چگونه شاعر شویم؟
شاعر شدن باعث میشود که شما قادر به ایجاد زبانی غنی و تصاویر شفاف باشید که با خلاقیتی ستودنی، خوانندگان را به خود جذب کنید ولی باز هم خیلی از افراد، تصمیمی به انتشار اشعار خود ندارند. برخی از افراد به راحتی می توانند برای شعر گفتن، موضوع پیدا کنند درحالیکه برای برخی دیگر این طور نیست، به این دلیل که محدودیت های ذهنی افراد نمیگذارد که او توانایی ایجاد اشعار خوب را داشته باشد و در اثر همین امر، فرد برای شعر گفتن، موضوعی پیدا نمی کند.
>> آشنایی با سروده های دیگران:
بهتر است که برای شاعر شدن تا میتوانید شعر بخوانید. در هر مرحله ای از سرودن شعر باید شعر دیگران را به صورت مستمر دنبال کنید. بدون توجه به زمان و موقعیت اشعار سروده شده در تمام دوران باید آن ها را بخوانید. شما باید دقت در یادگیری نوع شعرها و تکنیک های بکار رفته در آنها داشته باشید. بسیاری از افراد به بهانه های زیر، شعر نمی خوانند:
- شعر دیگران، اثراتی بر روی من می گذارد درحالیکه قصد من، ارائه ی یک کار خاص است.
- شعر من برآمده از قلبم و یک نوع بیان خود است.
- شعر به نوعی بیان هنری اطلاق میشود که دارای هیچ قاعده ای نیست.
- ظبق گفته ی مادرم، من از استعداد کافی برخوردارم.
با توجه به درست بودن همۀ این استلال ها، اگر قصد انتشار شعری را دارید باید قدم به قدم پیش بروید و همه نکات را در نظر بگیرید. درواقع شما با خواندن شعر افراد بسیار، دارای یک اموزشگاه غیرمستقیم با معلم های خاص و منحصربه فرد هستید ولی داستان، رمان و حتی مطبوعات را در کنار خواندن شعر، نادیده نگیرید. مهم ترین ویژگی شاعر، برقراری ارتباط با جهان است؛ بنابراین توصیه میشود که به مسائل روز، توجه کنید.
>> دانش و آگاهی ادبی خود را ارتقاء دهید:
برای آموزش شاعری باید روح تازه ای به دانش ادبی خود عطا کنید. در واقع از دنیای شعر به عنوان دنیای ادبیات یاد میشود. ادبیات از بسیاری آرایه های ادبی، لغت ها و … تشکیل شده است. شما باید سطح دانشتان را در حوزه های زیر به منظور تبدیل شدن به یک شاعر موفق، ارتقاء دهید:
شعر سرودن به فصد شاعر شدن، نیازمند دانش لغوی فراوان است؛ بدین دلیل که درصورت تمایل به احساسات خود در قالب نظم باید از سلسله واژه های بسیاری استفاده کنید. این واژه ها باعث میشود که بتوانید حرف هایتان را در قالب گسترده تر و پخته تری بیان کنید.
همچنین واژه ای در اکثر شرایط، مدنظر شما است که به شعر از نظر وزنی نمی آید و در این شرایط، باید واژگان جایگزین ولی با همان معنی را به شعر اضافه کنید. لذا شما باید با واژه های بسیاری اشنا باشید و در جای مناسب از آن ها استفاده کنید.
زیبایی شناسی ادبی یا همان آرایه های ادبی موجب میشوند که شعر بسیار خیال انگیز شود و این خیال انگیزی باعث تبدیل متن به شعر میشود. این خیال و صور خیال به غیر از از مسائل فرم، موجب نزدیکی ما به یک شعر خوب میشود. لذا شاعرانگی بهمراه آرایه های ادبی، کاربرد دارد و باید برای رسیدن به موفقیت در شعر از آرایه های ادبی استفاده نمود. هر کدام از این آرایه های ادبی، دسته بندی هایی دارند و به قصدی در شعر، کاربرد دارند اما رایج ترین آنها در ادبیات فارسی، نظیر تشبیه، کنایه و واج آرایی می باشد.
وزن شعر، بیانگر تفاوت بین نظم و نثر است. وزن یا آهنگ و موسیقی شعر، در زیبا شدن شعر، تأثير به سزایی دارد.
یکی دیگر از ارکان مورد توجه در اموزش شاعری، قافیه میباشد که بسته به نوع و قالب شعر موردنظرتان تعیین میشود اما در همه ی انواع شعر از قافیه استفاده میشود.
>> پیدا کردن موضوع برای شعر گفتن:
مرحله ی پیدا کردن موضوع برای شعر گفتن، برای همه شاعران مبتدی، یک معضل به شمار می رود. ذهن همه ی نویسندگان و شاعران نوپا، درگیر موضوعی برای شعر گفتن و یا اینکه ” چگونه و از کجا شروع کنم؟” می باشد. یک راه حل اساسی برای شعر وجود دارد. وقتی که ما شعر را بیانگر احساسات و قلیان عواطف بدانیم باید به صورت عملی، آن را در خود نهادینه کنیم.
>> در استفاده از کلمات عینی و ذهنی دقت کنیم:
ما باید زمان مناسب برای استفاده از کلمات ذهنی و کلمات عینی به منظور ارتباط با مخاطب و تأثیرگذاری بیشتر و تصویر دقیق تری از داشته هایمان در ذهن را بدانیم. کلمات عینی، کلماتی هستند که در زمان مواجهه با آن ها در ذهن همۀ ما یک تصویر مشخص، شکل مثل پیانو، موبایل و دختر می گیرد.
کلمات ذهنی برای هرکسی دارای مفهوم خاص میباشد به طور مثال شکوه، طرب، رنگ.
>> مرحله نهایی گرفتن بازخورد است:
لازمه ی رشد و پیشرفت در کارها و آثار، داشتن دوستی از اهالی قلم می باشد. به اینصورت که باید برای یک دوست شاعر و یا اشنا به امور ادبی، پیش نویس اولیه را بفرستید و جویای بازخورد آن شوید؛ به این دلیل که عوامل مؤثر در بالا بردن سطح کیفی اثر شما نظیر داشتن یک نفر دیگر از اهالی قلم و اندیشه ای دیگر در کنار خود و استفاده از تجربیاتش می باشد.
گردآوری: بخش فرهنگ و اندیشه سرپوش
- 18
- 2