکثر مبتلایان به بیماری بولیمیا بهبود می یابند، اما برخی متوجه می شوند که این علایم کاملا از بین نمی رود. بسته به وضعیت زندگی شما، مثل دوره های عود در زمان استرس زیاد، امکان دارد دوره های پاک سازی ممکن باشد سالها پیش بیاید.

اگر خود را در چرخه پاکسازی مجدد قرار دهید ، جلسات پیگیری با ارائه دهنده مراقبت های اولیه، متخصص تغذیه و یا متخصص بهداشت روان ممکن است به شما کمک کند قبل از کنترل مجدد مارپیچهای اختلال در خوردن غذا، بحران را پیش بینی کنید. یادگیری راه های مثبت برای مقابله، ایجاد روابط سالم و مدیریت استرس میتواند به جلوگیری از عود کمک کند.

اگر در گذشته دچار اختلال خوردن شده اید و متوجه بازگشت علایم خود شده اید، به سرعت از تیم پزشکی خود کمک بگیرید.