احکام شکار و سر بریدن حیواناتاحكام شكار با اسلحه
چنانچه با اسلحه حیوان حلال گوشت وحشی را شکار کنند و بمیرد، براساس احكام شكار بدنش با پنج شرط، حلال و پاک است:
۱. اوّل آنکه اسلحه شکار مانند کارد و شمشیر برنده باشد، یا مثل نیزه و تیر باشد بنحوی که بدن حیوان را پاره میکند و چنانچه سلاح فاقد سرنیزه باشد، به شرطی که بدن حیوان را مجروح و پاره کند، حلال است ولی درصورت داشتن سرنیزه کافی است که آنرا بکشد هرچند مجروح نسازد، در صورتیکه حیوانی را به وسیله دام یا چوب، سنگ و مانند اینها شکار کنند و بمیرد بر طبق احكام شكار پاک نمیشود و خوردنش هم حرام است.
چنانچه حیوان را با چیز تیزی مانند سوزن های بزرگ یا چنگال، یا سیخ و مانند آن که به عنوان سلاح نیست شکار کنند، و اگر با تفنگ حیوانی را شکار کنند در صورتیکه در بدن حیوان گلوله آن فرو رود و آنرا پاره کند، بنابر احكام شكار، پاک و حلال است، چه گلوله تیز و مخروطی باشد چه نباشد و گلوله حتماً نباید از جنس آهن باشد، ولی اگر در بدن حیوان گلوله فرو نرود بلکه حیوان به علت فشار کشته شود، یا حیوان را به واسطه حرارتش بدن بسوزاند و حیوان بمیرد، پاک و حلال بودن این حیوان اشکال دارد.
۲. كسی كه شكار می كند باتوجه به احكام شكار، باید مسلمان باشد یا بچه مسلمان باشد به گونه ای كه خوب و بد را بفهمد و در صورتیکه کسی که حیوان را شكار می کند، كافر یا اظهار دشمنی با اهل بیت پیغمبرصلّی الله علیه و آله و سلّم كند، آن شكار حرام است.
احکام شکار کردن۳. بنابر احكام شكار، کسی که براى شكار حیوانی، اسلحه بكار برد اگر به طور مثال جایى را نشان كند و اتّفاقاً حیوانى را بكشد، آن حیوان پاك نیست و خوردنش هم حلال نیست.
۴. شخصی که نام خدا را در وقت استفاده از اسلحه به كار ببرد، براساس احكام شكار، چنانچه از روی عمد نام خدا را نبرد شكار حرام است ولی چنانچه فراموش كند اشكال ندارد.
۵. هنگامی که شخص به حیوانی برسد که مرده است، یا در صورتیکه زنده است به اندازۀ سر بریدنش وقت نباشد و باتوجه به احكام شكار، چنانچه به اندازۀ سر بریدن آن حیوان وقت باشد ولی سر حیوان را نبرد تا بمیرد ، در این صورت خوردن گوشت آن حیوان حرام است. در ادامه به این نکات توجه کنید:
>> اگر دو نفر حیوانی را شکار کنند و یکی از آنان مسلمان ودیگری کافر باشد یا یکی از آن دونفر در زمان شکار، نام خدا را ببرد و دیگری عمداً نام خدا را نبرد، از این جهت برطبق احكام شكار، آن حیوان حرام است.
>> بنابر احكام شكار اگر پس از آنکه حیوانی را تیر زدند مثلاً در آب افتاد و انسان متوجه شد که حیوان بواسطۀ تیر و افتادن در آب جان داده است، حلال نیست ولی اگر شک داشته باشد که فقط برای تیر بوده یا نه، حرام نمی باشد.
>> اگر حیوانی را با سگ غصبی یا اسلحه غصبی شکار کند، برحسب احكام شكار، این شکار حلال است و مال خود او می شود ولی گذشته از اینکه گناه کرده باید به صاحبش اجرت اسلحه یا سگ را بدهد.
>> اگر حیوانی را با شمشیر یا چیز دیگری که شکار کردن با آن صحیح است، دو قسمت کنند و در یک قسمت، سر و گردن بماند، وقتی که انسان برسد حیوان جان داده باشد، باتوجه به احكام شكار، هر دو قسمتش حلال است به شرطی که به همین قطع کردن جان داده باشد و اگر حیوان زنده باشد و برای سر بریدن حیوان به آداب شرع وقت تنگ باشد، قسمتی که سر و گردن ندارد حرام و قسمتی که سر و گردن دارد حلال است و اگر برای سر بریدن حیوان وقت باشد، آن قسمت که در آن سر نیست حرام است و آن قسمت دیگر اگر سر آن را به دستوری که در شرع معین شده ببرند حلال است به شرط آن که در زمان بریدن سرش زنده باشد اگرچه ممکن نباشد زنده بماند و در حال جان دادن باشد.
>> اگر حیوانی را با چوب یا سنگ یا چیز دیگری که شکار کردن با آن صحیح نیست دو قسمت کنند، برطبق احكام شكار، قسمتی که سر و گردن ندارد حرام است و قسمتیکه سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و به دستوری که در شرع معین شده سرش را ببرند حلال است به شرطی که در زمان بریدن سرش، زنده باشد اگرچه ممکن نباشد زنده بماند و در حال جان دادن باشد.
