طلوع نور هدایت و رستگاری

مهم‌ترین فراز تاریخ اسلام با بعثت رحمت للعالمین حضرت محمد(ص) آغاز شد، مبعث هنگامه برانگیختن خردورزی و مبارزه با خرافه گرایی که انسان را از تاریکی و جهل به طرف نور و روشنایی هدایت کرد و زمینه ساز تحولی عظیم در سرنوشت بشر شد.

«خداوند او را در زمانی فرستاد که روزگاری بود پیامبری برانگیخته نشده بود. مردم در خوابی طولانی به سر می‌بردند. فتنه‌ها بالا گرفته و کارها پریشان شده بود. آتش جنگ‌ها شعله می‌کشید، دنیا بی فروغ و پر از مکر و فریب گشته، برگ‌های درخت زندگی به زردی گراییده و از به بار نشستن آن قطع امید شده بود...» این سخنان گزیده ای از بیانات امام علی(ع) در خطبه ۸۹ نهج البلاغه است که بر پیامبری حضرت محمد(ص) در دوره ای تاکید دارد که نیاز به آمدن رسول خاتم بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شد.

آخرین فرستاده حق پیش از برگزیده شدن برای هدایت بشر به منظور گرویدن به دین اسلام با پاکی و صداقت ذاتی خویش و پرورش یافتن در فضایی پر از معنویت، آمادگی لازم را برای راهنمایی انسان‌ها به طرف سعادت و کمال کسب کرده بودند. در این میان خلوت گزینی‌های پیامبر(ص) در غار حرا و مناجات‌های روحانی و خالصانه ایشان با معبود یکتا نیز بیش از پیش آن حضرت را برای دریافت پیام وحی به وسیله حضرت جبرییل آماده ساختند.

پروردگار بر پایه حکمت و تدبیر خویش بشارت آمدن پیامبر خاتم(ص) را از هنگام نزول نخستین پیامبران نوید داده بود و تورات و انجیل نیز به عنوان کتاب‌های آسمانی به این موضوع اشاره کرده بودند.

سرانجام لحظه موعود فرا رسید و پروردگار یکتا در هنگامه ای که بت پرستی و جهل همه جا را فرا گرفته بود، شرایط را برای بعثت آخرین فرستاده خویش مناسب دید و در زمانی که حضرت محمد(ص) برای عبادت در غار حرا حضور یافته بودند به ناگاه درهای آسمان را گشود و جبرییل را بر ایشان نازل کرد، فرشته وحی او را به نام محمد صدا زد و در دوره ای که خواندن و نوشتن رواج چندانی نداشت و تنها تعدادی اندک از مردمان مکه و مدینه از نعمت سواد برخوردار بودند، از ایشان خواست تا بخواند، اما آن حضرت اظهار ناتوانی کرد و جبرییل(ع) در پاسخ نخستین آیه‌های سوره مبارکه «علق» را بر ایشان نازل کرد و فرمود: «بخوان به نام پروردگاری که تو را آفرید» و در این هنگام پیامبر(ص) به اراده خداوند شروع به خواندن کردند و نورانیت خاصی چهره رسول خوبی‌ها را فرا گرفت.

بدین ترتیب حضرت محمد مصطفی(ص) به عنوان آخرین فرستاده خداوند ماموریت یافتند تا در زمانی که مردم در تاریکی، نادانی و گمراهی غرق شده بودند، با دین اسلام راه راستین را روشن سازند، ایشان در طول سال‌های نبوت، سختی‌های بسیاری را برای ادای تکلیف خویش متحمل شدند اما لحظه ای از تلاش برای گسترش دین اسلام غافل نشدند و تنها هدف خویش را در هدایت انسان‌ها برای دستیابی به سعادت ابدی یافتند.اینک سده‌ها است که مسلمانان ۲۷ رجب، سالروز بعثت حضرت محمد(ص) را گرامی می‌دارند و به درگاه پروردگار جهانیان برای ابلاغ رسالت پیامبری به محمد امین(ص) شکر گذاری می‌کنند.

«علی رجب زاده» استاد تاریخ اسلام دانشگاه علامه طباطبایی به مناسبت سالروز بعثت حضرت محمد(ص) در گفت‌وگو با ایرنا درباره زندگی آن حضرت پیش از رسیدن به مقام پیامبری، گفت: رسول خدا(ص) خاتم فرستادگان پروردگار و صاحب آخرین کتاب آسمانی است که برخورداری از چنین جایگاه ارزنده ای با ویژگی‌های خاص شخصیت ایشان همخوانی دارد، از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به دین آن بزرگوار پیش از رسالت اشاره کرد.

پیامبر(ص) همانند حضرت ابوطالب(ع) عموی بزرگوار خویش، بر پایه دین حضرت ابراهیم(ص) یکتاپرست بودند و با وجود سن کم در شرایطی که دین حضرت ابراهیم(ع) به دلیل‌های مختلف مورد تحریف قرار گرفته بود و در برخی موارد ارزش‌ها جای خود را به ضد ارزش‌ها داده بودند، از دین دومین پیامبر خدا پیروی می‌کردند و به صورت کامل و صحیح آداب آن را به جای می‌آوردند. زندگی سرشار از صداقت و سرشت پاک، ایشان را برای رسیدن به این مقام بزرگ آماده ساخت. در آن دوره جامعه از هدف‌های متعالی خویش دور شده بود اما با این وجود، حضرت محمد(ص) خود را از کوچکترین گناهان دور نگاه می‌داشتند و هیچ موضوعی سبب دور شدن ایشان از درگاه پروردگار نمی‌شد.

استاد تاریخ اسلام در دانشگاه علامه طباطبایی درباره راز و نیایش حضرت محمد(ص) و ارتباط خاص ایشان با خداوند، بیان کرد: در مدتی که رسول خدا(ص) به تجارت اشتغال داشتند، روزهایی از سال را به صورت پیوسته به غار حرا می‌رفتند و در کوه جبل النور در اطراف شهر مکه به مناجات و راز و نیاز با معبود خویش می‌پرداختند.

در این روزها حضرت علی(ع) تنها فردی بود که اجازه داشت به خلوت خاتم پیامبران راه یابد؛ امام نخست شیعیان(ع) هنگامی که حضرت محمد(ص) برای عبادت به غار حرا می‌رفتند، برای ایشان مقداری غذا و آب می‌برد و سپس آن محل را ترک می‌کرد. سرانجام پس از آنکه خداوند وجود حضرت محمد مصطفی(ص) را برای دریافت فرمان الهی آماده یافت، جبرییل را بر ایشان نازل کرد و آن بزرگوار را به عنوان راهنمای مردم برگزید.