به گزارش مهر، این تحقیق که توسط جین توینگ، نویسنده و پروفسور روانشناسی در دانشگاه سن‌دیگو انجام شده، کتاب‌های منتشر شده بین ۱۹۵۰ تا ۲۰۰۸ را مورد بررسی قرار داده و واژه‌هایی را به‌عنوان معیار تعیین کرده است.
این واژه‌ها از آن‌جا انتخاب شدند که به‌عنوان ۷ واژه‌ای که در تلویزیون هرگز اجازه کاربرد آنها وجود ندارد، شناخته می‌شوند. این واژه‌ها را جورج کارلین، کمدین در سال ۱۹۷۲ به‌عنوان خط قرمز شناخته بود. در هر حال روشن شده است که تغییرات معنی‌داری در کتاب‌های نوشته شده در استفاده از همه این واژه‌ها وجود دارد و در مجموع در کتاب‌های منتشر شده در فاصله ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ باید گفت ۲۸ برابر کتاب‌هایی که در اوایل ۱۹۵۰ منتشر شده، این واژه‌ها به کار رفته است.
توینگ می‌گوید: فکر می‌کردم استفاده از این واژه‌ها افزایش یافته باشد اما تصور نمی‌کردم این افزایش ۲۸ برابر شده باشد.
برنده جایزه ادبی من‌بوکر سال پیش با عنوان «آدم‌فروشی» نوشته پل بیتی، رمان‌نویس آمریکایی شماری از کتابخوانان را دچار شوک کرد، زیرا بیش از ۱۷۹ بار واژه‌های ناسزای خیابانی در آن به کار رفته شده بود.
- 17
- 2