>> اگر سر حیوانی را ببرند یا شکار کنند و بچه زنده ای از آن بیرون آید اگر به دستوری که در احكام شكار معین شده آن بچه را سر ببرند حلال است درغیر این صورت حرام می باشد.
احکام شکار انواع حیوانات>> در احكام شكار، اگر حیوانی را شکار کنند یا سر ببرند و از شکم آن حیوان، بچه مرده ای بیرون آورند، چنانچه خلقت آن بچه کامل شده باشد و در بدنش مو یا پشم روییده باشد پاک و حلال است.
احكام شكار حیوانات
- بر اساس احكام شكار در صورتى شکار شرعاً جایز است که براى نیاز زندگى یا براى کسب و کار باشد و طبق ضوابط صورت گیرد ولى شکار در صورتی شرعاً حرام است که بعنوان تفریح و خوشگذرانى باشد و گوشت آن حیوان را مصرف کنند. لذا، در چنین سفرى بعنوان سفر حرام، نماز و روزه تمام خواهد بود.
- بنابر احكام شكار، در صورتى حیوان حلال گوشت وحشى با شكار كردن حلال مى شود كه بتواند فرار کند، بدین ترتیب بچه آهو یا بچه كبك كه توانایی فرار ندارد گوشتشان با شكار كردن حلال نمى شود.
- حیوانی را با اسلحه شکار می کنند، اگر هنگامی که به او رسیدند زنده باشد ولی پیش از ذبح کردنش، آن حیوان فرار کند و بعد از یافتنش، حیوان مرده باشد بنابر احكام شكار، استفاده از گوشت آن حیوان اشکالی ندارد.
- براساس احكام شكار، اگر حیوان حلال گوشت اهلى را شكار كنند، گوشت آن حیوان حرام است، همینطور حلال گوشت وحشى كه به وسیله تربیت كردن اهلى شده است، نیز همین شرایط را دارد.
- شکار حیواناتی که در شب قدرت ندارند فرار کنند بنابر احكام شكار، جایز نیست.
احكام شكار با سگ شکاری
اگر حیوان وحشی حلال گوشتی توسط سگ شکاری، شکار شود باتوجه به احكام شكار پاک بودن و حلال بودن آن حیوان شش شرط دارد که عبارتست از:
* براساس احكام شكار، سگ را طوری تربیت کردده باشند که برای گرفتن شکار هر وقت آنرا بفرستند برود و هر وقت مانع از رفتنش شوند، بایستد ولی اگر در وقت نزدیک شدن به شکار با جلوگیری نایستد مانع ندارد و احتیاط واجب آن است که اگر عادت دارد که قبل از رسیدن صاحبش شکار را می خورد از شکار او اجتناب کنند، ولی اگر اتفاقاً شکار را بخورد اشکال ندارد.
* صاحب سگ آنرا بفرستد و اگر خود سگ از قبل به دنبال شکار رود و یک حیوان را شکار کند برطبق احكام شكار، خوردن آن حیوان حرام است بلکه اگر خود سگ از قبل به دنبال شکار رود و بعداً صاحبش او را صدا بزند که زودتر آنرا به شکار برساند اگر چه بواسطۀ صدای صاحبش شتاب کند، بنابر احتیاط واجب باید از خوردن آن شکار خودداری نمایند.
* کسی که سگ را برای شکار حیوانات می فرستد باید مسلمان باشد یا بچۀ مسلمان باشد به گونه ای که خوب و بد را بفهمد و اگر کافر باشد یا کسی که با اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم اظهار دشمنی می کند سگ را بفرستد، برمبنای احكام شكار، شکار آن سگ حرام است.
احکام شکار با اسلحه* اگر شکارچی نام خداوند متعال را وقت فرستادن سگش، یا قبل از رسیدن سگ به حیوان، ببرد یا اگر عمداً نام خدا را نبرد، براساس احكام شكار، آن شکار حرام است ولی اگر فراموش کند اشکال ندارد.
* در صورتیکه سگ شکاری، یک حیوان را شکار کند و به واسطه ی زخمی که از دندان سگ بر روی بدن حیوان ایجاد شده بمیرد، حتی اگر سگ، شکار را خفه کند یا شکار از دویدن یا ترس بمیرد، در احكام شكار این نوع شکار حرام است.
* کسی که سگش را برای شکار فرستاد، وقتی که خودش به آن محل رسید، اگر آن حیوان مرده باشد یا زنده باشد ولی وقت کافی برای سربریدن آن حیوان نباشد( نه از جهت تأخیر غیر معمول در رسیدن به شکار) حلال است ولی اگر وقتی که به آن مکان رسید وقت کافی برای سربریدن ان حیوان بود و سرش را نبرید تا بمیرد، حرام است.
* کسی که سگش را فرستاده اگر وقتی خودش رسید زمان لازم برای سربریدن آن حیوان را داشته باشد ولی چنانچه به واسطه تهیه مقدمات آن مانند بیرون آوردن کارد وقتش بگذرد و آن حیوان بمیرد، با توجه به احكام شكار، حلال است ولی اگر صاحب سگ چاقویی نداشته باشد که سر آن حیوان را ببرد و حیوان بمیرد ـ بنا بر احتیاط واجب ـ حلال نیست، البته در این حال اگر آن حیوان را رها کند که سگ او را بکشد، حلال است.
احکام شکار حیوانات با تفنگگردآوری: بخش مذهبی سرپوش
- 10
- 2
