به گزارش ایسنا، شهریور ماه سال ۱۳۹۵ بود که کلنگ موزه ایران درودی در خیابان سید جمال‌الدین اسدآبادی زمین زده شد؛ اتفاقی که پس از شش سال پیگری و انتظار رقم خورد تا این بانوی هنرمند پول حاصل از فروش خانه‌اش در فرانسه را برای ساخت این موزه هزینه کند.
درودی که برای کسالتی در بیمارستان بستری بود، با رضایت خود از بیمارستان مرخص شد تا در مراسم کلنگ‌زنی موزه‌اش که سال‌ها برای آن لحظه‌شماری می‌کرد، حاضر شود.
او همان زمان برای ساخت ساختمان موزه که هزار و ششصد تا دو هزار متر زیربنا دارد در حالت خوشبینانه یک سال و نیم زمان محاسبه کرده بود. حالا یک سال و نیم از همان تاریخ گذشته و هنوز یک خشت هم برای ساخت بنای موزه‌اش گذاشته نشده است.
این هنرمند بین المللی ایران در تمام این سال‌ها یک آرزو داشت که آن را بارها در محافل مختلف اعلام کرده و همچنان به زبان می‌آورد، آن هم ساخت موزه آثار ایران درودی است. او حتی در جشن تولد ۸۱ سالگی‌اش آرزو کرد: «دعا کنید زنده بمانم تا ساخت موزه ایران درودی تمام شود و خودم بتوانم تابلوهایم را در موزه‌ام نصب کنم.»
زمانی که اهالی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برای نصب «کاشی ماندگار» به خانه یکی از خوشبخت‌ترین‌های روی زمین رفتند، درودی با بیان اینکه هرچه داشته‌ام به ملت ایران بخشیده‌ام، گفت: «من حتی خانه‌ای را که در فرانسه داشتم، فروختم تا صرف ساخت موزه‌ام کنم. خانه‌ای که اکنون در آن زندگی می‌کنم، نیز موزه خواهد شد تا مردم بیایند و جایی را که من در آن زندگی و نقاشی کرده‌ام، ببینند. دلم می‌خواهد وقتی از این خانه بیرون می‌روید به خودتان بگویید، کسی را دیدیم که گفت یکی از خوشبخت‌ترین‌های روی زمین هستم».
طولانی شدن مرحله ساخت موزه آثار درودی که تجربه برگزاری ٦٤ نمایشگاه انفرادی در موزه‌ها و گالری‌های معتبر دنیا را در کارنامه خودش دارد و بالا رفتن سن او موجب شد تا بار دیگر از این موضوع اظهار نگرانی کند.
او آذرماه سال گذشته به ایسنا، گفت: «متاسفانه ساختمان موزه هنوز شروع نشده است، چرا که قرارداد واگذاری زمین از شهرداری مرکز، به شهرداری منطقه شش که زمین در آن واقع شده، ابلاغ نشده است. اگر به عملکرد من در طول ۶۳ سال کار حرفه‌ای نگاهی بیندازید، متوجه می‌شوید که همیشه به عنوان یک ایرانی میهن‌پرست، درصدد اشاعه‌ی فرهنگ و شناساندن هنر معاصر به مردمان سرزمینم بوده و هستم. عشق به میهن و خدمت به هموطنانم، من را از ۴۷ سال پیش تا کنون بر آن داشت که برترین آثارم را نفروخته تا در قالب موزه‌ای در اختیار هموطنانم قرار دهم.»
این هنرمند ادامه داد: « ۱۹۵ اثری که قرار است در این موزه نصب شود به صورت محضری به ملت ایران بخشیده شده است. در اوایل سال ۱۳۹۵ آقای قالیباف به منزل من آمد و همان جا دستور واگذاری زمینی از سوی شهرداری جهت احداث موزه را صادر کرد. نقشه موزه توسط دکتر جهانگیر درویش که خود شاهکاری است در زمینه هنر معماری، طراحی شده و به من هدیه شده است. مراحل اولیه عقد قرارداد با شهرداری پیش رفت، اما به دلیل تعطیلات نوروز، انتخابات ریاست جمهوری و سپس تغییرات شورای شهر تهران و شهردار، واگذاری زمین معوق ماند.»
درودی ادامه داد: «فراموش نکنید در ۸۱ سالگی توانایی جسمی‌ام جوابگوی این همه انتظار و نگرانی نیست و تحمل این همه دلهره را ندارد. امیدوارم هر چه زودتر موانع برطرف شود تا بتوانم این موزه را در زمان حیاتم، افتتاح کرده و شخصا به ملت ایران هدیه کنم. از درگاه خداوند متعال درخواست می‌کنم به من مهلت داده و مرا به آرزویم برساند.»
یک هفته بعد از گفت‌وگوی این هنرمند با ایسنا، عظیم بابایی ـ شهردارمنطقه ۶ ـ به دیدن درودی رفت و اعلام کرد: «با همکاری مشترک با شهرداری مرکز کار ساخت موزه به سرانجام خواهد رسید و مدیریت شهری برای ساخت موزه ایران درودی تمامی تسهیلات را فراهم می‌کند. مانع جدی برای ساخت موزه بانوی نقاشی ایران وجود ندارد.»
بعد از این بازدید، شهرداری منطقه ۶ بار دیگر در بهمن ماه اعلام کرد: «در صورت تصویب لایحه ساخت موزه آثار ایران درودی در شورای شهر، تا پایان سال امکان کلنگ زنی بنای موزه محقق می‌شود.»
اما سال ۱۳۹۶ تمام شد و ساخت موزه بانوی موفق ایرانی، آغاز نشد. لایحه ساخت موزه آثار درودی نیز با استعفای محمد علی نجفی ـ شهردار وقت ـ در اسفند ماه ۹۶ بلاتکلیف ماند.
چهار روز بعد از انتخاب شصت و دومین شهردار تهران ـ یعنی سید محمد علی افشانی ـ لایحه پیشنهادی موزه ایران درودی در کمیسیون‌های نظارت و اجتماعی شورای شهر تهران بررسی شد و سرانجام با رأی تمامی اعضای شورای اسلامی شهر تهران پس از ٢٤ ماه انتظار مجوز واگذاری حق بهره‌برداری صادر شد و قطعه زمینی در محله یوسف آباد در منطقه ۶ به منظور احداث موزه ایران درودی در شورای شهر به تصویب رسید.
با آنکه درودی در کلنگ‌زنی موزه در زمان شهرداری محمد قالیباف تاکید کرده بود که این موزه متعلق به شهرداری است، اما برای این مصوبه شروطی ذکر شده از جمله که باید در متن قرارداد مباشرت موسسه ایراندخت در بهره‌برداری صراحتا قید شود. همچنین در متن قرارداد باید عنوان شود که از این زمین به عنوان موزه و نه چیز دیگری استفاده شود و اگر به این شروط توجه نشود، شهرداری فعالیت و همکاری خود را متوقف خواهد کرد.
بانوی نقاش ۸۱ ساله ایرانی در اوج خستگی و نگرانی از این بروکراسی اداری همچنان در انتظار شروع ساخت موزه‌اش است؛ موزه و آثاری که قرار است برای مردم این سرزمین از او به یادگار بماند.
- 16
- 6
