اوزان عروضی
به کلمه ای که کاربرد آن در معنی اسم مفعول است و شعر را به منظور شناسایی موزون و ناموزون از هم، بر آن عرضه می کند؛ عروض بر وزن فعول گفته میشود. زبان فارسی، دو نوع وزن شعریِ متفاوت، نظیر وزن کمّی یا عروضیِ اشعار ادبیات فارسی و وزن تکیه ای ـ هجاییِ اشعار عامیانهٔ فارسی دارد به این صورت که تقابل هجاهای وزن کمّی یا عروضیِ اشعار ادبیات فارسی مبتنی بر کشیدگی و کوتاهی واژه هاست و وزن تکیه ای ـ هجاییِ اشعار عامیانهٔ فارسی مبتنی بر هجاهای تکیه بَر و بی تکیه است. در ادامه با اوزان عروضی اشنا شوید:
- درست خواندن و درست نوشتن شعر:
نخستین راه برای پیدا کردن وزن یک شعر، روان و فصیح خواندن آن میباشد و پس از این باید بطور واضح، عین تلفظ را بنویسیم که به چنین خطی( خط به صورت ملفوظ)، خط عروضی میگویند.
- تقطیع هجایی:
تقطیع هجایی به جداسازی هجاهای کوتاه، بلند و کشیده اطلاق میشود.
برای این کار باید پس از مشخص کردن هجاها، علامت هر هجا را زیر آن بگذارید.
هجای کشیده، متشکل از یک بلند و کوتاه می باشد.
- تقطیع به ارکان:
علامت های هجاها(- و U) از نظم خاصی پیروی می کنند.
نظم تکراری یا نظم متناوب به صورت ۴تا ۴تا یا ۳تا ۳تا یا ۴تا و۳تا یا ۴تا و ۲تا می باشند که به چنین تقسیم بندی ، تقطیع به ارکان می گویند.
ویژگی های وزن شعر
از مهم ترین های ویژگی هایی وزن شعر میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
>> انتقال بهتر عاطفه و احساس
>> غنی تر ساختن فضای شعر
>> بعد از عاطفه مهم ترین و مؤثرترین عامل وزن است.
اوزان و بحرهای عروضی
شعر و اوزان عروضیِ شعر فارسی، تحتتأثیر اوزان عربی بوده اما تمایزِ شناخته شده ای دارد. امروزه معمولاً تعدیلی از اوزان سنتی برای مطالعه و آموزش اوزان شعر فارسی در نظر گرفته شده که به آن« عروض علمی» می گویند. روش های جدیدی برای فعالیت های تحقیقی و تطبیقی، ارائه شده است. در یک تقسیم بندی کلی، اوزان شعر فارسی متشکل از چندین« بحر» به شرح زیر می باشد.
چهار بحر هزج، رمل، رجز و متقارب از ساده ترین بحرهای اوزان شعر فارسی به شمار میرود که فقط با تکرار ارکان« مفاعیلن، فاعلاتن، مستفعلن و فعولن» در شکل ساده و یکنواختش ایجاد میشود. سه بحر نخست این اوزان، در شکلِ ساده و یکنواخت ولی شکستهٔ آن، با تکرار ارکان:« مفاعلن، فعلاتن و مفتعلن» است.
گردآوری: بخش فرهنگ و اندیشه سرپوش
- 14
- 1