یکی از شیوههای شومی که آنان برای رسیدن به اهداف سیاسی و مذهبی خود به کار میبرند تحریف احادیث فضایل اهل بیت(ع) و دست بردن در کتب روایی و تاریخی است[۱]؛ در حالی که نسخههای صحیح و اصیل این کتابها هنوز در کتابخانههای قاهره و تونس و صنعاء و عَمّان و اسلامبول و نجف و قم و مشهد و دهلی و لکهنو و... موجود است و این نوع قلب واقعیات تاریخ را رسوا میکند.
آیتالله هاشمی رفسنجانی در آخرین سفرش به سرزمین وحی، با استفاده از روابط شخصی خود با «عبدالله بن عبدالعزیز» پادشاه وقت سعودی، اقدامی نامتعارف انجام داد و راهی فدک شد. وی در این سفر، همراهان زیادی را با خود برد، و البته عکاسان و فیلمبرداران را.
رهاورد ماندگار این اقدام، ثبت همیشگی فدک در برابر چشمان جهانیان بود؛ ثبتی پر فروغتر و زندهتر از تصاویر به جا مانده از گنبد و بارگاه ائمه بقیع، تا نتوانند فدک را نیز بمرور به وادی نسیان بکشانند و چند سال بعد، مانند اصل ماجرای حمله به خانه علی(ع) و مضروب ساختن ریحانه پیامبر(ص) آن را هم منکر شوند.
هوش وافر آیتالله هاشمی ــ که رهبر معظم انقلاب در پیام تسلیت خود بدان اشاره کردند ــ آنجا خود را بیشتر به رخ میکشد که وی «شیخ سعودی» را مقابل دوربین فیلمبرداری میآورد و از او میخواهد که تاریخچه فدک را بیان کند؛ و شیخ نیز آشکارا بیان میکند: "رسولالله فدک را به دخترش فاطمه زهراء بخشید و...".
این بازدید تاریخی، جلوههای بینظیر عاطفی نیز داشت؛ از جمله وقتی که مرحوم آیتالله هاشمی در اقدامی غیرمنتظره از آب مملو از جلبک بوستان فدک نوشید و در پاسخ شیخ سعودی ــ که با نگرانی از آلودگی آب، تلاش کرد تا مانع از این کار شود ــ گفت: "مگر میتوان به فدک آمد و از چشمه فاطمه ننوشید؟" و بعد خطاب به همراهانش توصیه کرد: "شما هم از این آب بخورید".
اینک آن فیلمها و عکسها، یادگاران «آیت الله» برای ماست، و برای امت اسلامی، و برای حقیقت، و برای تمام تاریخ؛ تا محوکنندگان آثار اسلامی، نتوانند غصب فدک را "مکرّر" کنند.
- 9
- 3